Στον απόηχο της κρίσης που ξέσπασε το 2008, οι τράπεζες βρέθηκαν στο επίκεντρο της κριτικής καθώς αυτές ήταν που συμπαρέσυραν την παγκόσμια οικονομία σε μια κρίση δίχως τέλος και από την οποία ακόμα δεν έχουμε ξεφύγει.

Τα τεράστια ρίσκα που ανέλαβαν προκειμένου να βγάλουν περισσότερα κέρδη, δημιούργησαν μια σειρά από φούσκες αμφίβολης ποιότητας που όταν έσκασαν συμπαρέσυραν τις πιο εκτεθειμένες από αυτές. Η Lehman Brothers πλήρωσε το τίμημα, η Citi δέχθηκε το φιλί της ζωής λίγο πριν καταρρεύσει, η Wells Fargo αναζήτησε την «προστασία» του Buffett, η AIG δέχθηκε ένα τεράστιο δάνειο από τον αμερικανικό λαό και οι κολοσσιαίες MBIA και AMBAC διασώθηκαν έναντι ενός αμερικανικού cent.

Έκτοτε, η αυστηροποίηση του θεσμικού πλαισίου, ο αυστηρότερος έλεγχος των τραπεζών και πολλά ακόμα, χρησιμοποιήθηκαν για να πείσουν τον Αμερικανό φορολογούμενο ότι θα είναι η τελευταία φορά που θα διαθέσει τους πόρους του για να διασώσει την αλαζονεία και την ακόρεστη δίψα για κέρδη από τα τραπεζικά και χρηματιστηριακά στελέχη της Wall Street.

Όμως υπάρχει μια αλήθεια στις αγορές. Η απληστία και η δίψα για περισσότερο χρήμα, είναι αυτή που κινεί τα πάντα. Είναι αυτή που δημιουργεί μια εκρηκτική κατάσταση στις αγορές μέχρι φυσικά να σκάσει και να συμπαρασύρει τα πάντα. Αλλά τα στελέχη δεν έχουν να ανησυχούν. Υπάρχει πάντα το λεγόμενο «αλεξίπτωτο» που τους αποδεσμεύει με υπέρογκες αμοιβές.

Η αμερικανική οικονομία βρίσκεται σε καθεστώς μηδενικών επιτοκίων από το 2008 και όπως είναι απολύτως φυσιολογικό, αυτό δημιουργεί μια ακόρεστη επιθυμία για δανεισμό και αγορές. Οι πωλήσεις αυτοκινήτων στις ΗΠΑ βρίσκονται σε ιστορικό ρεκόρ, οι τιμές κατοικιών καλπάζουν ασταμάτητα, όπως καλπάζει και ο ιδιωτικός δανεισμός. Και όλα αυτά, όταν ο μέσος Αμερικανός, έχει χάσει σχεδόν $5.500 από το ετήσιο εισόδημά του, από το 2008 μέχρι και σήμερα.

Και εκτός όλων αυτών, οι τράπεζες δεν έμαθαν από το πάθημα. Τα τεράστια δάνεια που έχουν δώσει, τα έχουν «πακετάρει» και πάλι σε αντίστοιχα με τα subprime προϊόντα. Και όλα αυτά τα πουλάνε και πάλι σε επενδυτικά σχήματα τα οποία διψάνε για αποδόσεις σε αυτό το περιβάλλον όπου οι αποδόσεις έχουν εξαφανιστεί. Σας θυμίζει κάτι η όλη πρακτική;

Πριν από μερικές ημέρες, ο επικεφαλής της OCC, του τρίτου πυλώνα ελέγχου των αμερικανικών τραπεζών μαζί με τις Fed και FDIC, προειδοποίησε για τον επερχόμενο κίνδυνο λέγοντας: «Βρισκόμαστε στη φάση του οικονομικού κύκλου όπου ο πιστωτικός κίνδυνος έρχεται στο προσκήνιο. Όπως και το 2008, η πώληση τέτοιων προϊόντων αυξημένου κινδύνου έχει περάσει σε επενδυτικά σχήματα χαμηλής αξιολόγησης. Άρα βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα subprime φούσκα».

22 10 15 carloans

Όλα αυτά τα δάνεια έχουν χαρακτηριστεί ως ιδιαίτερα μειωμένης εξασφάλισης. Παρόλα αυτά, όλοι συμπεριφέρονται σα να μη συμβαίνει τίποτα. Και οι Αρχές προειδοποιούν και πάλι για το «τέρας» της πίστωσης μειωμένης εξασφάλισης, σε μια περίοδο όπου η Fed αργά αλλά σταθερά οδεύει προς σύσφιξη της νομισματικής της πολιτικής.

Facebook Comments