Η χώρα έχει δύο επιλογές. Να ξυπνήσει, ή να σέρνεται. Προς το παρόν η κυβέρνηση της Ελληνικής Δημοκρατίας κάνει εχθρούς. Προγράφει και στοχοποιεί εντός κι εκτός. Απο τις Σκουριές και τα ΜΜΕ, ως τον Αυστριακό καγκελάριο – που κάποτε τον έκανε ντεφιλέ. Ο Άδωνις Γεωργιάδης έχει δίκιο. Ο Τσίπρας είναι τυχοδιώκτης. Ροκανίζει έναν χρόνο που δεν υπάρχει. Και το Φόρουμ, ήτοι ο κος Συμεών Τσομόκος, ήταν υπερβολικά αυστηρός με τον εαυτό του στην επίσημη επικοινωνία του. Δεν υπήρχε, ίσως, λόγος για προσωπική απολογία. Αυτό που οδήγησε τον κο Υφυπουργό των Εξωτερικών εκτός αιθούσης, ήταν πιθανότατα πως έχασε την ψυχραιμία του αισθανόμενος άβολα απέναντι σε ένα ακροατήριο που το ένιωθε αγανακτισμένο και εν βρασμώ. 

Στο αμφιθέατρο ¨Κωνσταντίνος Καραμανλής¨ του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου, σχεδιασμένο με ανθρώπινο μέτρο το 1966 από τον Κώστα Κιτσίκη, είχαν ξεσπάσει θερμά χειροκροτήματα μόλις το προηγούμενο βράδυ, όταν η Άννα Διαμαντοπούλου με τρεμάμενη φωνή είπε στον Γιώργο Κατρούγκαλο την αλήθεια. Ότι οι όψιμοι μνημονιακοί έχουν τραμπουκίσει άσχημα τους εξ αρχής, που ακόμα και τώρα επιδεικνύουν κατά κανόνα ένα υποτυπώδες αστικό ήθος. Το ακροατήριο των ανθρώπων της αγοράς, των ερευνητών και των ακαδημαϊκών, με χαμηλό μέσο όρο ηλικίας, έδειχνε να αντιλαμβάνεται τον τόπο ως υπο διάλυση και διεθνή περίγελω. Ο κος Κατρούγκαλος δεν πέρασε καλά. Εντούτοις, παρέμεινε, επέμεινε κι υπέμεινε.

Ο Θάνος Βερέμης έχει επίσης δίκιο. Τα πολιτεύματα κατά τον Αριστοτέλη παρουσιάζουν παραφθορές. Η δημοκρατία χωρίς παιδεία και αριστεία ολισθαίνει σε δημαγωγία. Και την Ελλάδα διοικεί ένα “δέκα τοις εκατό” προερχόμενο από κομματικές νεολαίες, θαυμαστές του Τσάβεζ, λενινιστές, σταλινικούς, ελευθεριακούς, γενικώς μαρξιστές και αλληλέγγυους. Εδώ δεν έχουμε αντιστασιακούς. Το βουνό πέθανε και τα ξερονήσια μονάζουν. Με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις, τώρα πρόκειται για ομάδες περιφρούρησης, καταληψίες και φοιτητο-εργατοπατέρες. Αυτοί καλούνται να διαχειριστούν το προσφυγικό και να κρατήσουν ταυτόχρονα τη χώρα εντός Σέγκεν και προγράμματος. Δεν απαιτείται χρησμός για να αντιληφθεί κανείς το προβληματικό της περίστασης.

Facebook Comments