Στην «σωστή πλευρά» της ιστορίας…

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στην πρόσφατη συνέντευξη του στο Open εξέφρασε την εκτίμηση ότι βρίσκεται «στην σωστή πλευρά της ιστορίας». Δεν είναι η πρώτη φορά, που ισχυρίζεται κάτι τέτοιο. Πολύ φοβάμαι ούτε η τελευταία. Βλέπετε εκφράζει αυτό που διδάχτηκε από τα νεανικά του χρόνια στην ΚΝΕ. Όταν είσαι αριστερός, όταν πιστεύεις στις αρχές του μαρξισμού- λενινισμού, γνωρίζεις ότι νομοτελειακά η ιστορία θα σε δικαιώσει. Το τέλος θα είναι η αταξική κοινωνία, που περιγράφει ο Μαρξ, αφού προηγηθεί η δικτατορία του προλεταριάτου.

Κάθε γνήσιος μαρξιστής-λενινιστής υποστηρίζει μετά πάθους ότι είναι με την «σωστή πλευρά της ιστορίας», και το πιστεύει βαθιά μέσα του με την ένταση της θρησκευτικής πίστης. Ή ακόμα χειρότερα του θρησκευτικού φανατισμού. Όσοι με επιπολαιότητα ισχυρίζονται ότι πλέον ο κ. Τσίπρας κι οι σύντροφοι του δεν είναι μαρξιστές αλλά ότι μετακινούνται σταδιακά προς την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, προφανώς δεν γνωρίζουν και δεν αντιλαμβάνονται τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων αυτών και δεν μπορούν να κατανοήσουν την αποφασιστικότητα τους να καταλάβουν την εξουσία και να την διατηρήσουν. Και στην προσπάθεια τους αυτή μπορεί να κάνουν αυτό, που έλεγε ο Λένιν: «Ένα βήμα μπρος, δύο βήματα πίσω». Δηλαδή μέχρι να παγιώσουν οι αριστεροί την εξουσία τους, δεν αποκλείεται να υποκριθούν ότι έχουν αλλάξει ότι προσαρμόζονται σε αυτά, που ζητούν οι αστικές δυνάμεις. Άλλωστε το ψέμα κι η αλήθεια δεν υπάρχουν μπροστά στην επίτευξη του στόχου. Είναι αποκλειστικά και μόνον αστικές προκαταλήψεις, που δεν εμποδίζουν έναν αριστερό να εφαρμόσει τα διδάγματα και τη νομοτέλεια του ιστορικού υλισμού. Ας μην ξεχνάμε ότι ακόμα κι ο Στάλιν, που το 1933 είχε προκαλέσει τεράστιο λιμό στην Ουκρανία, με 3 εκατ θύματα για να εξυπηρετήσει την μαρξιστική προκατάληψη του για την μετάβαση από την αγροτική στην βιομηχανική οικονομία, όταν προεκλήθη ο Παγκόσμιος Πόλεμος, τον χαρακτήρισε «Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο» και πρόσκαιρα έφτασε μέχρι του σημείου να συμμαχήσει με τους απεχθείς γι’ αυτόν και τους κομμουνιστές συντρόφους του, Αμερικανούς κι Αγγλους καπιταλιστές. Όλα για την επίτευξη του τελικού στόχου, της αταξικής κοινωνίας και του κομμουνισμού!

Όποιος νομίζει ότι ο Τσίπρας κι οι σύντροφοι του έχουν εγκαταλείψει αυτό τον στόχο, πλανώνται πλάνην οικτρά. Αλλωστε κι ο τρόπος που αναφέρονται στην δημοκρατία είναι εντελώς διαφορετικός από την έννοια της αστικής δημοκρατίας, που κατά βάση απεχθάνονται. Ο λαός, κι ιδίως το προλεταριάτο, εκφράζεται από την αριστερή ιντελιγκέντσια, που γνωρίζει την Αλήθεια και πρέπει να την εφαρμόσει υπέρ του λαού, έστω κι αν πρόσκαιρα αυτό δεν το καταλαβαίνει ούτε ο ίδιος. Ο λαός δεν γνωρίζει το καλό του. Και παρασύρεται από τους καπιταλιστές. Είναι υποχρέωση των γνήσιων αριστερών μαρξιστών, να του διδάξουν το συμφέρον του, έστω κι αν είναι πρόσκαιρα εις βάρος του.

Όλα αυτά όσοι δεν έχουν μελετήσει, έστω στοιχειωδώς τον τρόπο σκέψης των αριστερών δεν τα καταλαβαίνουν. Είναι χαρακτηριστικό αυτό, που μου έλεγε πρόσφατα ένας παλιός φίλος, που ως φοιτητής υπήρξε, σαν τον Τσίπρα, ένθερμος Κνίτης. «Αυτό που μας δίδασκαν από την πρώτη στιγμή είναι πως όταν καταλαμβάνουμε μια εξουσία, όσο μικρή και περιορισμένη κι αν είναι, δεν την εγκαταλείπουμε ποτέ». Αραγε ο Τσίπρας κι οι σύντροφοι τουθα την εγκαταλείψουν μετά την απρόσμενη νίκη τους το 2015; Πολλοί φοβούνται πως όχι. Θεωρούν ότι θα βρουν προφάσεις για να μην κάνουν εκλογές η για να νοθεύσουν το εκλογικό αποτέλεσμα. Εχω την εκτίμηση ότι θα το ήθελαν πολύ. Κι αν δεν είμαστε στην Ευρωπαϊκή Ενωση ενδεχομένως να το επιχειρούσαν. Εκτιμώ ότι θα παραδώσουν την εξουσία όταν χάσουν τις εκλογές. Αλλά ως τακτικό ελιγμό. Διότι πιστεύουν βασίμως ότι η επόμενη κυβέρνηση της ΝΔ θα αποτύχει και θα αποτελέσει «δεξιά παρένθεση», κάτι σαν την κυβέρνηση Κερένσκι το 1917, λίγο προτού οι μπολσεβίκοι καταλάβουν την εξουσία. Κι η βεβαιότητα τους είναι δεδομένη. Γιατί βρίσκονται στην «σωστή πλευρά της ιστορίας». Και ποιος άραγε μπορεί να τα βάλει με την ιστορία; Έτσι σύντροφοι;