Είναι ένας από τους καλύτερα πληροφορημένους οικονομικούς συντάκτες στον κόσμο. Η Ραχήλ Μακρή τον νόμιζε Γερμανό, είναι όμως Αμερικανός. Ο επικεφαλής των FT στις Βρυξέλλες, μάλιστα, είναι από εκείνους που αποκάλυψαν από νωρίς το σχέδιο του Σόιμπλε και των ανθρώπων του για μιαν ευρωζώνη χωρίς την Ελλάδα. Τον συνάντησα βγαίνοντας από το στούντιο, καθώς ετοιμαζόταν για τη συνέντευξή του στη Σία Κοσιώνη και το κεντρικό δελτίο του ΣΚΑΪ.
 
Τον χαιρέτησα, η Σία μας σύστησε, αναφέρθηκα σε ένα πρόσφατο κείμενό του, διαπίστωσα ότι δεν είχα να κάνω με βεντέτα κι έτσι επέμεινα. Το κομμάτι αυτό δεν είναι συνέντευξη, όμως. Είναι το ζουμί μιας δεκάλεπτης συζήτησης με έναν καλοδιάθετο, ευγενικό και προσηνή τύπο, που είναι κορυφή στον τομέα του – και που όταν τον βρίσκεις μπροστά σου είναι δύσκολο να αντισταθείς και να μην του πιάσεις κουβέντα.
 
Τα πράγματα δεν πάνε καλά, είναι το πρώτο πράγμα που μου λέει, καθώς η Γιούλη τον ετοιμάζει στην καρέκλα του μακιγιάζ. Ο Τσίπρας άργησε να πάρει μπρος κι ακόμα και τώρα δεν πείθει απόλυτα ότι πιστεύει στο έργο που έχει αναλάβει. Αντίθετα, στις Βρυξέλλες επικρατεί μάλλον δυσπιστία. Στην πορεία του έτους, είναι πολύ πιθανό η συγκυβέρνηση να έχει απώλειες. Υπάρχουν μεν το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι ως εφεδρείες, όμως η Ελλάδα φαίνεται πως δεν θέλει να εφαρμόσει τελικά τα προγράμματα. Το μαρτυρά η τύχη των προηγούμενων κυβερνήσεων.
 
Αυτό που φαίνεται να μην καταλαβαίνουν οι Έλληνες, συμπληρώνει, είναι ότι με το να κωλυσιεργούν και να σαμποτάρουν τις συμφωνίες ευθύς εξ αρχής, ενισχύουν διαρκώς το οπλοστάσιο των Γερμανών «οικονομικών τζιχαντιστών», που θέλουν με πάθος να πετάξουν έξω την Ελλάδα. Μπορεί η καγκελάριος Μέρκελ να είναι αντιπαθής στη χώρα μας, όμως είναι και η βασική υπέρμαχος της παραμονής μας στο ευρώ, μου τονίζει. Και δεν έχει υπάρξει ποτέ πριν τόσο αδύναμη πολιτικά, όσο τώρα – με τους εσωτερικούς αντιπάλους της στο προσφυγικό και το ελληνικό ζήτημα να είναι οι ίδιοι. Είναι δύσκολο να τους κοντράρει σε δύο μέτωπα ταυτόχρονα.
 
Του αντιτείνω πως ορισμένοι θεωρούν βασικό σύμμαχο της Ελλάδας το ΔΝΤ και τον αμερικανικό παράγοντα. Μου απαντά, πως το ΔΝΤ μπορεί να πιέζει για διευθέτηση του χρέους, όμως επίσης είναι πιθανό να ζητήσει ακόμα αυστηρότερα μέτρα, φερ’ειπείν στο ασφαλιστικό. Αυτό θα δυσχέραινε περαιτέρω την θέση της κυβέρνησης, ιδίως εν όψει του δεύτερου γύρου ακόμα επαχθέστερων μέτρων, που έρχεται τον Νοέμβριο. Όσον αφορά δε στους «καλούς Αμερικάνους», ναι μεν δεν ήθελαν τώρα ένα βεβιασμένο Grexit, όμως αν αυτό γινόταν στο μέλλον με τρόπο που θα κρατήσει ανέπαφη την ευρωζώνη, δεν αποτελεί ταμπού, ούτε κόκκινη γραμμή.
 
Του αναφέρω ένα τουίτ του, όπου έλεγε πως οι Έλληνες που θα ψηφίσουν ΟΧΙ στο δημοψήφισμα θα καταλήξουν να σπρώξουν τη χώρα προς το Grexit. Μου λέει πως, δυστυχώς, το δημοψήφισμα έκανε σοβαρή ζημιά, διότι οι έξω το αντελήφθησαν ως ΟΧΙ στην Ευρώπη και έτσι έδωσε επιχείρημα στους αντιπάλους της χώρας. Το χειρότερο σενάριο για την Ελλάδα, κατέληξε, είναι να υποστεί τις επώδυνες συνέπειες πέντε χρόνων ύφεσης, έντασης και διχασμού και στο τέλος να αναγκαστεί να οδηγηθεί σε εθνικό νόμισμα και απομόνωση. Και είναι κρίμα, διότι στην αρχή του ’14 φαινόταν πως στ τέλος θα τα καταφέρναμε. «You were so close.»
 
Η Γωγώ είχε σβήσει το πιστολάκι και στην διπλανή καρέκλα η Χριστίνα Νικολαΐδου παρακολουθούσε σκεπτική. Κοιτάχτηκα με τη Σία, που, γερμένη στον τοίχο, μου φάνηκε πως με το βλέμμα της μου έλεγε πως είναι επώδυνο να έχεις δίκιο σε τόσο δυσάρεστα θέματα.

Facebook Comments