Οι επιθέσεις στις Βρυξέλλες δεν αφήνουν κανένα περιθώριο ομφαλοσκόπησης: Το Ισλάμ και η Δύση δεν μπορούν, επί του παρόντος, να συμβιώσουν ειρηνικά στον ίδιο χώρο. Η ριζοσπαστικοποίηση των μουσουλμανικών πληθυσμών δημιουργεί – και θα δημιουργεί – συνθήκες επώασης τρομοκρατικών πυρήνων στην ευρωπαϊκή επικράτεια. Κατά τον Ολάντ, ήδη από τις επιθέσεις στο Παρίσι, έχουμε πόλεμο. Και η δυτική δημοκρατία οφείλει να θέτει την ασφάλεια των πολιτών της πάνω από την υποταγή της στα δικαιώματα μειονοτήτων, που δεν αναγνωρίζουν τις συνταγματικές αρχές του αστικού κράτους.

Αλήθεια είναι, πως τον σημερινό πόλεμο με το Ισλάμ προκάλεσαν με νεοσυντηρητικές πολιτικές οι υπηρεσίες πληροφοριών και οι ένοπλες δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών και των παλαιών ευρωπαϊκών χωρών, ομού μετά των νεοφώτιστων πρώην κομμουνιστών της «Νέας Ευρώπης». Στο όνομα των «war on terror» και «spreading democracy» συντελέστηκαν επάλληλες αλλαγές καθεστώτων, αποσταθεροποιήθηκαν γεωπολιτικές ζώνες, σφαγιάστηκαν πληθυσμοί, διαλύθηκαν τάξεις πραγμάτων. Από τους μουτζαχεντίν φτάσαμε στο Ισλαμικό Κράτος. Βγάλαμε τα μάτια μας με τα ίδια μας τα χέρια. Ας μην αυτομαστιγωθούμε κι από πάνω. Ο δρακόντειος έλεγχος των εδώ ισλαμικών κοινοτήτων οφείλει να λάβει χώρα παράλληλα με την απόσυρση των δυτικών δυνάμεων από τις μουσουλμανικές χώρες.

Στον πόλεμο Δύσης-ακραίου Ισλάμ η Ελλάδα αποτελεί προκεχωρημένη μονάδα προκαλύψεως της πρώτης. Επίσης, για πολλούς Ευρωπαίους αξιωματούχους (και πολίτες), φαντάζει ως βολική ενδιάμεση ζώνη: Ένα no man’s land-αποθήκη πληθυσμών. Ο εθνικός κίνδυνος αφορά στην μακροπρόθεσμη εγκατάσταση στην χώρα μας μεγάλων πληθυσμιακών ομάδων, που θα συγκροτήσουν de facto μειονοτικές κοινότητες με αιτήματα αυτοδιαχείρισης των υποθέσεών τους κατά το εθιμικό-θρησκευτικό τους δίκαιο. Η μέχρι σήμερα αποτυχία της ελληνικής κρατικής μηχανής, να διαχωρίσει πρόσφυγές από μετανάστες, δεν επιτρέπεται να συνεχίζεται. Ο εικοσάχρονος Πακιστανός, που βρήκε την ευκαιρία να καβαλήσει το προσφυγικό καραβάνι, δεν γίνεται να έχει την ίδια αντιμετώπιση με την Σύρια μητέρα και τα παιδιά της. Κάποιοι δεν (γίνεται να) είναι ευπρόσδεκτοι.

Η αμηχανία, που αποπνέουν οι δηλώσεις των ελληνικών πολιτικών κομμάτων είναι, συνεπώς, ανησυχητική. Είναι αντιληπτό, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ζει σε μια πραγματικότητα πλασμένη από αριστερίστικες ιδεοληψίες και υπαρκτή μονάχα στους νόες των κυβερνητών και των κολαούζων τους. Είναι επίσης κατανοητό, πως η ΧΑ ονειρεύεται εσωτερική βία και θερμά επεισόδια με τους Τούρκους. Οι υπόλοιποι, όμως, δεν επιτρέπεται να μασούν τα λόγια τους. Η Ελλάδα ούτε επιθυμεί, ούτε μπορεί να επιτρέψει απόπειρες hic et nunc και συλλήβδην «ενσωμάτωσης» μουσουλμανικών πληθυσμών στο όνομα ενός δήθεν ανθρωπισμού. Απαιτούνται λύσεις δύσκολες, μακριά από ενοχικά σύνδρομα: Κλειστά κέντρα φιλοξενίας, αυστηρός διαχωρισμός προσφύγων-μεταναστών, παρακολούθηση και έλεγχος προσωπικών και κοινοτικών δραστηριοτήτων, πολιτικές αξιοποίησης εργατικού δυναμικού για όσους επιλεγούν να μείνουν.

Δεν είμαστε απόγονοι συνεργατών των ναζί, όπως ορισμένοι βόρειοι γείτονές μας. Δεν είμαστε ούτε πρώην αποικιοκρατική δύναμη, που τώρα της αξίζει να υποστεί τις συνέπειες μιας ιμπεριαλιστικής πολιτικής. Και σίγουρα δεν είμαστε η μητέρα Τερέζα της οικουμένης στο διάμεσο των αντίπαλων κόσμων. Είμαστε πολίτες της Ελληνικής Δημοκρατίας και απαιτούμε από τους κυβερνήτες και τους εταίρους μας να σεβαστούν το δικαίωμά μας στη διατήρηση ενός τρόπου ζωής κατά το οικείο πολιτισμικό μας ήθος.

Facebook Comments