Παρακολουθώ από τα δελτία ειδήσεων όλους τους εξαγριωμένους κατοίκους των χωριών και των πόλεων που βλέπουν τις περιοχές τους να υποβαθμίζονται.  Παρακολουθώ και τους ανθρωπιστές αυτής της χώρας να διαψεύδουν τα δελτία ειδήσεων, αρνούμενοι την πιθανότητα να υποβαθμιστεί μια περιοχή όταν υπάρχει αγάπη-ομόνοια-φιλαλληλία.  

Κάπου εκεί μέσα διακρίνω την επιτυχία της κυβέρνησης να μετατρέψει ορισμένα ζητήματα σε θέματα ταμπού, έτσι ώστε να υποφέρεις χωρίς να μπορείς να βγάλεις κιχ μη τυχόν και σε πουν ξερωγώ.  Μπορώ να διακρίνω και κάτι άλλο: τη μεγάλη πιθανότητα να πιαστούν άνθρωποι μαλλί με μαλλί ή να οπλιστεί κανένα χέρι πρώην φιλήσυχου οικογενειάρχη.  Είμαστε εντελώς εκτεθειμένοι στην παράνοια που τεχνηέντως καλλιεργεί το παρεάκι Τσίπρα, σε σημείο που οι άνθρωποι να έχουν απομείνει απροστάτευτοι απέναντι σε αυτό που τους λέει το κεφάλι τους.  Λογική υπάρχει, αλλά μαντέψτε τι! – κάθε προσπάθεια αμφισβήτησης του καθεστώτος αντιμετωπίζεται ως ρατσιστικό παραλήρημα. 

Αν για παράδειγμα τολμήσεις να ψελλίσεις ότι τα πράγματα είναι εκτός ελέγχου, ότι μας κυβερνά η αναρχία, ότι δεν υπάρχει κανένα σχέδιο για κανέναν και ότι ζούμε εδώ και πολύ καιρό σε mode σώζων-εαυτόν-σωθήτω, είσαι τουλάχιστον κιοτής.  Αν ακόμα τους παρουσιάσεις δεδομένα που δείχνουν ότι τα κρούσματα βίας και εγκληματικότητας έχουν πολλαπλασιαστεί, ότι ο τουρισμός είναι δέσμιος του οίκτου των αλληλέγγυων (οι οποίοι – διαμαρτύρομαι – δεν αγαπάνε όλο τον κόσμο, αγαπάνε μόνο αυτούς που μπορούν να χειραγωγήσουν), ότι αν παρακωλύεις τις διαδικασίες ελέγχου και εξειδικευμένης παροχής ιατρικής βοήθειας και ψυχοκοινωνικής στήριξης για τους ανθρώπους που πρέπει να μεταφερθούν σε κέντρα φιλοξενίας, τότε γίνεσαι κομμάτι του μεγάλου δικτύου των traffickers που εργάζονται με την εξαθλιωμένη απελπισία: ε είσαι εχθρός του λαού.  Με τέτοια μυαλά, δεν έχουμε σωσμό.

Ο φόβος ως φυσιολογική αντίδραση στο άγνωστο, στην αβεβαιότητα, στην αδυναμία κάλυψης των υποχρεώσεων, έχει δαιμονοποιηθεί.  Πρέπει να προσέξεις τη συμπεριφορά σου να είναι comme-il-faut σαν ανταμώσεις στο διάβα σου μπλοκ μεταναστών που έχει κάνει κατάληψη την εθνική οδό και ζητάει διαπιστευτήρια για να σου επιτρέψει την ομαλή συνέχιση της πορείας (ξέρω, ξέρω, θα πείτε ότι είναι μεμονωμένο περιστατικό.  Ζούμε μεμονωμένα περιστατικά εδώ και χρόνια).  Καραδοκούν και τα κοινωνικά δίκτυα να σε στιγματίσουν. 

Θυμάμαι σε κάτι παλιές, δακρύβρεχτες ελληνικές ταινίες να χρησιμοποιούν την απόλυτη φράση «είμαστε φτωχοί, αλλά έχουμε την αγάπη μας».  Από τότε που φτωχοποιηθήκαμε σαν χώρα, ψάχνω την αγάπη που όλοι περιγράφουν επιτακτικά.  Πείτε το μερικές ακόμα φορές, μήπως το πιστέψετε.  Πολίτες στρέφονται εναντίον πολιτών για τις πολιτικές επιλογές τους, τις πρώην και, προκαταβολικά, για τις επόμενες, αφού σε ένα μεγάλο ποσοστό οι επόμενες εκλογές θα είναι ποτισμένες στο θυμό, στο μίσος και στην επιθυμία για εκδίκηση.  Είμαστε πράγματι φιλόξενος λαός και αυτό είναι υπέροχο, αλλά έχουμε αρχίσει σοβαρά να αποστρεφόμαστε ο ένας τον άλλον μέσα στην ίδια χώρα.  Το «διαίρει και βασίλευε» λειτουργεί με μεγάλη επιτυχία.

Ο βασιλιάς όμως είναι γυμνός.  Και όχι μόνο αυτό, αλλά έχει αφήσει τη διακυβέρνηση της χώρας στα μπουλούκια και σε κάτι αλαφροΐσκιωτους που νομίζουν ότι αυτό το χάλι είναι ευτοπία.  Ανάμεσα στα δύο άκρα της αποστροφής της νέας πραγματικότητας και της – χωρίς διάκριση – αποδοχής της πολιτικής και κοινωνικής απορρύθμισης , θα επιλέξω το ρεαλισμό.

Facebook Comments