Το αφήγημα της καθαρής εξόδου, που με τόση επιμονή υπηρέτησαν επί μήνες τα κυβερνητικά στελέχη αρχίζει σιγά σιγά να υποχωρεί. Για όσους μπορούν να κατανοήσουν έστω και τα στοιχειώδη στην οικονομία, ήταν προφανές  πως η κατάσταση της χώρας, παρά τα θηριώδη πλεονάσματα, κάθε άλλο παρά εγγυάται την ομαλή επάνοδο στις αγορές. Η «σκιά» του «εξαιρετικά μη βιώσιμου χρέους», όπως κρίνεται από το ΔΝΤ, σε συνδυασμό με την αποτυχία της κυβέρνησης να πείσει θεσμούς και αγορές για την ιδιοκτησία του προγράμματος, σκεπάζουν τη βαριά δημοσιονομική προσαρμογή, η οποία, πράγματι, κινείται εντός στόχων.

Τι είναι αυτό που έβλεπε οποιοσδήποτε είχε έστω και στοιχειώδεις γνώσεις οικονομικών;

  1. Ότι τα πλεονάσματα που προέρχονται από την αποστράγγιση της ρευστότητας από την πραγματική οικονομία, μέσω της υπερφορολόγησης δεν είναι βιώσιμα.
  2. Ότι η δημιουργία μαξιλαριού ρευστότητας μέσω εσωτερικού δανεισμού επιδεινώνει το κόστος αποπληρωμής του ήδη ογκώδους χρέους, ενώ στερεί και διαθέσιμα από την αγορά.
  3. Ότι η επιδοματική πολιτική αντί των ενεργητικών πολιτικών για την αύξηση της απασχόλησης, το μόνο που πετυχαίνει είναι να δημιουργεί θέσεις ημιαπασχόλησης και μισθούς των 300 ευρώ.

Για το λόγο αυτό, άλλωστε και όλες οι εκτιμήσεις για το ΑΕΠ αναθεωρούνται συνεχώς επί τα χείρω.

Και ενώ, παρά τα μηνύματα, η κυβέρνηση συνέχιζε να καλλιεργεί την προσδοκία της καθαρής εξόδου, αγνοώντας τις προειδοποιήσεις, ήρθε η πολιτική κρίση στην Ιταλία να την προσγειώσει.  Με τα επιτόκια δανεισμού των ελληνικών ομολόγων να αγγίζουν το 5%, οι σχεδιασμοί για άλλες δύο εξόδους στα αγορές έως το τέλος του προγράμματος ματαιώνονται και πλέον εξετάζονται λύσεις όπως εκείνες των ετήσιων εντόκων. Παράλληλα, ο νέος επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής, Φραγκίσκος Κουτεντάκης, άρχισε να προετοιμάζει το έδαφος για μια προληπτική γραμμή, πετώντας το μπαλάκι στους εταίρους που «δεν μας το πρότειναν».

Τις λύσεις τις δίνει κάποιες φορές η ζωή. Έτσι και σε αυτή την περίπτωση. Με το ΔΝΤ να μένει πιθανότατα εκτός προγράμματος, καθώς οι Ευρωπαίοι δεν φαίνονται διατεθειμένοι να προχωρήσουν σε ελάφρυνση χρέους, αλλά και την ΕΚΤ να μη μπορεί να δεχθεί τα ελληνικά ομόλογα ως εγγυήσεις για χορήγηση ρευστότητας στις τράπεζες, αφού δεν θα υπάρχει η ομπρέλα ενός προγράμματος, τα περιθώρια φαίνεται πως στενεύουν. Η Ελλάδα θα αναζητήσει την προληπτική πιστοληπτική γραμμή με ενισχυμένη εποπτεία, προκειμένου να μπορεί να χρηματοδοτηθεί από τις αγορές, που δεν θα ανησυχούν μήπως παρεκκλίνει από το δρόμο της προσαρμογής.

Όσο για την καθαρή έξοδο; Πιθανότατα θα αντικατασταθεί από κάποιο άλλο αφήγημα, ίσως το ενδεχόμενο να μην εφαρμοστούν τα μέτρα του 2019 και του 2020, αφού το ΔΝΤ, που τα ζητούσε δεν θα συμμετέχει στο πρόγραμμα. Μέχρι να έρθουν οι «κακοί» Ευρωπαίοι για να θυμίσουν πως τα μέτρα έχουν συμφωνηθεί με το Ευρωπαϊκό Μνημόνιο. Τελικά, ίσως και το ΔΝΤ να ήταν μια κάποια λύσις…

Facebook Comments