Η Διάσκεψη του Βερολίνου που ολοκληρώθηκε χθες έδειξε ότι υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος μπροστά, προκειμένου η κατάπαυση πυρός που αποφασίστηκε χθες να μεταφραστεί σε ειρήνευση στη Λιβύη. Φαίνεται, όμως, ότι οι συμμετέχουσες χώρες και οι οργανισμοί έχουν αποφασίσει να κινηθούν συντεταγμένα και να συστηματοποιήσουν τις κινήσεις τους, ξεκινώντας τις επόμενες μέρες από μια νέα συνάντηση στη Γενεύη.

Πού είναι η Ελλάδα σε όλα αυτά; Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, πουθενά. Ο Χαφτάρ, ο οποίος έμεινε δύο μέρες στην Αθήνα, δεν μπήκε καν μέσα στη Διάσκεψη του Βερολίνου. Ο πιο «κοντινός» στις ελληνικές θέσεις από πλευράς Ευρώπης ήταν ο Μακρόν, ενώ στο τραπέζι ήταν και ο κ. Σίσι, ο πρόεδρος της Αιγύπτου. 

Ο Γερμανός ΥΠΕΞ Χάικο Μάας, πάντως, «άφησε» ένα παράθυρο και τόνισε ότι σε επόμενες συνεδριάσεις θα κληθούν και χώρες που χθες δεν συμμετείχαν. Αφορά αυτό και την Ελλάδα; Δεν είναι σαφές, αλλά υπάρχει ένα παράθυρο ευκαιρίας. Πρέπει, λοιπόν, τις επόμενες εβδομάδες η χώρα μας να επιδοθεί σε ένα σπριντ και να πείσει ότι είναι κρίσιμος παράγοντας για την εξεύρεση μιας λύσης στη χώρα και όχι μόνο γιατί ο Ερντογάν μας έχει «δέσει» με το Μνημόνιο που υπέγραψε κάτω από τη μύτη μας με τον Σαράζ. 

Άρα, για την Ελλάδα, η ανηφόρα ξεκινά τώρα, αν πραγματικά θέλει να έχει μια θέση στο τραπέζι. Χωρίς ψευδαισθήσεις όμως. Όπως, για παράδειγμα, ότι το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο μπορεί εύκολα να αποτελέσει παρελθόν.  

Ο εξ απορρήτων

Facebook Comments