Σήμερα υπάρχουν δύο Ελλάδες. Η μία είναι η πραγματική. Η Ελλάδα, που υποφέρει να τα βγάλει πέρα, μέσα στη μιζέρια, την φτώχεια, την αγωνία, την αβεβαιότητα. Το δεκαήμερο των εκπτώσεων μέσα στον Μάϊο, άρχισε με ιδιαίτερα αρνητικούς οιωνούς. Τα πρώτα δείγματα απογοητευτικά. Η αγορά, παρά τη διαφαινόμενη ολοκλήρωση της συμφωνίας για την β’ αξιολόγηση, δεν λέει να πάρει τα πάνω της. Μετά μάλιστα ένα τραγικό τετράμηνο, που προηγήθηκε. Από όλους τους επιχειρηματικούς παράγοντες θεωρείται ότι η περίοδος Ιανουαρίου- Απριλίου 2017 ήταν ίσως η χειρότερη από τότε που άρχισε η δοκιμασία την άνοιξη του 2010. Είναι χαρακτηριστικό ότι παρατηρείται μεγάλη πτώση του τζίρου σε όλα τα προϊόντα, ακόμα και σε αυτά της διατροφής. Είναι αδιανόητο να διαβάζουμε ότι τον Μάρτιο, η αγορά γάλακτος, ενός από τα πλέον απαραίτητα για την διατροφή μας προϊόντος, παρουσιάζει πτώση που ξεπερνά το 12%. Όλα τα προϊόντα σουπερμάρκετ, κι εξαιτίας της εκρηκτικής αύξησης των έμμεσων φόρων τους τελευταίους μήνες, παρουσιάζουν μεγάλη πτώση, που είναι πρωτοφανής για την χώρα. Το ίδιο ισχύει και για την αγορά πετρελαιοειδών. Ο κόσμος περιορίζει όσο μπορεί την κατανάλωση του γιατί δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα. Οι επιχειρήσεις εξαιτίας της πτώσης του τζίρου τους και της υπερβολικής φορολόγησης τους, καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια να περιορίσουν τα έξοδα τους και να φοροδιαφύγουν.

Όπως μας έλεγε άνθρωπος της αγοράς: «από τα στοιχεία που έχω στη διάθεση μου, μόνο το 3% των επιχειρήσεων έχουν αυτούς τους μήνες αύξηση, κι όχι σημαντική, του τζίρου τους. Οι περισσότερες παρουσιάζουν δραματική πτώση κι είναι στο χείλος του γκρεμού».

Υπάρχει βεβαίως κι η άλλη Ελλάδα, η Ελλάδα, που προσπαθεί να δημιουργήσει ως απατηλή εικόνα η κυβέρνηση. Η Ελλάδα, που ετοιμάζεται για…«εκτίναξη», μόλις ολοκληρωθεί η συμφωνία, επιβληθούν τα μέτρα για το χρέος και ενταχθούμε στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. «Πετύχαμε μια συμφωνία με μηδενικό δημοσιονομικό αποτέλεσμα», επέμεινε και χτες η υπουργός Εργασίας Εύη Αχτσιόγλου στη γραμμή του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και του υπουργού Εθνικής Άμυνας Πάνου Καμμένου, που μάλιστα προανήγγειλε (για πολλοστή φορά) την έξοδο από τα μνημόνια και την κηδεμονία των δανειστών. Η εικόνα αυτή όμως δεν είναι πραγματική. Εκτός από τους βουλευτές και τους υπουργούς των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, τα στελέχη τους, που βολεύτηκαν με τον έναν η τον άλλον τρόπο στο Δημόσιο, κανείς άλλος δεν είναι ωφελημένος σε μια τραγική κατάσταση, που όμοια της δεν έχει ξαναζήσει η πατρίδα μας από το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου κι ύστερα!

Όλη αυτή η ρητορική δεν απευθύνεται στους πολίτες, που δυστυχώς βιώνουν το πρόβλημα καθημερινά στο πετσί τους. Απευθύνεται κυρίως προς τους βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, που αναζητούν επειγόντως κάποιες δικαιολογίες για να υπερψηφίσουν την τόσο επαχθή συμφωνία, το ουσιαστικό 4ο Μνημόνιο, που θα εφαρμοσθεί ως μια σειρά επαχθών κι επώδυνων μέτρων μετά το τέλος του 3ου Μνημονίου, την περίοδο μετά το 2019.

Δεν υπάρχει αμφιβολία. Ο κ. Τσίπρας κι οι σύντροφοι του έχουν σχεδιασμό, που εξαντλείται το αργότερο το φθινόπωρο του 2018, οπότε, εκτιμώ, ότι θα πραγματοποιήσουν εκλογές γιατί δεν αντέχουν να εφαρμόσουν τα αυστηρά μέτρα λιτότητας, που συμφώνησαν για μετά την 1-1-2019. Μέχρι τότε θα προσπαθούν να μας πείσουν ότι έκαναν το καλύτερο δυνατόν, ότι επιχειρούν να μας βγάλουν από τα μνημόνια κοκ. Προφανώς δεν καταλαβαίνουν ότι όλα αυτά δεν έχουν και μεγάλη σημασία. Ο κόσμος βιώνει την πραγματικότητα σκληρά στην καθημερινότητα του. Τα λόγια δεν τον μεταπείθουν. Ούτε το γεγονός ότι δεν εξεγείρεται, δεν βγαίνει στους δρόμους, δεν διαδηλώνει σημαίνει ότι είναι ικανοποιημένος, όπως προκλητικά ισχυρίστηκε σε μια από τις πρόσφατες ομιλίες του ο πρωθυπουργός.

Το τραγικό της όλης υπόθεσης είναι ότι η ολοκλήρωση της β’ αξιολόγησης, εφόσον όλα πάνε ομαλά μέχρι το Eurogroup της 22ης Μαϊου, αποτελεί την πλέον επονείδιστη συμφωνία. Όχι μόνο για τα επαχθή μέτρα λιτότητας, που επιβάλλει. Αλλά και διότι η κυβέρνηση δεν παίρνει το παραμικρό σε αντάλλαγμα. Ούτε την σαφή περιγραφή των μεσοπρόθεσμων για το χρέος, που πάνε για μετά τις γερμανικές εκλογές, αλλά ούτε και την ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, το περιβόητο QE, στο οποίο δεν φαίνεται να προλαβαίνουμε νωρίτερα από τον Σεπτέμβριο του 2017. Αλλά μέχρι τότε ποιος ζει και ποιος πεθαίνει, όπως αναρωτήθηκε ο…«γίγας της διανόησης» υφυπουργός Παιδείας Κώστας Ζουράρις.

Facebook Comments