Ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρυθμίσεις τονίζει σε συνέντευξή του ότι η Ελλάδα δεν αντέχει πλέον περισσότερα μέτρα και ότι το ταξίδι του πρωθυπουργού στην Ουάσινγκτον περιέχει αυτό το μήνυμα, που θα συζητηθεί στη συνάντηση με τον πρόεδρο Ομπάμα.

«Οι δανειστές μας πρέπει να καταλάβουν ότι το βασικό ρίσκο σήμερα είναι αν προσπαθήσουν να λάβουν και άλλα μέτρα – η όποια προσπάθεια για περαιτέρω φορολόγηση των εισοδημάτων δεν θα πετύχει. Η λιτότητα έχει προωθηθεί όσο δεν πάει. Όταν ο πρωθυπουργός μας συναντηθεί με τον πρόεδρο Ομπάμα, ένα από τα βασικά του μηνύματα θα είναι αυτό».

Ο κ. Μητσοτάκης στη συνέντευξή του, η οποία περιέχεται σε άρθρο του Roger Cohen, περιγράφει το ελληνικό πελατειακό σύστημα ως εξής:
«Τα κόμματα χρησιμοποιούσαν τα υπουργεία για να επιβραβεύσουν ανθρώπους. Η μεγάλη συμφωνία ήταν η δουλειά στο δημόσιο για λόγους ψηφοθηρίας. Αλλά χρειαζόταν να μπορείς να χρηματοδοτείς το σύστημα. Εύκολο όσο το χρήμα έρεε και τα δάνεια ήταν εύκολα. Τώρα που δεν είναι, δεν έχεις άλλη επιλογή από το να είσαι αποτελεσματικός».

Θεωρεί δε ότι υπάρχει κοινωνική υποστήριξη για τις αλλαγές στο Δημόσιο: «Ο ιδιωτικός τομέας επιβαρύνθηκε με 1,3 εκατ. ανέργους από το ξέσπασμα της κρίσης και ο δημόσιος τομέας ουσιαστικά με μηδέν. Επειδή οι μεταρρυθμίσεις καθυστέρησαν, ο ιδιωτικός τομέας φορολογήθηκε και τιμωρήθηκε ως εναλλακτική. Υπάρχει μια σιωπηρή πλειοψηφία υπέρ των μεταρρυθμίσεων».

NYT: «Το Μάθημα Ηθικής του Ευρώ»

Κατά τα άλλα, το άρθρο του Roger Cohen τιτλοφορείται «Το Μάθημα Ηθικής του Ευρώ» και συνιστά μια κλασική αγγλοσαξονική προσέγγιση στις αιτίες της ευρωπαϊκής κρίσης:

Η διαφθορά του μεσογειακού Νότου είναι προϊόν διαφορετικής οικονομικής ηθικής υποστηρίζει ο αρθρογράφος των New York Times, προτείνοντας το χάσμα μεταξύ του… βλοσυρά ακέραιου ευρωπαϊκού Βορρά και του λουσμένου στον ήλιο και ηθικά χαλαρού Νότου να γεφυρωθεί με τους πρώτους να εγκαταλείπουν την τυφλή πίστη στη λιτότητα και τους δεύτερους να παραιτούνται από τη… θρησκευτική προσήλωση στο φακελάκι και το βόλεμα του Δημοσίου.

Γράφει ο Roger Cohen:

«Τα οικονομικά στη Γερμανία αποτελούν κλάδο της ηθικής φιλοσοφίας. Η ανάπτυξη είναι η ανταμοιβή για την καλή συμπεριφορά». Όπου καλή συμπεριφορά βλέπε λιτότητα και αποφυγή των χρεών, ενώ ύψιστη ανηθικότητα είναι η προώθηση της ανάπτυξης μέσω της αύξησης των δημοσίων ελλειμμάτων, σημειώνει ο συντάκτης του άρθρου, παραθέτοντας ακολούθως την ελληνική αναλογία:

«Στην Ελλάδα τα οικονομικά είναι άλλο πράμα. Αποτελούν κλάδο της προσωπικής εφευρετικότητας. Λέξεις έμφορτες ηθικών νοημάτων, προερχόμενες από τους αγγλοσαξονικούς κανόνες, όπως η «διαφθορά» και η «ευνοιοκρατία» έχουν μεν συνδεθεί με την ελληνική προσέγγιση, αλλά για τους Έλληνες το να ακολουθεί κανείς τους κανόνες είναι ένα είδος ηλιθιότητας.

Εάν οι πολιτικοί είναι διεφθαρμένοι, τότε τι νόημα έχει η προσωπική ακεραιότητα;
Κάπως έτσι, οι Έλληνες σκέφτηκαν ότι είναι καλύτερο να εμπιστευτούν το «fakelaki» και το «rousfeti» από το να μπλέκουν ηθικά ζητήματα στην οικονομική πρόοδο.

Ο αρθρογράφος θεωρεί ότι είναι η προτεσταντική ηθική που διαφοροποιεί την εντιμότητα και βλοσυρή αυστηρότητα του ευρωπαϊκού Βορρά έναντι της ηλιόλουστης χαλαρότητας του (καθολικού) ως επί το πλείστον Νότου.
Και στρέφει ξανά τα βέλη του στη Μεσόγειο:
«Αν έχεις μία δουλειά στο Δημόσιο, είσαι όπως λένε οι Έλληνες «βολεμένος» ή, όπως λένε οι Ιταλοί, «sistemato».

Και στις δύο χώρες, «βολεμένος» σημαίνει να είσαι εντεταγμένος, εφ όρου ζωής, σε ένα σύστημα το οποίο σού επιτρέπει να εργάζεσαι λίγο, να απολαμβάνεις μία καλή σύνταξη νωρίτερα, να παίρνεις και ένα ή δύο «φακελάκια» για κάποια χάρη που έκανες ή ακόμη και να βρίσκεις μαι δεύτερη δουλειά στον άπλετο ελεύθερο χρόνο σου για να συμπληρώνεις το εισόδημά σου».

Το δημοσίευμα καταλήγει επισημαίνοντας την ανάγκη να γεφυρωθεί το ηθικό χάσμα ανάμεσα σε Βορρά και Νότο:
«Οι Έλληνες πρέπει να μάθουν κάτι από τα οικονομικά σαν φιλοσοφία της ηθικής», ενώ η Γερμανία πρέπει να κατανοήσει πως η λιτότητα, «έχει τα όρια της» και το δημοσιονομικό έλλειμμα για την χρηματοδότηση της ανάπτυξης, δεν είναι αμαρτία».

Facebook Comments