Για τρεις μέρες, οι εργασίες της Βουλής σταμάτησαν και όλο το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην συζήτηση μετά την κατάθεση πρότασης δυσπιστίας από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα και τους βουλευτές του ΣυΡιζΑ εναντίον της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας. Η κίνηση αυτή από κάποιους θεωρήθηκε αιφνιδιαστική. Προσωπικά πιστεύω πως ήταν αναμενόμενη. Δεν είχε άλλη επιλογή ο κύριος Τσίπρας από το να καταθέσει πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης. Διαπιστώνει ότι η απαξία προς το πρόσωπό του και προς το κόμμα του από την κοινή γνώμη είναι τέτοια που δεν του επιτρέπει πλέον να μην κάνει τίποτα. Κατά την γνώμη μου, η κατάθεση πρότασης δυσπιστίας είναι αποτέλεσμα του πανικού που διακατέχει τον κύριο Τσίπρα μετά τα τελευταία γεγονότα, ιδίως μετά την εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη στην ηγεσία του Κιναλ και τις δημοσκοπήσεις που αποδεικνύουν ότι η απήχηση του ΣυΡιζΑ στην κοινή γνώμη είναι πολύ περιορισμένη. Και θεωρητικά κινδυνεύει ακόμα και να χάσει την δεύτερη θέση σε επόμενες εκλογές. Όσο κι αν φωνάζει ο κύριος Τσίπρας το βέβαιος είναι ότι δεν μπορεί να πείσει την κοινή γνώμη. Ούτε όταν ζητάει εκλογές ούτε όταν κατηγορεί την κυβέρνηση ως την χειρότερη όλων των εποχών. Δεν πείθει κανέναν

Στην πραγματικότητα, ο κύριος Τσίπρας και ο ΣυΡιζΑ ούτε να πέσει η κυβέρνηση ούτε να γίνουν εκλογές επιθυμούν. Ζητούν εκλογές ακριβώς για να μη γίνουν. Διότι γνωρίζουν πολύ καλά ότι στην συγκεκριμένη χρονική περίοδο εάν γινόντουσαν πρόωρες εκλογές, φυσικά και η Νέα Δημοκρατία θα ήταν μακράν το πρώτο, αλλά και η άνοδος του ΚΙΝΑΛ θα απομειώνει ακόμα περισσότερο την απήχηση του ΣυΡιζΑ στους ψηφοφόρους. Τρόμος τους πιάνεις την ιδέα πρόωρων εκλογών. Αλλά νομίζουν ότι με την πρόταση δυσπιστίας και με το να φωνάζουν για πρόωρες εκλογές θα μπορέσουν να συσπειρώσουν το κόμμα τους και τους οποίους ψηφοφόρους τους έχουν απομείνει. Κατανοητό σε μεγάλο βαθμό. Αυτό έχει γίνει πολλές φορές στο παρελθόν. Όταν ένα κόμμα της αντιπολίτευσης βλέπει ότι δεν τα καταφέρνει, ζητάει εκλογές. Ακριβώς για να μην γίνουν.

Όμως από τη στιγμή που κατέθεσαν την πρόταση δυσπιστίας, στο ΣυΡιζΑ πρέπει να αποδείξουν ότι έχουν στοιχεία και επιχειρήματα για να πείσουν την κοινή γνώμη ότι η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις δύσκολες δοκιμασίες που περνάει ο τόπος τα τελευταία δύο χρόνια. Και αυτό δεν φαίνεται να υπάρχει. Η κυβέρνηση στη συνείδηση των πολιτών, τουλάχιστον της μεγάλης πλειοψηφίας τους, ανταποκρίνεται με αρκετά μεγάλη επιτυχία στις τεράστιες προκλήσεις των καιρών. Οι δείκτες της οικονομίας είναι καλύτεροι από ποτέ. Με εξαίρεση την ακρίβεια, που είναι αποτέλεσμα της εξωγενούς αύξησης των τιμών της ενέργειας και των μεταφορών καθώς και της μικρότερης παραγωγής λόγω πανδημίας, η Ελλάδα του Μητσοτάκη αναδεικνύεται μια ικανή, ισχυρή, σοβαρή κι αποτελεσματική χώρα. Και αυτό το αντιλαμβάνονται οι πολίτες που στην συντριπτική τους πλειοψηφία ομολογούν ότι τα πράγματα εν μέσω πανδημίας θα ήταν πολύ χειρότερα ας την εξουσία βρίσκονταν ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣυΡιζΑ.

Ομολογώ ότι δεν αντιλαμβάνομαι και την στάση του νέου προέδρου του Κιν Αλ, του Νίκου Ανδρουλάκη, ο οποίος προσπαθώντας να διεμβολίσει τον ΣυΡιζΑ, καταφεύγει σε επιχειρήματα τα οποία δεν βγάζουν νόημα. Όπως το να λέει ότι θα ψηφίσει υπέρ της πρότασης δυσπιστίας, η οποία αν γίνει δεκτή θα οδηγήσει μοιραία σε εκλογές, και ταυτόχρονα να λέει ότι δεν θέλει και δεν  ζητάει εκλογές. Δείχνει λυπάμαι έλλειψη σοβαρότητας κι υπευθυνότητας.

Facebook Comments