Ας προσπαθήσουμε να ρίξουμε μια πιο μακροσκοπική ματιά στο πολιτικό μας σκηνικό, μπας και καταφέρουμε να βγάλουμε κάποια άκρη. Η κυβέρνηση βρίσκεται στο δυσκολότερο σημείο της από τότε που ανέλαβε. Η αντιπολίτευση μοιάζει σα να ξυπνά από έναν βαθύ λήθαργο μετά από σχεδόν δυο χρόνια, έστω κι αν αυτό το ξύπνημα έχει κάποια παράλογα ή υπερβολικά ξεσπάσματα. Η κυβέρνηση προσπαθεί να διαχειριστεί τον χρόνο μέχρι να γυρίσει η κατάσταση προς το καλύτερο, η αντιπολίτευση παλεύει να κερδίσει πόντους για όσο διάστημα θα παραμένει ακόμα η πανδημία και η οικονομική ύφεση.

Όλα στην Ελλάδα αλλά και στον κόσμο θα εξαρτηθούν από το εμβόλιο. Αυτό πια το αντιλαμβάνεται και η Κουτσή Μαρία, πόσο μάλλον οι πολιτικές ηγεσίες. Ως τότε, όσοι κυβερνούν θα μετρούν απώλειες πολιτικής ισχύος και όσοι αντιπολιτεύονται θα έχουν ευκαιρίες για πολιτικά κέρδη. Βεβαίως, δεν υφίσταται καμία νομοτέλεια στο σχήμα αυτό. Δεν είναι διόλου βέβαιο ότι (όπου στον κόσμο και στην Ελλάδα) η πανδημία θα καταβαραθρώσει τελικά τις κυβερνήσεις και θα ανταμείψει τις αντιπολιτεύσεις μετατρέποντας τις σε κυβερνήσεις. Εξαρτάται από την ανθεκτικότητα όσων βρίσκονται αυτή την στιγμή στο τιμόνι και από την διορατικότητα όσων ασκούν κριτική. Και φυσικά, εξαρτάται από τους ίδιους τους λαούς, από τα εκλογικά σώματα που με δικά τους κριτήρια θα κρίνουν τον έναν και τον άλλον όταν θα ‘ρθει η ώρα.

Στα καθ ημάς, ο Κυριάκος χειρίστηκε την πρώτη φάση της πανδημίας με άριστο τρόπο. Είχε απ’ αυτό τα πολιτικά του κέρδη. Η δεύτερη φάση της πανδημίας ήταν σφοδρότερη και δυσκολότερη απ’ την πρώτη, οπότε η κυβέρνηση ζορίζεται και λογικά πρέπει να μετρά κάποιες απώλειες. Ενδέχεται αυτές να φανούν στις μετρήσεις των επόμενων μηνών. Όχι ότι θα κινδυνεύσει η πολιτική ηγεμονία του Μητσοτάκη, αλλά λογικά θα μειωθεί αυτή αίσθηση παντοδυναμίας του που υπήρχε ως τώρα. Γράφω ‘’λογικά’’, διότι ως σήμερα η θηριώδης διαφορά ανάμεσα σε ΝΔ και Σύριζα έδειξε μια πρωτοφανή ανθεκτικότητα, που δεν εξηγείται μόνο από τις επιτυχίες του Κυριάκου αλλά και από την παράλληλη εγγενή αδυναμία του Αλέξη.

Ο Τσίπρας, το τελευταίο δίμηνο έχει περάσει από την πλήρη αφωνία στην ξάφνου επιθετική αντιπολίτευση. Θεωρώντας ότι το δεύτερο κύμα πανδημίας είναι η ευκαιρία του να επανακάμψει, ανέβασε απότομα σε ένταση και σε πυκνότητα τα ντεσιμπέλ της αντιπολιτευτικής του ρητορικής. Καταστροφολογεί διαρκώς, χρεώνει αποκλειστικά στην κυβέρνηση την πανδημία και την ύφεση, μεταφράζει τακτικά τα μέτρα περιορισμού σε πρόβλημα δημοκρατίας για τον τόπο και προσπαθεί να πλευρίσει κάθε δυσαρεστημένο από την άσχημη συγκυρία, όσο αντιφατικά κι αν είναι αυτά που τον οδηγούν στην δυσαρέσκεια. Υπόσχεται στους πάντες τα πάντα σε χρήμα και υποβοήθηση, προσπαθεί να είναι και στο πλευρό των επιστημόνων και των αρνητών, δηλώνει ότι είναι ξανά έτοιμος να κυβερνήσει. Παρακινδυνευμένη τακτική, πάντως είναι μια τακτική σε σύγκριση με την παλιότερη πλήρη αποχή του.

Στην πραγματικότητα, και οι δυο παλεύουν με τον χρόνο. Ο μεν πρωθυπουργός να βγει χωρίς πολλές απώλειες μέχρι να βγει το εμβόλιο, ο δεν αρχηγός της αντιπολίτευσης να καλύψει κάποιο χάντικαπ μέχρι να γυρίσει η γενική κατάσταση προς το θετικότερο. Διότι αυτή η ώρα φαίνεται ότι πλησιάζει, γι αυτό ίσως είμαστε στο χειρότερο σημείο της πανδημίας και της κρίσης. Διότι το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν το ξημέρωμα.

Facebook Comments