Χωρίς καμία εμπάθεια για έναν άνθρωπο ο οποίος ωστόσο καταδικάστηκε για ποινικές υποθέσεις και έχει ιστορικό απόδρασης, έχω την εντύπωση ότι το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη χειρίστηκε με πολλαπλά λάθη την υπόθεσή του και η αντιπολίτευση εργαλειοποίησε μια απεργία πείνας χωρίς ίχνος ηθικής.

Ο ίδιος κατόρθωσε να γίνει συνομιλητής της Κυβέρνησης για θέματα που κανείς κατάδικος δεν έχει το περιθώριο να διαπραγματεύεται.

Αν πιστέψει κανείς όσα ψιθυρίζουν νομικοί και ποινικολόγοι, η ηγεσία του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη αναζητούσε τρόπο ώστε ο Δημάκης να πάψει να δημιουργεί αναταραχή στις Φυλακές του Κορυδαλλού. Σύμφωνα με αυτή την αφήγηση της ιστορίας ο Δημάκης ωθούσε σε εξέγερση τους συγκρατούμενους του και μετά από ένα περιστατικό που έλαβε χώρα στα μέσα Απριλίου αποφασίστηκε η μεταγωγή του στις φυλακές Γρεβενών. Ο ίδιος βέβαια στην «πολιτική δήλωση» (όπως την χαρακτήρισε) που εξέδωσε με αφορμή το γεγονός, αναφέρει ότι: «εγώ είμαι ένα άτομο που πράττει πάντα ειρηνικά» και αρκετά ΜΜΕ αναφέρονται στο συγκεκριμένο περιστατικό ως μια ειρηνική διαμαρτυρία σχετιζόμενη με την αποσυμφόρηση των φυλακών λόγω κορωνοϊού.

Ο ίδιος υποστηρίζει επίσης ότι πρέπει να βρίσκεται κοντά στη σχολή του για να παρακολουθεί τα μαθήματα και ότι στον Κορυδαλλό έχει τις σημειώσεις του. Το Υπουργείο ανταπάντησε ότι είχε ενημερωθεί εγκαίρως για την υλικοτεχνική υποδομή που ήταν αναγκαία για την παρακολούθηση των μαθημάτων του αλλά αρνήθηκε να τα παρακολουθήσει και ότι επίσης τα βιβλία εστάλησαν στα Γρεβενά με κούριερ. Επιπλέον, δικαιολογεί την απομόνωσή του, για υγειονομικούς λόγους καθώς αυτό είναι το πρωτόκολλο το οποίο ακολουθείται στις μεταγωγές. Το μεγάλο «κενό» στην αφήγηση του Υπουργείου ξεκινά αμέσως μετά τη μεταγωγή στα Γρεβενά. Προφανώς και κανείς κατάδικος δεν μπορεί να επιλέγει τον τόπο τη κράτησής του. Αν όμως όντως υπήρχε ζήτημα εύρυθμης λειτουργίας των φυλακών, τότε γιατί ο Δημάκης ξαναήρθε στον Κορυδαλλό και μάλιστα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα; Είχε κάνει λάθος εκτίμηση ή υπέκυψε σε εκβιασμό;

Μετά τη μεταφορά του στον Κορυδαλλό, ο Δημάκης συνέχισε να διαμαρτύρεται διότι βρέθηκε σε διαφορετικό τμήμα των φυλακών από αυτό που βρίσκονταν προηγουμένως. Σε ανακοίνωση του το Υπουργείο εντόπιζε αυτό ακριβώς το αίτημα και εκ’ των συμφραζομένων μάλλον το θεωρούσε υπερβολικό. «Το αίτημα λοιπόν δεν είναι η συνέχιση των σπουδών, που είναι εξασφαλισμένη, όπως και σε κάθε άλλο κρατούμενο, αλλά η επιστροφή στο Κατάστημα Κράτησης Κορυδαλλού Ι», έγραφε χαρακτηριστικά στη χθεσινή ανακοίνωση. Σήμερα όμως εγκρίθηκε η επιστροφή του στο αρχικό κελί και κυβερνητικές πηγές αναφέρουν ότι αυτό έγινε διότι χρειάστηκε ξανά να μπει σε καραντίνα. Θα ήταν χρήσιμο να εξηγήσει το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη αφενός τι μεσολάβησε από χθες μέχρι σήμερα (ίσως να ξύπνησαν τα πασοκικά αντανακλαστικά του Μιχάλη Χρυσοχοϊδη), αφετέρου ποια ήταν η σκοπιμότητα αυτής της διπλής μεταγωγής και της διπλής καραντίνας.

Το Υπουργείο όφειλε εξαρχής να εξαντλήσει τη νομιμότητα και κυρίως να μην αφήσει καμία υπόνοια ότι εμποδίζει τη συνέχιση των σπουδών του. Δεν μπορώ να φανταστώ τους λόγους για τους οποίους θα ήθελε να κάνει κάτι τέτοιο αλλά το αποτέλεσμα ήταν μια πανωλεθρία. Ξεσηκώθηκε πλήθος κόσμου καθώς θεώρησε ότι ο Δημάκης εμποδίζεται. Κάτι δεν έκαναν καλά.

Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι θλιβερό να εργαλειοποιεί την απεργία πείνας ενός ανθρώπου, ασχέτως αν έχει δίκιο ή άδικο. «Είμαστε με τον Βασίλη Δημάκη» ήταν η λιτή τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ. Αξίζει όμως να θυμίσουμε ότι ότι το 2018 ο Β. Δημάκης είχε πραγματοποιήσει απεργία πείνας και δίψας, ώστε να του χορηγηθεί εκπαιδευτική άδεια για να παρακολουθεί μαθήματά στη σχολή του, με ηλεκτρονική επιτήρηση (βραχιολάκι). Τότε θυμίζω ήταν Κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ Την απεργία δεν την έκανε επειδή η τότε Κυβέρνηση ήταν μαζί του. Την έκανε διότι τα αιτήματά του δεν είχαν ικανοποιηθεί αρχικά ούτε τότε. Φυσικά και κατέληξε στο νοσοκομείο.

Κυρίως θα πρέπει να εξηγήσουν σε τι απ’ όλα είναι μαζί του. Δεν υπάρχει κανείς ο οποίος διαφωνεί με το δικαίωμα του να σπουδάζει. Τουλάχιστον δεν το έχει αναφέρει κανείς μέχρι τώρα. Ο τρόπος όμως με τον οποίο θα γίνεται η παρακολούθηση των σπουδών αλλά και ο τόπος κράτησής του δεν μπορεί να είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Υπάρχουν ειδικά όργανα της πολιτείας (του σωφρονιστικού συστήματος συμπεριλαμβανομένου) που οφείλουν να αποφασίζουν γι’ αυτά.

Προφανώς και μπορεί να ασκηθεί κριτική για τις αποφάσεις τους. Όμως και η κριτική που διαβάζω τις τελευταίες ημέρες επιδέχεται …κριτικής. Τα δεκάδες μέσα ενημέρωσης και οι επώνυμοι που έσπευσαν να του συμπαρασταθούν, δεν μπαίνουν καν στον κόπο να εξηγήσουν ή να αναλύσουν τα αιτήματα. Ούτε φυσικά να τοποθετηθούν σχετικά με το αν έχει δίκιο ή όχι και σε ποια εξ αυτών. Πολύ φοβούμαι ότι υπάρχουν αρκετοί που αδιαφορούν πλήρως για τον Δημάκη και τις σπουδές του. Απλά βρήκαν μια καλή -κατά τη γνώμη τους- αφορμή για να επενδύσουν πολιτικά εκμεταλλευόμενοι τη συναισθηματική φόρτιση που προκαλεί στην κοινή γνώμη ένας απεργός πείνας. Αυτό το τελευταίο είναι ότι πιο ποταπό μπορεί να κάνει κανείς.

Facebook Comments