Υπήρχαν πολύ ουσιαστικότερα πράγματα να κάνουμε από το να πάμε στη δραχμή το Μάιο του 2010 που ξεκίνησε το μνημόνιο. Οι συζητήσεις για δραχμή είναι αστείες. Και τώρα να κηρύξουμε στάση πληρωμών, πάλι δεν χρειάζεται να πάμε στη δραχμή. Τέτοιοι είμαστε.

Οι λύσεις εκείνες όμως θα χρειάζονταν να σπάσει κάποιος αυγά με την πολιτική πελατεία που ακόμη μαστίζει την Ελλάδα.

Αυτά που θα έπρεπε να είχαν γίνει, αν κάποιος πολιτικός είχε κοχόνες, σας τα δίνω παρακάτω στη σωστή τους σειρά:

1. Να διαπραγματευτούμε με τους ομολογιούχους για επιμήκυνση σε κάθε παρτίδα που θα έληγε, με κάποιο αποδεκτό κούρεμα πχ 20%-25% (ξεκινώντας από τα 260 δις που ήταν το χρέος, και με μίωση των επιτοκίων κατά περίπτωση, ώστε να μη χάσουν πολλά λεφτά και να στηλώσουν τα πόδια. Υπάρχουν εταιρίες συμβούλων που κάνουν αυτή τη δουλειά, και μάλιστα προσλάβαμε μια (Λαζάρντ), αλλά χωρίς να τους ζητήσουμε να κάνουν τη συγκεκριμένη δουλειά!!! Πολλά δε από τα ΟΕΔ που έληγαν σε 20 και 30 χρόνια, δεν θα χρειαζόταν καν να τα διαπραγματευτούμε, πέρα από μια αμοιβαία συμφωνηθείσα μείωση των επιτοκίων για κάποιο χρονικό διάστημα.

2. Δραστική μείωση του κράτους κατά 20 δις, με διακοπή όλων των προσωρινών συμβάσεων, και απόλυση όλων των επίορκων, και 100% μείωση των ποσών άνω των 1500 ευρώ συντάξεων και μισθών δημοσίου.

3. “Επιχείρηση Κεραυνός” στη διαφθορά, τη ρεμούλα, τις κρατικές προμήθειες, τους εκβιασμούς και τα φακελάκια. Δήμευση στα κλοπιμαία. Αξιοποίηση των 65 CD με ύποπτες κινήσεις κεφαλαίων που πήγαν στο ΥΠΟΙΚ και στην ΤτΕ.

4. Ελάφρυνση της επενδυτικής φορολογίας για να έρθουν επενδύσεις. (βλέπε Ιρλανδία)

5. Κατάργηση όλων των γραφειοκρατικών νόμων με ένα νόμο και ένα άρθρο σε 90 μέρες. (“Νόμος Γκιλλοτίνα”)

6. Αύξηση της φορολογίας από το επίπεδο του 2009 κατά 10% σε όλα, προσωρινά για 1-2 χρόνια, ώσπου να ξαναβγούμε στις αγορές.

7. Κατάργηση όλων των λαθροσυντάξεων και τιμωρία των εγκληματιών που τις έπαιρναν και που τις έδωσαν. Επιστροφή κλοπιμαίων.

Με αυτές τις κινήσεις θα είχαμε άμεση αποκατάσταση της αξιοπιστίας της χώρας, και θα μπορούσαμε να βγούμε στις αγορές σχεδόν άμεσα σε 1-2 χρόνια, δεδομένου και του γεγονότος ότι υπήρχαν ακόμη τότε τα 260 δις σε αποταμιεύσεις στις τράπεζές μας, που τα 70 δις εξ αυτών πέταξαν και πήγαν Γερμανία και Ελβετία.

Θα έπρεπε ίσως να βάλουμε ένα προσωρινό μορατότιουμ στις εξαγωγές κεφαλαίων πλην για πληρωμές προμηθευτών εξωτερικού.

Με όλο το λίπος της κοινωνίας ανέπαφο, θα είχαμε επιστρέψει στην ανάπτυξη εντός λίγων μηνών ως 2 ετών, χωρίς να ανοίξει μύτη.

Αντί αυτού, αιμορραγήσαμε 4 χρόνια, και τώρα πλέον δεν έχουμε αίμα ούτε για να σταθούμε όρθιοι.

Γονατιστοί.

Τέτοιοι είμαστε…

Facebook Comments