Το επιχειρηματικό περιβάλλον αλλάζει διαρκώς. Οι κανόνες του ανταγωνισμού, οι τεχνολογικές ευκαιρίες και προκλήσεις και η μετασχηματιστική μεταβολή του όρου «επιχείρηση» και καταναλωτής συντελούν στην ανάγκη αναπροσδιορισμού του ρόλου του manager στο σύγχρονο οργανισμό.

Η οργάνωση, η κατανομή των πόρων και των εργασιών και ο έλεγχος που είναι από τις κλασσικές διαδικασίες που καλείται να εκτελέσει ένας manager μεταβάλλονται υπό το πρίσμα των νέων αναγκών της αγοράς, των νέων απειλών και προκλήσεων.Tο πρόβλημα στις περισσότερες οργανώσεις δεν είναι απλώς πως το management είναι αναποτελεσματικό, αλλά το ότι ο ρόλος και ο σκοπός ενός “manager” δε συμβαδίζουν  με αυτό που χρειάζεται η σύγχρονη επιχείρηση. Χρειάζεται να επανεφεύρουμε και να επανοριοθετήσουμε το τι είναι και τι πρέπει να επιτυγχάνει ένας manager.

Για σχεδόν 100 χρόνια, η διοίκηση ως concept έχει συνδεθεί με τις πέντε βασικές λειτουργίες που περιγράφει ο θεωρητικός της διοίκησης Henri Fayol: σχεδιασμός, οργάνωση, στελέχωση, καθοδήγηση και έλεγχος. Βέβαια πρέπει να παρατηρήσουμε πως οι παραπάνω διαστάσεις του ρόλου του manager ,σχετίζονται με την επιδίωξη ενός σταθερού στόχου σε ένα σταθερό τοπίο. Η ρευστότητα που χαρακτηρίζει το σύγχρονο περιβάλλον μεταβάλλει αυτή την κλασσική θεώρηση. Οι managers  πρέπει να απομακρυνθούν από τα φιλικά όρια αυτών των πέντε καθηκόντων ώστε να βοηθήσουν τους οργανισμούς να αντιμετωπίσουν τις σημερινές προκλήσεις.

Kάποιες αλλαγές στη φύση του manager παρουσιάζονται παρακάτω:

·        Ο μάνατζερ καλείται να ευθυγραμμίσει τις ανάγκες και τις επιθυμίες των πόρων που διαθέτει, με τις ανάγκες της επιχείρησης τη δεδομένη στιγμή. Πολλές φορές η οριζόντια συνεργασία είναι απαραίτητη και ένας manager απαιτείται να σκέφτεται με όρους προσωρινών ομάδων που καλούνται να φέρουν εις πέρας έναν συγκεκριμένο project παρά με όρους τμήματος ή μόνιμης ομάδας εργασίας.  

·        H ηγεσία αλλαγής και η συναισθηματική νοημοσύνη αρχίζει να αφορά και τους απλούς διαχειριστές που μπορεί να μην είναι ηγέτες. Καλούνται να εισάγουν στη διαδικασία στοχοθεσίας τους και κατανομής πίο προσωπικούς παράγοντες που αφορούν την ιδιαίτερη προσωπικότητα του κάθε πόρου πέρα από τις γνώσεις και τις ικανότητες που διαθέτει.

·        H διαπροσωπική επικοινωνία παραμένει ιδιαίτερα σημαντική στην ενδυνάμωση της ομάδας και την παρακίνηση των εργαζομένων. Παρά τις δελεαστικές ψηφιακές προτάσεις επικοινωνίας η face-2-face επαφή και η ανοιχτή και ειλικρινής φυσική επικοινωνία συνεχίζει να είναι η πίο αποτελεσματική στην επίτευξη εξαιρετικών αποτελεσμάτων.

·        Οι managers συχνά επιζητούν την προβλεψιμότητα. Άλλωστε η επιδίωξη σιγουριάς είναι εγγενή χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης. Με αυτόν τον τρόπο, η επιχείρηση μπορεί να μετατραπεί σε πλήρως αλγοριθμοποιημένη όσο αφορά τις βασικές λειτουργίες της. Το πρόβλημα με αυτόν τον τρόπο είναι ότι οδηγεί τους managers να επικεντρωθούν μόνο σε αυτά που γνωρίζουν – στη διαιώνιση του status quo – σε βάρος του τι είναι δυνατό και την αξιοποίηση του πλήρους δυναμικού. Οι οργανισμοί χρειάζονται στελέχη που να διαταράσσουν (προς όφελος του οργανισμού) το status quo – και όχι μόνο ενόψει των προκλήσεων και εκτάκτων περιστάσεων.

·        O ρόλος ενός manager πρέπει να μετακινηθεί από έναν επιτελικό εργαζόμενο σε έναν επιχειρηματία. Η επιχειρηματικότητα είναι ένας τρόπος σκέψης, ο οποίος μπορεί να μας βοηθήσει να δούμε πράγματα που συνήθως παραβλέπουμε και να κάνουμε τα πράγματα που συνήθως αποφεύγουμε. Η σκέψη ενός επιχειρηματία απλά σημαίνει να διεύρυνση της αντίληψης και αυξημένη δράση- και οι δύο είναι σημαντικές για την εξεύρεση νέων οδών ανάπτυξης. H αναγνώριση ευκαιριών και η προ δραστικότητα με σκοπό την εκπαίδευση της ομάδας σε νέες τάσεις και την παρακίνηση για ανάπτυξη νέων δεξιοτήτων είναι απαραίτητη και ένα αναγκαίο χαρακτηριστικό που καλούνται να αναπτύξουν οι managers.

·        H ευελιξία στον τρόπο σκέψης είναι βασικό χαρακτηριστικό του σύγχρονου μάνατζερ ο οποίος πρέπει να έχει το θάρρος να αποχωριστεί παλιές παγιωμένες πεποιθήσεις και να καταρρίπτει στεγανά. Πρέπει να είναι έτοιμος να σκεφτεί με άλλους όρους και να αποδεχθεί τη ρευστή φύση των πραγμάτων.

·        Η συνεχής μάθηση και ανάπτυξη του manager είναι βασικό προαπαιτούμενο συνεχούς επιτυχίας. Όπως αναφέρεται και στο βιβλίο «Φράσεις που μ’ Έμαθαν να Ζώ», Δεν αρκεί η εμπειρία. Χρειάζεται δεκτικότητα στο νέο…σε αυτό που δεν κατέχει κάποιος. Είναι ανάγκη να αποχωριστεί τα εγωκεντρικά κίνητρα και να μπορέσει να αμφισβητήσει δημιουργικά αυτά που ξέρει…να μην πέσει στην παγίδα των θεσφάτων και των αλάνθαστων απόψεων.

Όλη η παραπάνω συζήτηση αφορά τη μετάβαση από έναν καθορισμένο χώρο αρμοδιοτήτων με συγκεκριμένες αρμοδιότητες σε ένα νέο περιβάλλον συνεχούς προσαρμογής και ευελιξίας κάτι που συνεπάγεται σκιώδη όρια άσκησης διοικητικών καθηκόντων και ευρεία γκάμα αρμοδιοτήτων.

O σύγχρονος manager πρέπει να δεχθεί τον πολλαπλό μη καθορισμένο ρόλο του που έχει όμως ως στόχο την αποτελεσματικότητα και προκοπή της ομάδας του. Που έχει ως αφετηρία τη βελτίωση του οργανισμού. Πρέπει να αποδεχθεί την ρευστή και πολλαπλή φύση των ρόλων που καλείται να επιτελέσει.

Facebook Comments