Τα τελευταία 24ωρα εκτυλίσσεται μία συντονισμένη “δολοφονία χαρακτήρα” σε βάρος του φίλου και δημοσιογράφου George D. Evgenidis από ανώνυμους θρασύδειλους του διαδικτύου.

Άτομα χωρίς υπόσταση στην κανονική ζωή, κρυμμένα πίσω από ψεύτικες φωτογραφίες και ψευδώνυμα, αθροίζουν την ανυπαρξία τους με άλλα παρόμοια τρολ, με σκοπό να δημιουργήσουν φασαρία- το μόνο που μπορούν να καταφέρουν στη ζωή τους.

Τον κατηγορούν, λέει, επειδή στα 18 του έγραψε αυτό κι αυτό. Σοβαρά; Ποιος λέει τα ίδια με αυτά που έλεγε στα 18 του; Απόψεις δεν αλλάζουν μόνο οι απόλυτα σοφοί και οι απόλυτα ηλίθιοι. Ποιος, όμως, είναι απόλυτα σοφός στα 18 του; Σε χρόνια τόσο ταραγμένα όσο τα μνημονιακά, ένας νεαρός ενήλικας θα πειραματιστεί με το ύφος του, θα αλλάξει εκατό φορές απόψεις, θα κατασταλάξει και θα ωριμάσει. Δεν είναι προτέρημα να λες τα ίδια με αυτά που έλεγες στα 18. Φριχτή πνευματική στασιμότητα είναι.
 
Ο Γιώργος βιώνει τις συνέπειες της πρώιμης αναγνωρισιμότητάς του. Είναι δύσκολο να πετυχαίνεις μικρός στην Ελλάδα. Νιώθουμε άνετα να βλέπουμε έναν επιτυχημένο γκριζομάλλη, αλλά ποτέ έναν συνομηλικό ή/και μικρότερό μας. Οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες, και αντί να προσπαθούμε να “ψηλώσουμε”, επιχειρούμε ζηλόφθονα να “κοντύνουμε” αυτόν που μας ενοχλεί. Αφήνουμε τις ψυχές μας να πλημμυρίσουν με το μίσος της χαιρεκακίας και της μικρότητας, για να αποφύγουμε το άβολο κοίταγμα στον καθρέφτη. Ονειρευόμαστε την πανελλαδική καταξίωση στα 25 μας, και μισούμε τον κάθε Ευγενίδη θαρρείς και μας την έκλεψε. Είναι πιο βολικό.
 
Ευτυχώς, όμως, ακόμη και η τοξική δυσφήμηση, δεν παύει να είναι διαφήμιση, κάνοντας στο τέλος της ημέρας γνωστότερο αυτόν τον οποίο μισείς. Από το να προσφέρεις, λοιπόν, το κόμπλεξ σου στις υπηρεσίες του “διαφημιζόμενου”, καλύτερα να δουλέψεις σκληρά, όπως κάνει ο Ευγενίδης από τα 18 του (σπουδάζοντας παράλληλα). Μπορεί μία μέρα να πετύχεις κάτι μεγαλύτερο από το να σκαλίζεις το παρελθόν πιτσιρικάδων.

 

Facebook Comments