Η μορφή της ρωμαϊκής θεότητας του Ιανού με τις δυο όψεις, αυτής  του ευγενούς ξυρισμένου  και της άλλης του  γενειοφόρου “Μάτσο” άνδρα, μπορεί τη δεδομένη στιγμή να αποτυπώσει ανάγλυφα την τουρκική πραγματικότητα.
Σήμερα, για μια ακόμη φορά, διαπιστώθηκε πως υπάρχουν δυο «Τουρκιες» σε μια χώρα απολύτως διχασμένη: Η μια, φονταμενταλιστική και με άριστη σχέση με την Εθνικιστική Ακροδεξιά, κατοικεί στα βάθη της γειτονικής χώρας σε συνθήκες υποανάπτυξης. Η άλλη, υπέρμαχος της Κεμαλικής παράδοσης  του κοσμικού κράτους περισσότερο φιλοευρωπαϊκή και με σχέση ανοχής, ενδεχομένως, με τους Κούρδους ζει στην λεγόμενη ευρωπαϊκή Τουρκία και στα παράλια της Μικράς Ασίας. (Η επικράτηση του Όχι στις κουρδικές περιοχές είναι ζήτημα φυλετικό που υπερβαίνει τους σκοπούς του παρόντος κειμένου)

Τα συμπεράσματα αβίαστα :

Α) Για πρώτη φορά ο «Σουλτάνος» αμφισβητείται έντονα μιας και η οριακή επικράτηση του κάτω από καθεστώς έκτακτης ανάγκης και ενδεχομένως συνθήκες βίας και νοθείας, δεν του εξασφαλίζει την κυριαρχία που θα ήθελε πολιτειακά. Προξενεί απορία η εκτίμηση κάποιων που βλέπουν τον πληγωμένο ηγέτη ως εν δυνάμει διαλλακτικό, ξεχνώντας την φύση ενός ικανού, κατά τα αλλά, δικτάτορα ο οποίος – όταν θα δυσκολευτεί- θα γίνει ακόμη πιο απολυταρχικός

Β) Το περσινό καλοκαίρι αποτέλεσε απλώς  ένα δάνειο ζωής για τον Ερντογάν. Κατάφερε να προλάβει ένα “πραξικόπημα” (?) φιάσκο,  αλλά δεν πήρε την σαρωτική νίκη που επεδίωκε σήμερα, παρόλη την σαρωτική ανακατανομή πλούτου που επέβαλλε, βοηθώντας τους πιστούς του απέναντι στους “άλλους”

Γ) Μετά από χρόνια, η πάλαι ποτέ Ισχυρή Ελλάδα των αρχών του εικοστού πρώτου αιώνα έχοντας απολέσει τμήμα της δυναμικής της στην Μεσόγειο και στα Βαλκάνια,  αν δεν κάνει άμεσες και καίριες διπλωματικές κινήσεις προστασίας από τον τουρκικό ιμπεριαλισμό, ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ. Ενδεχόμενο  το οποίο  με τις εθνικιστικές κορώνες του διδύμου Καμένου-Κοτζιά στην ηγεσία των κρίσιμων τομέων της Άμυνας και της Εξωτερικής πολιτικής,  μόνο απίθανο  δεν μπορεί να θεωρηθεί.

Δ) Ας καταλάβουν οι προοδευτικές και ειδικότερα οι σοσιαλδημοκρατικές ελληνικές φωνές υποστήριξης της ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε., πως πρώτα πρέπει να θεμελιωθεί η δημοκρατία στη γείτονα χώρα και μετά να την καλωσορίσουμε στην μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια. Όποιος δεν νοιάζεται για την κοινωνική ευημερία και τη δημοκρατική συγκρότηση ενός τόπου αλλά για το δικό του εθνικό συμφέρον, δεν μπορεί να θεωρείται προοδευτικός και σοσιαλδημοκράτης
Ε) Ενδεχομένως η σημερινή πύρρειος νίκη του Ερτνογάν, με την στήριξη  του ακροδεξιών Εθνικιστών  της Τουρκίας να αποτελέσει ένα ακόμη εμπόδιο στην επανεκκίνηση των συνομιλιών μεταξύ Ακιντζι- Αναστασιαδή για το Κυπριακό. Αυτό το εμπόδιο έρχεται να προστεθεί στο τεταμένο κλίμα που δημιούργησε η ήδη- ανατραπείσα- ακατανόητη απόφαση της Κυπριακής βουλής, μετά από πρόταση των Ελληνοκυπρίων ακροδεξιών.
 
Υπό αυτά τα δεδομένα καθίσταται απολύτως ξεκάθαρη  η σημασία της παραμονής της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στον σκληρό πυρήνα αυτής , στην ζώνη του Ευρώ
Εύχομαι οι σοφοί κυβερνητικοί χειρισμοί, κατά την μεγάλη κρίση του 1996, να αποτελέσουν πυξίδα για όλους μας αν ποτέ, κούφια η ώρα,  χρειαστούν αντίστοιχες παρεμβάσεις.

Facebook Comments