O Μητσοτάκης μιλάει. Στις Βρυξέλλες ποιος ακούει;

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης παρέλαβε μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση στο μεταναστευτικό. Η κυβέρνηση, δε, βρέθηκε μετά τα μέσα Ιουλίου αντιμέτωπη και με μια νέα πτυχή της κατάστασης: η Τουρκία άνοιξε κανονικά τις «πύλες» και στέλνει δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες στην Ελλάδα. 

Η κυβέρνηση έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει. Κλήθηκε να καταστρώσει ένα επιχειρησιακό σχέδιο για την αντιμετώπιση της κατάστασης. Το παρουσίασε, μένει πλέον να λειτουργήσει. Δεν ήταν μια εύκολη απόφαση, υπό την έννοια ότι το νέο επιχειρησιακό σχέδιο έχει σημαντικό πολιτικό κόστος στο εσωτερικό, ενώ έχει και σημαντικό κόστος. Δεν συναντά, δε, καμία σοβαρή κριτική στο εσωτερικό, καθώς οι «κραυγές» του ΣΥΡΙΖΑ για «ξερονήσια»που χρησιμοποιούνται δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Ο κ. Μητσοτάκης, δε, στέλνει και τα μηνύματα που πρέπει να ακούσει η Ευρώπη. Τόσο για τη στάση της, όσο και για τον ρόλο που διαδραματίζει η Τουρκία, καθώς δεν «κλείνει» την κάνουλα. Το ερώτημα είναι, ποιος ακούει; Οι Βρυξέλλες, όπου η Κομισιόν δεν έχει ακόμα ξεκινήσει τη δουλειά της; Ακόμα και αν ξεκινήσει, δε, κανείς δεν ξέρει ποιο θα είναι το πολιτικό gravitasαυτής της Επιτροπής. Η Άνγκελα Μέρκελ που διαδραμάτιζε κυρίαρχο ρόλο στο ευρωπαϊκό στερέωμα είναι σε φθίνουσα πορεία και έχει ορατό τέλος στην πολιτική της πορεία. Την ίδια ώρα, ο Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος είναι ο νέος ανερχόμενος αστέρας στο ευρωπαϊκό πολιτικό σκηνικό, λειτουργεί συγκρουσιακά με τις Βρυξέλλες. 

Η αμηχανία των Βρυξελλών, βεβαίως, δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν θα κάνει αυτό που πρέπει. Το ζήτημα είναι ότι θα το κάνει, χωρίς ιδιαίτερη, ουσιαστικά συμπαράσταση. Και αυτή είναι ίσως η πιο δύσκολη άσκηση.