Ήταν Σάββατο βράδυ και λίγο μετά τα μεσάνυχτα τα έκτακτα δελτία ειδήσεων μιλούσαν για έναν ανήλικο νεκρό από σφαίρα αστυνομικού.

Η σπίθα μόλις είχε ανάψει. Την Δευτέρα το πρωί, 8/12/2008, το ένα σχολείο μετά το άλλο κλείνει. Ακολουθεί ένα κύμα αντιδράσεων και διαδηλώσεων, ενώ στα μεγάλα αστικά κέντρα σημειώνονται εκτεταμένα επεισόδια.

Ένας 15χρονος είχε πέσει νεκρός από σφαίρα κρατικού λειτουργού. Κανένας έφηβος δεν μπορούσε να το δεχτεί, κανένας έφηβος δεν υπάκουγε στο ελαφρά τη καρδία σύνθημα των ενηλίκων «τι δουλειά είχε ο 15χρονος βραδιάτικα στα Εξάρχεια;».

Στα τέλη του 2008, βλέπαμε, ως μαθητές, πως ο κόσμος τον οποίο μας είχαν υποσχεθεί γκρεμιζόταν. Σαν μην έφτανε αυτό, ήρθε και η δολοφονία ενός παιδιού. Το όνομα του γνωστό, Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος.

Μετά από 12 χρόνια, δεν ξέρω τι προκάλεσε μεγαλύτερο θυμό. Η δολοφονία ενός εφήβου ή το αβέβαιο και εφιαλτικό μέλλον για το οποίο μιλούσαν σίγουρα στο εξωτερικό και ξόρκιζαν στο εσωτερικό ή σιγοψυθίριζαν. Ίσως λειτούργησαν συνδυαστικά και τα δύο.

Το μόνο σίγουρο είναι πως 12 χρόνια μετά, οι χειρότεροι φόβοι μας έχουν επιβεβαιωθεί. Πολλοί νέοι αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν και όσοι μείναμε, συμβιβαζόμαστε με τους πενιχρούς μισθούς και την μαύρη εργασία. Εν ολίγοις, οι ανισότητες διευρύνθηκαν και η γενιά μας ζει χειρότερα από την προηγούμενη.

Τι απέγινε όμως εκείνο το ρεύμα θυμού; Πολλοί τότε θα στοιχημάτιζαν πως οι «15χρονοι» του 2008 σήμερα θα ήταν στα πράγματα. Στην πραγματικότητα όμως είναι απόντες. Απογοητεύτηκαν, συμβιβάστηκαν, αποδέχθηκαν την ήττα ή όπως είχε πει και ο Ιταλός τραγουδιστής, Giorgio Gaber: «ο γλάρος δεν έχει καν την πρόθεση να πετάξει πια, γιατί το όνειρο έχει πια σακατευτεί».

Και πέρα από την πολιτική και την οικονομία, τι άλλαξε από τότε στην αστυνομία; Γίνεται πλέον συστηματικός ψυχομετρικός έλεγχος; Και αν όχι, γιατί δεν γίνεται; Είμαστε σίγουροι πως δεν θα ξανασυμβεί; Πως δεν θα βρεθεί ένας αρρωστημένος νους που θα σηκώσει το υπηρεσιακό του όπλο απέναντι σε έναν μαθητή, φοιτητή ή οποιονδήποτε πολίτη;

Η δολοφονία του Γρηγορόπουλου πάντοτε θα μας ακολουθεί. Είτε γιατί αποτέλεσε ένα σοκ είτε γιατί αποτέλεσε την αρχή μιας μαύρης περιόδου, από την οποία δεν έχουμε ακόμη απεγκλωβιστεί.

 

 

Facebook Comments