Μήπως η κυβέρνηση πρέπει να… εύχεται τελικά να μην υπάρξει ελάφρυνση του χρέους;

Παρόλο που απειλούσαν πως αν δεν υπάρξει ελάφρυνση του χρέους θα τίναζαν τη συμφωνία της 15^ης Ιουνίου στον αέρα, τώρα παραδέχονται πως ήξεραν ότι τα μέτρα για το χρέος θα διευκρινίζονταν πλήρως και θα δίνονταν προς το τέλος του προγράμματος. Οι θεσμοί ωστόσο διαμηνύουν πως μόνο μέσω της υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων και όχι με ελάφρυνσητου χρέους, θα αρθεί το αδιέξοδο της ελληνικής οικονομίας. Μάλιστα, όπως δείχνουν τα πράγματα, ελάφρυνση του χρέους σημαίνει και νέο μνημόνιο. Μήπως θα πρέπει λοιπόν ο κ. Τσίπρας να…. ξανασκεφτεί το αφήγημά του;

Τα μηνύματα των δανειστών είναι τα εξής ξεκάθαρα:

Γερμανία: Η ελάφρυνση του χρέους, όπως την επιθυμεί το ΔΝΤ, δεν φαίνεται δυνατή για την ώρα. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι μέτρα ύψους πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ θα έπρεπε ήδη να είχαν υλοποιηθεί. Αλλά κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε εκ των πραγμάτων με ένα τέταρτο πρόγραμμα», είπε ο Σόιμπλε δείχνοντας την γερμανική πρόταση η οποία θα πέσει στο τραπέζι των μελλοντικών Eurogroup: H βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους θα πρέπει να βελτιωθεί μέσα από την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων και τη βοήθεια για περισσότερη οικονομική ανάπτυξη».

Άρα, η Γερμανία λέει ότι εάν προχωρήσουν οι θεσμοί σε περαιτέρω μέτρα για το χρέος, αυτό θα αποτελεί μέρος του 4^ουμνημονίου.

Κομισιόν: Ο Ντέκλαν Κοστέλο ξεκαθάρισε ότι «μετά» το 2018 θα αποσαφηνιστούν τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους.

ESM: Ο Ρέγκλινγκ έχει επανειλημμένως δηλώσει πως περισσότερα μέτρα ελάφρυνσης για το χρέος θα ληφθούν μόνο όταν τελειώσει το πρόγραμμα, αν είναι απαραίτητο,  υπογραμμίζοντας πως μόνο μέσω της υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων και όχι με ελάφρυνση του χρέους, θα αρθεί το αδιέξοδο της ελληνικής οικονομίας.

Άρα, Κομισιόν και ESΜ δίνουν ραντεβού μετά το 2018 για το τι μέλλει γενέσθαι με την Ελλάδα

ΕΚΤ: O Ντράγκι από την πλευρά του θέλει να δει τι μέτρα για το χρέος θα μπουν στο τραπέζι για να αποφασίσει για το QE, το οποίο ωστόσο τον Αύγουστο του 2018 θα έχει πιθανώς τελειώσει, άρα είναι non event πλέον. Αυτό στο οποίο επικεντρώνεται η ΕΚΤ είναι το σύνθημα “υλοποίηση, υλοποίηση, υλοποίηση” των συμφωνηθέντων και επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων. Αλλά και ο εκπρόσωπος του ESM, Νικόλα Τζιαμαρόλι τόνισε πως το «κλειδί» είναι «μεταρρυθμίσεις, μεταρρυθμίσεις, μεταρρυθμίσεις», για να φτάσει η Ελλάδα στον πραγματικό στόχο που είναι «ανάπτυξη, ανάπτυξη, ανάπτυξη».

Τέλος το ΔΝΤ, το οποίο θέλει περαιτέρω ελάφρυνση χρέους, ωστόσο στην πραγματικότητα θέλει να αποχωρήσει από το ελληνικό πρόγραμμα, τονίζει μέσω της Βελκουλέσκου πως εκτός από ελάφρυνση χρέους, χρειάζονται κι άλλες μεταρρυθμίσεις και μάλιστα «σε βάθος πιο πολύ από ότι συζητείται αυτή τη στιγμή». 

Άρα καταλαβαίνουμε πως για να μείνει το ΔΝΤ μετά το τέλος του προγράμματος και για να δώσει τα ψίχουλα ύψους 1,8 δισ. ευρώ ως «στήριξη», θα ζητήσει «κι άλλες μεταρρυθμίσεις», δηλαδή και άλλα μέτρα. Αν κοιτάξουμε μάλιστα και τα σχόλια της Ντέλιας για τα εργασιακά, ήδη μας δίνεται μία πρώτη μυρωδιά από τις απαιτήσεις που θα έχει το Ταμείο. Όπως είπε, η Ελλάδα  ανέβαλλε τις αποφάσεις για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις έως το τέλος του προγράμματος, αφήνοντας να εννοηθεί ότι θα ήθελε την συνέχιση του υφιστάμενου καθεστώτος και στην συνέχεια.

Φυσικά, η συνταγή που όλοι προτείνουν για την Ελλάδα είναι μεταρρυθμίσεις στην… νιοστή. Σύμφωνα με τον Σόιμπλε, την Κομισιόν και τον ESM μάλιστα, εάν εφαρμοστούν δεν θα χρειαστούν μέτρα για το χρέος. Το Βερολίνο δε έχει στο συρτάρι και την «πληρωμένη απάντηση» πως αφού η Ελλάδα μεταξύ του 2018 και του 2022 θα εμφανίζει πρωτογενή πλεονάσματα 3,5%, δεν χρειάζεται ελάφρυνση του χρέους αλλά ανάπτυξη.

Με λίγα λόγια, αυτό στο οποίο καταλήγουμε είναι ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να… εύχεται να μην χρειαστούν περαιτέρω μέτρα για το χρέος έστω και αν μέχρι τώρα επέμενε και απειλούσε για αυτά.

Με τα δεδομένα που έχουμε αυτή τη στιγμή, εάν λοιπόν επικρατήσει η απαίτηση του ΔΝΤ (το οποίο ωστόσο θέλει να φύγει όπως είπαμε από το ελληνικό πρόγραμμα) την οποία και συμμερίζεται και η ελληνική πλευρά, αυτό θα σημαίνει τέταρτο μνημόνιο (με βάση τα λεγόμενα Σόιμπλε) ή κι άλλες μεταρρυθμίσεις (δηλαδή ένα… τέταρτο μνημόνιο) με βάση τα λεγόμενα του ΔΝΤ.

Η λάθος στρατηγική που ακολούθησε η ελληνική κυβέρνηση να συνδέσει την β’ αξιολόγηση με το χρέος, θα την ακολουθεί μέχρι το τέλος όπως δείχνουν τα πράγματα, αφού εάν δεν το είχε θέσει ως αφήγημα όπου στεκόταν και όπου βρισκόταν, τότε και η αξιολόγηση θα είχε κλείσει πολλούς μήνες νωρίτερα γλιτώνοντας σημαντικό μέρος από την ζημία που έχει υποστεί η οικονομία, και το θέμα θα τεθόταν  όταν ερχόταν η ώρα του, χωρίς να έχει δοθεί χώρος για σενάρια ενός τέταρτου μνημονίου.