Not that bad…

Συζητώντας με ζευγάρι άγγλων στις διακοπές μου τους ρώτησα τι γνώμη έχουν για τον Κάμερον, τον πρωθυπουργό τους απάντηση τους ήταν “he is not that bad”. Συνεχίζοντας κατάλαβα ότι ο σύζυγος δεν ψήφιζε ποτέ στις εκλογές και η σύζυγος δεν ψήφιζε Κάμερον!!! Αλλά απάντησαν δεν είναι τόσο κακός!!! Κατάλαβα λοιπόν ότι η διαφορά μας είναι καθαρά εμμονική ως προς τον τρόπο που λειτουργούμε πολιτικά . Και εκεί κατ΄ εμέ επικεντρώνεται το πρόβλημα.

Είμαστε αντίθετοι, αρνητικοί, καταγγελτικοί σε οτιδήποτε καλό πάει να γίνει από την αντίθετη πλευρά όχι μόνο ως πολιτικό προσωπικό αλλά και ως απλοί ψηφοφόροι. Θεωρούμε υποχρέωση μας να αποδομήσουμε κάθε σκέψη για μεταρρύθμιση που ακόμα κι αν είναι αναγκαία εμείς πρέπει να την στηλιτεύσουμε γιατί αλλιώς τι λόγο ύπαρξης έχουμε;

Προσπάθειες για αναγκαίες αλλαγές στη παιδεία, στο συνταξιοδοτικό, στη δημ. διοίκηση, που ίσως θα μας είχαν γλυτώσει από τα μνημόνια, έπεσαν στο κενό λόγω εμμονών της εκάστοτε αντιπολίτευσης να μην αλλάξει τίποτα από τους άλλους.

Θα τα αλλάξουμε εμείς όταν μας εκλέξετε γιατί εμείς ξέρουμε καλύτερα, αγαπάμε τους ανθρώπους περισσότερο κι έχουμε το θείο χάρισμα. Και μόλις άλλαζε κυβέρνηση είχαμε επανάληψη του έργου ανάποδα αυτή τη φορά με τη συγκατάθεση της εκλογικής μάζας πάντα.

Διχάστηκε η  Ελλάδα για πάνω από 20 χρόνια λόγω εμμονών μέχρι να καταλάβει ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ πρεσβεύουν το ίδιο πράγμα και οι διαχωριστικές τους γραμμές ήταν απλά οι θέσεις εξουσίας που τους εξασφάλιζαν. Διχάστηκε η Ελλάδα μέχρι να καταλάβει ότι δεν υπάρχει μνημόνιο κι αντιμνημόνιο, αλλά ένας δρόμος προσαρμογής που οι χώρες που τον ακολούθησαν (Πορτογαλία, Ιρλανδία ,Κύπρος, Ισπανία) ήδη βγαίνουν από τα μνημόνια ενώ εμείς μετά από 5 χρόνια είμαστε σχεδόν εκεί που αρχίσαμε.

Και θα περάσουν πολλά χρόνια ακόμα μέχρι να γίνουμε ώριμοι πολίτες και να πούμε “δεν είναι τόσο κακός” γι αυτόν που δεν ψηφίσαμε. να πούμε δεν είναι και τόσο κακός σκεπτόμενοι πάντα το εφικτό που μπορεί να κάνει ένα κόμμα κι ένας πρωθυπουργός κι όχι το θαύμα που οραματιζόμαστε.

Να πούμε δεν είναι τόσο κακός σ’ αυτά που κάνει όταν έχει και το βλέμμα στο μέλλον και μπορεί να μην είναι βολικό αυτό που εφαρμόζει αλλά θα ‘ναι για τα παιδιά μας στο μέλλον. Να πούμε δεν είναι τόσο κακός ακόμα κι αν θίγεται το εισόδημα μας όμως στο μέλλον μπορεί να επανέλθει γιατί οι δημοσιονομικές προσαρμογές δεν είναι για πάντα(το έζησαν στην Ισπανία οι δημ. υπάλληλοι).

Και τέλος να πούμε, όπως οι φίλοι μου οι Άγγλοι, δεν είναι τόσο κακός εξετάζοντας τα στοιχεία των πολιτικών του κάθε αντιθέτου μ’ εμάς εντολοδόχου πρωθυπουργού με προσοχή, κι όχι με φαμφάρες του κάθε ΜΜΕ που για ίδια συμφέροντα προκαλεί εντυπώσεις με βαρύγδουπους ρηχούς λαϊκισμούς, αποκρύπτοντας  ουσιαστικά την ουσία.

Γιατί ορθή πολιτική στάση δεν είναι να ψάχνουμε τον εκάστοτε σωτήρα που θα μας σώσει αλλά τον άνθρωπο που θα εφαρμόσει αυτό το μείγμα πολιτικής που θα μας πάει λίγο πιο ψηλά…γιατί απλά δεν θα είναι και τόσο κακός…