Πώς γίνεται κανείς Πρωθυπουργός σε αυτή τη χώρα;

Βήμα πρώτο: γίνεται Πρόεδρος σε ένα από τα δύο Κόμματα, που διεκδικούν την πρωτιά και το bonus των 50 εδρών. Σήμερα αυτά είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Δημοκρατία.

Βήμα Δεύτερο: γίνεται ένας δημοφιλής Αρχηγός Αξιωματικής Αντιπολίτευσης που αντιπαρατίθεται με τον Πρωθυπουργό εντός και εκτός Βουλής. Πλην του Κώστα Σημίτη που έγινε κατ’ ευθείαν Πρωθυπουργός και των εφήμερων (Τζ. Τζανετάκη, Ξ. Ζολώτα, Λ. Παπαδήμου και υπηρεσιακοί), όλοι οι υπόλοιποι Πρωθυπουργοί από το 1981 και μετά (Α.Παπανδρέου, Κων.Μητσοτάκης, Κ.Καραμανλής, ΓΑΠ, Α.Σαμαράς, Α. Τσίπρας) διετέλεσαν Αρχηγοί Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Κατόρθωσαν είτε να ωθήσουν σε παραίτηση τον προκάτοχό τους ή να τον κερδίσουν επικρατώντας στη μάχη του μεσαίου χώρου.

Με τις συνθήκες που δημιούργησαν τα Μνημόνια και με την εξάλειψη των μονοκομματικών κυβερνήσεων είχαμε την προσθήκη ενός τρίτου βήματος. Ο επίδοξος Πρωθυπουργός πρέπει και να μπορεί να προχωρήσει στις κατάλληλες συμμαχίες με άλλα κόμματα. Ο Αντώνης Σαμαράς εξασφάλισε την στήριξη ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, ενώ ο Αλέξης Τσίπρας δύο φορές έχει σχηματίσει Κυβέρνηση συνεργασίας με τους ΑΝΕΛ. Στην προκειμένη περίπτωση το επόμενο βήμα για τον επίδοξο Πρωθυπουργό είναι να καλλιεργήσει σχέσεις εμπιστοσύνης με το Ποτάμι και τη Δημοκρατική Συμπαράταξη.

Το τέταρτο βήμα, όπως αποδείχθηκε, πολύ πρόσφατα για έναν Πρωθυπουργό είναι να κρατήσει τους ψηφοφόρους του κόμματός του. Μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να έχασε το 1/3 της κοινοβουλευτικής του ομάδας, αλλά συγκράτησε σε μεγάλο βαθμό τους ψηφοφόρους του στις εκλογές του Σεπτεμβρίου.

Είναι πλέον προφανής η σημασία της προσεχούς εκλογής Προέδρου στη Νέα Δημοκρατία, όχι μόνο για τα μέλη της ή τους ψηφοφόρους της, αλλά και όλους, όσοι θεωρούν ότι η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ οδηγεί τη χώρα προς λάθος κατεύθυνση. Για όλους αυτούς που θέλουν έναν Πρωθυπουργό που θα είναι το ακριβώς αντίθετο από τον σημερινό.

H ανοικτή διαδικασία που επελέγη δίνει άλλωστε το δικαίωμα σε κάθε Έλληνα πολίτη πληρώνοντας 3 ευρώ να προσέλθει μέχρι τις 7 το απόγευμα στο βολικότερο εκλογικό κέντρο, να εγγράφει και να επιλέξει τον επόμενο Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, που προτιμά.

Ας πάμε τώρα στους υποψηφίους, και κατά πόσο φαίνεται να πληρούν τις προϋποθέσεις να πραγματοποιήσουν τα προαναφερθέντα βήματα:

Ο Απόστολος Τζιτζικώστας τίθεται εκτός από το δεύτερο μόλις βήμα, καθώς δεν μπορεί να βρίσκεται στη Βουλή για τα επόμενα χρόνια, άρα δεν μπορεί να ηγηθεί της φιλοευρωπαϊκής αντιπολίτευσης.

Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης αποδείχθηκε στην πράξη ότι δεν μπόρεσε να κάνει το τρίτο βήμα και να κερδίσει τη μάχη του μεσαίου χώρου, ενώ είχε την ευκαιρία του.

Ο Άδωνις Γεωργιάδης, παρά την μεταστροφή των πολιτικών του θέσεων τα τελευταία χρόνια, φαίνεται πολύ δύσκολο να κάνει το τρίτο βήμα, να ηγηθεί της φιλοευρωπαϊκής αντιπολίτευσης και εν συνεχεία μιας Κυβέρνησης Συμμαχίας με τις δυνάμεις της Σοσιαλδημοκρατίας.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι αυτή τη στιγμή ο μοναδικός που φαίνεται ικανός να πραγματοποιήσει τα τρία πρώτα βήματα, με βάση το πολιτικό του βιογραφικό και τις θέσεις που έχει πάρει σε αυτή την προεκλογική εκστρατεία. Να εκλεγεί Πρόεδρος του κόμματος, να αναδειχθεί ένας αξιόπιστος αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης και να εκλεγεί Πρωθυπουργός από την επόμενη Βουλή.

Αν θα μπορέσει να πραγματοποιήσει το τέταρτο βήμα ως Πρωθυπουργός, δηλαδή να μακροημερεύσει, σε μεγάλο βαθμό θα το καθορίσουν οι πολίτες που θα προσέλθουν στις κάλπες της 20ης Δεκεμβρίου. Αξίζει, εδώ, να σημειωθεί ότι όποιος/α δεν ψηφίσει εκείνη την ημέρα, δεν έχει δικαίωμα ψήφου στον β’ γύρο.

Οι πολίτες που θα προσέλθουν στις κάλπες, θα αποτελέσουν την εκλογική βάση της Νέας Δημοκρατίας. Από εκείνους θα προέλθουν τα νέα κομματικά όργανα, ενώ τα πολιτικά τους προτάγματα θα καθορίσουν και την πορεία του κόμματος τα επόμενα χρόνια, πιθανότατα και της χώρας.

Καλή ψήφο σε όσους το αποφασίσουν!

Facebook Comments