Το χρηματιστήριο ανεβαίνει. Προεξοφλεί συμφωνία. Το έχει ξανακάνει στο παρελθόν και βρέθηκε τελικά σε χαμηλό δύο ετών. Στο μεταξύ, η οικονομία στεγνώνει, μέρα με τη μέρα. Όμως στην κυβέρνηση υποδύονται τους Βρετανούς. Οι Ζουλού πλησιάζουν κι αυτοί ετοιμάζουν τσάι και διαφωνούν για το πού βρίσκονται οι πηγές του Νείλου.
 
Με το ρυθμό απόσυρσης των καταθέσεων, σύντομα στις τράπεζες θα μείνουν μόνο δεσμευμένα κεφάλαια. Ποια Μιράντα Ξαφά; Ακόμα και υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ βγάζουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό. Εκείνοι, βασικά, που ούτως ή άλλως δεν τα έχουν έξω – όπως ο νέος ενεργών ως επικεφαλής των διαπραγματεύσεων, ο αντι-Βαρουφάκης κατόπιν κατακραυγής πιστωτών, Υπουργός Αναπληρωτής Εξωτερικών, κος Τσακαλώτος. 
 
Από την άλλη, ορισμένοι εκ των κυβερνητών μας, ομού μετά πλείστων πολιτών, ολοκληρώνουν τον απομονωτισμό και τον μικροαστισμό και φαντασιώνονται πως αποτελούν τους Γαλάτες του 2015. Ξεχνούν, ότι το χωριό του Αστερίξ υπήρξε μόνο στο μυαλό του René Goscinny. Στην πραγματικότητα, οι άγριοι του Βερκιγγετόριξ κατατροπώθηκαν από τον Γάιο Ιούλιο Καίσαρα – ο οποίος προδόθηκε από τον Βρούτο, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.
 
Ή μπορεί, εδώ που τα λέμε, και να μην είναι άλλη ιστορία. Διότι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ αυτήν την ώρα κορυφώνεται η ένταση μιας σύγκρουσης που επέρχεται δριμεία. Από τη μία, υπάρχουν οι ιδεολογικά απολιθωμένοι 30 με 40 βουλευτές της Αριστερής Πλατφόρμας και οι ΑΝΕΛ, που χτίζουν πάνω στον υπερπατριωτικό παροξυσμό – όλοι μαζί δεν εκφράζουν παραπάνω από το 10%  της κοινωνίας. Από την άλλη, έχουμε τη λογική, το ένστικτο επιβίωσης, την αντίληψη του ιστορικού παρόντος, το ένστικτο της εθνικής αυτοσυντήρησης σε έναν 21ο αιώνα που έχει μπει άγριος.
 
Το Μαξίμου φαίνεται πως αντιλαμβάνεται το μέγεθος του ρίσκου. Το ΔΝΤ αρχίζει και ψιθυρίζει την ανάγκη ρύθμισης δια διαγραφής μέρους του ελληνικού χρέους. Ο Ντράγκι κρατάει τις τράπεζες στη ζωή. Η ελληνική επιχειρηματικότητα, ό,τι έχει απομείνει από το ελληνικό κεφάλαιο που δεν στοιχημάτισε στη δραχμή, τείνει το χέρι στον Τσίπρα. Οι στενοί του συνεργάτες επίσης καταλαβαίνουν πως αν τα καταφέρουν θα γράψουν ιστορία – και όχι με τον τρόπο του Ηρόστρατου, ή του Νέρωνα. Ακόμα και η αντιπολίτευση αναγνωρίζει την ανάγκη στήριξης μιας ουσιαστικής συμφωνίας. 
 
Οι Έλληνες, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, χόρτασαν από λεονταρισμούς. Περιμένουν πρόοδο και λύση. Τέρμα τ’αστεία, Αριστερίξ. Καιρός για επιστροφή στην PAX EUROPEANA.

Facebook Comments