Αν εξαιρέσουμε τις δημοσκοπήσεις, όλες οι ενδείξεις είναι εκεί. Το «αντισυστημικό», εθνολαϊκίστικο αφήγημα αλώνει άλλη μια χώρα απέναντι στην παλαιά φρουρά των παραδοσιακών πολιτικών. Τεράστια τμήματα του πληθυσμού, που είτε αισθάνονται αποκλεισμένα από τη σφαίρα της οικονομικής ελευθερίας, είτε αδυνατούν να εκτιμήσουν την επάρκεια που απολαμβάνουν, καταλαμβάνουν επιθετικά τον κυβερνοχώρο, ανα-παράγουν ρητορική του μίσους, επαναλαμβάνουν ψευδή κλισε, απευθύνονται στο συναίσθημα και μετέχουν στο παραμύθι με τρόπο βιωματικό. Κι αν αργότερα συνειδητοποιήσουν ότι εξέλεξαν απολυταρχικούς υποκριτές, το πολιτικό γεγονός έχει, παρά ταύτα, συντελεστεί.
 
Το να μη συμβεί στις ΗΠΑ εκείνο που βλεπουμε παντού θα είναι μάλλον έκπληξη. Όποτε και οπουδήποτε έχουν κληθεί να αποτυπώσουν εκλογική πρόθεση σε πρώτη αναμέτρηση με μεγάλο «αντισυστημικό» πόλο τα τελευταία χρόνια, οι εταιρίες δημοσκοπήσεων πέφτουν έξω. Συνέβη στην Ελλάδα επανειλημμένως, συνέβη στο Ηνωμένο Βασιλειο, μέχρι και πρόσφατα στο Βερολίνο. Δεν έχει σημασία, αν λέγεται ΣΥΡΙΖΑ, BREXIT, ή AFD. Η «αντισυστημική» επιλογή αποδεικνύεται μαζικότερη από την πρόβλεψη. Έχουν, αλήθεια, οι Αμερικανοί μετρητές ανακαλύψει κάποιαν ασφαλέστερη ερευνητική μέθοδο; Έχουν υπολογίσει τις αναγωγές όσων δεν αποκαλύπτουν, ή δεν παραδέχονται την ψήφο τους;
 
Ενδεχομένως διότι βαθιά μέσα τους ξέρουν ότι η ελπίδα είναι φρούδα, οι ψηφοφόροι των λαϊκιστών συχνά κρύβονται. Εκτός των άλλων, όμως, η Αμερική είναι σε πραγματικό χάλι. Μετά την κατάρρευση του 2008 η χώρα δεν επανήθλε ποτέ. Ξεσπιτωμένοι, άνεργοι, υποαμειβόμενοι, σχεδόν δουλοπάροικοι και υπερχρεωμένοι, πολλές δεκάδες εκατομμύρια πολίτες την έχουν στημένη στη γωνία σε ό,τι θεωρούν κατεστημένο και ονειρεύονται μπουρλότο. Η Χιλαρυ ενσαρκώνει την εποχή της αστραφτερής πτώσης. Ο Τραμπ την οργή. Ήρθε, μήπως, η στιγμή για τους πραγματικούς Αμερικανούς αγανακτισμένους (και όχι τους νεομαρξιστές του OCCUPY) να εκδικηθούν το έθνος τους; Ίσως είναι το επικρατέστερο σενάριο.

Facebook Comments