Μέχρι το απόγευμα χθες, στο υπουργείο Εξωτερικών προσπαθούσαν να καταλάβουν, αν η πρόσκληση Τσαβούσογλου για τις διερευνητικές επαφές ήταν μια επανάληψη της Μπρατισλάβα, πριν από μερικούς μήνες, όταν ο Τούρκος υπουργός είπε στον Νίκο Δένδια ότι οι Τούρκοι θα έδιναν ημερομηνία και εν τελεί έδωσαν εντολή στο Ορούτς Ρεις να βγει ξανά από την Αττάλεια και να φτάσει ως τα 6 μίλια από το Καστελλόριζο και τη Μεγίστη. Λίγη ώρα μετά, το τηλεφώνημα που έγινε δια της θεσμικής οδού στον γενικό γραμματέα του ΥΠΕΞ Θεμιστοκλή Δεμίρη, όμως, διέλυσε τις αμφιβολίες και προσδιόρισε την ημέρα: 25 Ιανουαρίου.

Δεν πρέπει να υπάρχουν αμφιβολίες. Οι πρώτες επαφές των κλιμακίων Ελλάδας και Τουρκίας θα είναι αναγνωριστικές. Μπορεί να λέμε ότι ξεκινάμε από εκεί που μείναμε τους πρώτους μήνες του 2016, αλλά, ρεαλιστικά, δεν είναι ακριβώς έτσι. Όχι επί της ουσίας ή της ατζέντας, αλλά λόγω του κλίματος και των τετελεσμένων που έχουν διαμορφωθεί. Είναι σαφές, όμως, ότι η Τουρκία αισθάνεται την ευρωπαϊκή πίεση και θέλει να επιστρέψει σε ένα πιο ασφαλές περιβάλλον, καθώς δεν μπορεί να σηκώσει τόσα πολλά ανοιχτά μέτωπα επί μακρόν. Έδειξε ότι μπορεί να τα ανοίξει, ως περιφερειακή δύναμη, αλλά δεν μπορεί να τα συντηρήσει επ’ αόριστον.

Στην Αθήνα, η στρατηγική απόφαση Μητσοτάκη είναι σαφής: καλύτερα σε περιβάλλον διερευνητικών, παρά σε περιβάλλον έντασης, με ένα σεισμογραφικό εντός υφαλοκρηπίδας. Κερδίζουμε χρόνο, ενώ η χώρα εξοπλίζεται, ενώ το μοντέλο της Αλβανίας, με τη συμφωνία για το συνυποσχετικό που θα παραπέμψει τη διαφορά μας για την υφαλοκρηπίδα στη Χάγη, δείχνει τον δρόμο και για την Τουρκία.

Βεβαίως, πολλές προσδοκίες δεν υπάρχουν και καλό είναι να μην υπάρχει υπέρμετρη αισιοδοξία. Κρατήστε και αυτό, γιατί θα μας χρειαστεί στην πορεία…

 

Ο εξ απορρήτων

Facebook Comments