Είμαι σίγουρος ότι μέσα στον θόρυβο αυτών των ημερών, πολλά έχουν γραφτεί και ακουστεί και από τις δύο πλευρές, σε σχέση με το ΝΑΙ και με το ΟΧΙ, οπότε από μια άποψη ίσως ένα ακόμα κείμενο να μην προσφέρει πολλά.  Παρόλα αυτά, ίσως αξίζει να εκφραστεί ακόμα μια γνώμη, καθώς αν πετύχει έστω και να προβληματίσει έναν πολίτη, πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο.

Είναι γεγονός ότι η χώρα μας, έχοντας μια γεωγραφική θέση, η οποία αποτελεί σταυροδρόμι πολιτισμών και δυνάμεων, έχει βρεθεί πολλές φορές προ μεγάλων διλλημάτων, συχνά οι γεωπολιτικές  πιέσεις αυτών των διλλημάτων ήταν τόσο έντονες που οδήγησαν σε δραματικούς εθνικούς διχασμούς.  Το πρόβλημα είναι ότι οι λάθος αποφάσεις, αφήνουν έντονα τα σημάδια τους στην ιστορία μας με θόρυβο, ενώ οι ορθές αποφάσεις, συχνά δεν γίνονται αντιληπτές, διότι οι θετικές τους συνέπειες  θεωρούνται πολύ γρήγορα από την κοινωνία μας ως δεδομένες.

Χρειάζεται  πάντως να αντιληφθούμε ότι η χώρα μας, παρά την χαμηλή ίσως αυτοπεποίθηση που έχουμε, έχει πάρει πολλές σωστές αποφάσεις. Για αυτό άλλωστε, έχει καταφέρει μέχρι τώρα να βρίσκεται στο «κλαμπ» των ανεπτυγμένων χωρών του κόσμου, παρά τις δυσκολίες που έχει κληθεί να αντιμετωπίσει ιστορικά.

Αυτή την στιγμή λοιπόν εξαιτίας του μάλλον πρόχειρου δημοψηφίσματος που ανάγγειλε η κυβέρνηση, βρισκόμαστε απέναντι σε ένα νέο μεγάλο δίλλημα, με το οποίο  καλούμαστε να απαντήσουμε με ένα ΝΑΙ ή με ένα ΟΧΙ. Δυστυχώς το αρχικό ερώτημα, του αν εγκρίνουμε  δηλαδή μια δυσάρεστη συμφωνία, εξανεμίστηκε από την στιγμή που αναγγέλθηκε  το δημοψήφισμα καθώς το «σοκ» στην οικονομία ήταν τεράστιο, οπότε η όποια συμφωνία κληθούμε να διαπραγματευτούμε δεν θα έχει πλέον σχέση με το ερώτημα. Έτσι πρακτικά το ερώτημα μετατράπηκε στο αν θέλουμε να είμαστε μέλος της Ε.Ε. ή όχι.

Σε αρκετούς Έλληνες το «ΟΧΙ» δρα έντονα στο θυμικό τους. Άλλωστε, είμαστε ένα επαναστατικό κράτος, που δημιουργήθηκε από μια ιστορική εξέγερση και του οποίου η πιο σημαντική στιγμή στον 20ο αιώνα ήταν ένα μεγάλο ΟΧΙ που είχε πει στις δυνάμεις του άξονα, τις οποίες τις αντιμετώπισε για μεγάλο διάστημα και με επιτυχία. Είναι λογικό η αίσθηση της αντίδρασης, της αντίστασης, να αγγίζουν τα αντανακλαστικά του λαού μας. Αυτό όμως που μας διαφεύγει ίσως, είναι ότι μπροστά από τα μεγάλα ΟΧΙ της ιστορίας μας, υπήρξαν πολλά, λιγότερο θορυβώδη ΝΑΙ. Αυτά τα πολλά ΝΑΙ, που προηγήθηκαν ή ακολούθησαν από τις κορυφαίες μας ιστορικές στιγμές, ήταν αυτά που έκαναν τα μεγάλα μας ΟΧΙ δυνατά και αποτελεσματικά. Αν δεν είχαμε μεγάλα ΝΑΙ, δεν θα είχε γίνει η Ελλάδα, ισχυρή χώρα στα Βαλκάνια στις αρχές του 20 αιώνα, αν δεν είχαμε μεγάλα ΝΑΙ, δεν θα είχαμε την, εντυπωσιακή είναι αλήθεια, ανασυγκρότηση μετά το 1922, ανασυγκρότηση που έκανε την χώρα μας να έχει ένα ισχυρό στρατό το 1940. Αν δεν είχαμε μεγάλα ΝΑΙ, δεν θα είχαμε επίσης το απίστευτο παραγωγικό «άλμα» της δεκαετίας του 50, που μας αναβάθμισε γεωπολιτικά για δεκαετίες. Αυτά τα ΝΑΙ δεν ήταν εύκολα, ήταν ΝΑΙ που είχαν κόπο, καρτερία, σκληρά χρόνια με τους πολίτες αυτής της χώρας να δουλεύουν βουβά ακάματα, αλλά ήταν ΝΑΙ που μας δικαίωσαν.

Και τώρα μπροστά σε αυτό το δίλλημα που έχουμε, πρέπει να δούμε τι ΟΧΙ και τι ΝΑΙ θα πούμε. Πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν ότι η εθνική υπερηφάνεια επιτάσσει το ΟΧΙ και την έξοδο μας από το Ευρώ, από όπου μόνοι μας θα ανακάμψουμε. Και ερωτώ, τι εθνική υπερηφάνεια θα έχουμε πραγματικά; Το πρόβλημα της οικονομίας μας δεν ήταν το Ευρώ, αλλά ότι δεν αναβαθμίσαμε την οικονομία μας και δεν την διασύνδεσαμε με την ευρωπαϊκή ενώ μπορούσαμε. Τι θα μας δώσει η δραχμή; Θα μπορούμε να πουλάμε φθηνότερα νεκταρίνια; Και άλλες χώρες θα μπορούν να το κάνουν αυτό –  πάντα θα υπάρχουν φθηνότερες –  ενώ θα έχουμε αποκοπεί από την τεχνολογία, την τεχνογνωσία και την χρηματοδότηση για καλλιέργειες νέας τεχνολογίας.

 Θα έχουμε περισσότερο τουρισμό; Πάντα θα υπάρχουν φθηνότεροι τουριστικοί προορισμοί από την Ελλάδα, πάντα θα υπάρχουν καλύτερες προσφορές, πόσο παραγωγικός θα είναι ο φθηνός χαμηλής ποιότητας τουρισμός και πόσο θα ευνοήσει την περιβαλλοντική μας ανάπτυξη.

Θα έχουμε καλύτερη βιομηχανία; Με ακριβές πρώτες ύλες και με την τεχνολογία να παίζει όλο και μεγαλύτερο ρόλο, η έξοδος μας από την τεράστια αγορά της Ευρώπης και την τεχνολογία της, μόνο χειρότερα μπορεί να κάνει τα πράγματα.

Θα έχουμε καλύτερες προοπτικές σε άλλους τομείς; Δύσκολο να φανταστούμε τι μπορεί να προσφέρουμε εκτός από φθηνές ακατέργαστες πρώτες ύλες και τον όποιο ορυκτό μας πλούτο. Αντίθετα χάνουμε τις τεράστιες προοπτικές που ανοίγονται στο διαμετακομιστικό εμπόριο και στην ναυτιλία.

Θα έχουμε καλύτερη άμυνα; Με ένα αδύναμο συνάλλαγμα, αποκομμένοι γεωπολιτικά και καταχρεωμένοι  απλώς δεν θα έχουμε άμυνα. Αντίθετα η προσκόλληση μας στην σφαίρα επιρροής, της Τουρκίας θα είναι μονόδρομος.

Δεν είναι όμως μόνο θέματα οικονομίας και γεωπολιτικής, σκεφτείτε: ανθρώπινα δικαιώματα, ευρωπαϊκοί θεσμοί και όλα αυτά που ενισχύουν τον Έλληνα πολίτη – τον Ευρωπαίο πολίτη και τα οποία θα αφήσουμε πίσω.

Όμως είμαι σίγουρος ότι θα ακολουθήσει το ερώτημα και πρέπει να δεχτούμε αυτή την Ευρώπη; Με τα τόσα προβλήματα και τις δυσλειτουργίες της; Με ένα οικονομικό μοντέλο που έχει αφήσει αρκετά πίσω πολλές από τις Αρχές της; Η απάντηση είναι ΟΧΙ, δεν θα δεχτούμε αυτή την Ευρώπη, όπως ήδη πολλοί ακόμα μέσα στην Ένωση δεν θα την δεχτούν. Θα πρέπει να είμαστε όμως παρόντες για να συμβάλουμε, με μεθοδικότητα, με σχέδιο και  με πάθος, για να την αλλάξουμε.

Αυτή είναι η πραγματική εθνική μας υπερηφάνεια, να πούμε στην Ευρώπη το μεγάλο ΝΑΙ, είμαστε εδώ! 

Facebook Comments