Ο Φρέντι Μέρκιουρι στις 23 Νοεμβρίου του 1991 έκανε ανακοίνωση στον τύπο που είχε κατασκηνώσει έξω από το σπίτι του στο Κένσινγκτον στο Λονδίνο, ότι έπασχε από AIDS. Ένα εικοσιτετράωρο αργότερα πέθανε στο σπίτι του. 25 χρόνια ο άνθρωπος που δήλωνε «Im just a musical prostitute, my dear» παραμένει αλησμόνητος. 

 

 

 

 

Ο σύμβουλος Τέχνης και δημοσιογράφος Νίκος Σταθούλης στενός συνεργάτης και βιογράφος του Αλέξανδρου Ιόλα κατέθεσε μία μοναδική ιστορία με πρωταγωνιστή τον Ρούντολφ Νουρέγιεφ, μεγάλο έρωτα του Φρέντι Μέρκιουρι.

«Το καλοκαίρι του 1985, ο Ρούντολφ Νουρέγιεφ, ήρθε στην Ελλάδα για την τελευταία του παράσταση. Ο Ιόλας, δέκα μέρες πριν, τον είχε καλέσει να μείνει στο σπίτι του και είχε οργανώσει δύο δείπνα προς τιμήν του.
 
Ο Ρούντολφ τον είχε ενημερώσει για την αρρώστια του αλλά ο Ιόλας τον καθησύχασε… : «Εσένα δε θα σε νικήσει καμιά αρρώστια ποτέ!» είπε
Όταν έφτασε στην Ελλάδα, ο διάσημος χορευτής, ο Αλέξανδρος Ιόλας, ήθελε να τον δει στις πρόβες του στο Ηρώδειο… Το ίδιο, κιόλας, απόγευμα της άφιξής του, πήγαμε με τον Ιόλα στο Ηρώδειο, να παρακολουθήσουμε τις πρόβες.
 
Ο Νουρέγιεφ, φανερά στεναχωρημένος, είπε στον Ιόλα ότι ήταν η τελευταία του φορά σαν χορευτής και τότε ο Ιόλας, βγάζει το μονόπετρο, χρυσό δαχτυλίδι του και πιάνοντας το δεξί χέρι του Νουρέγιεφ, του το φοράει στο μεσαίο δάχτυλο, λέγοντας του: «Πάρε λίγη από την ενέργειά μου αγόρι μου.»
 
-«Τον αγαπάτε πολύ τον Ρούντολφ Νουρέγιεφ;» ρώτησα.
-«Μα ο ίδιος εκφράζει, την τελειότητα στο χορό για τον 20ο αιώνα. Είναι σκληρός δουλευτής, είναι δύσκολο παιδί, είναι ο ίδιος σταρ και καμιά φορά κακομαθημένος, ενώ λατρεύει και τον λατρεύουν τα φώτα της δημοσιότητας. Του άρεσαν τα πάρτι και οι κοσμικές συγκεντρώσεις και αγαπάει τρελά τον τραγουδιστή των Queen, Φρέντι Μέρκιουρι, με τον οποίο είναι τρελά ερωτευμένος και έχουν σχέση.
 
Αλλά άλλο σεξ, άλλο τέχνη. Εκει κάπου χάθηκε.
 
 
Όταν φώναξα τον Richard Avedon να τον φωτογραφήσει ήθελε να φωτογραφηθεί γυμνός. Είχε τα προσόντα βλέπεις…”
⁃ Φαντάζομαι…
⁃ Θα δεις…
 
“Όλα αυτά μπορεί να σκιαγραφούν ένα χαρακτήρα αλλά σαν καλλιτέχνης, ήταν εξαίσιος. Ο χορός του είχε δραματικότητα. Η ερμηνευτική του ικανότητα και η σκηνική του παρουσία, ήταν ανεπανάληπτη. Η ενέργειά του ήταν απίστευτη. Δουλεύει 10 με 12 ώρες την μέρα. Γλεντάει, χορεύει, πηγαίνει σε πάρτι, ξενυχτάει, κάνει αχαλίνωτο σεξ και αμέσως μετά, χωρίς να ξεκουραστεί, πάει στις πρόβες. Ε…δεν γίνονται όλα
 μαζι. Εκει διαφωνώ μαζι του…
 
Το 1961 είχε έρθει στην Ευρώπη από την Σοβιετική Ένωση, για τις προγραμματισμένες του παραστάσεις στο Παρίσι και στο Λονδίνο.
 
Ο Ρούντολφ είδε σαν πρωτάρης της ελευθερίας τη ζωή στην Ευρώπη και δε συμμορφώθηκε με το πρωτόκολλο συμπεριφοράς του συγκροτήματος.
 
Γλεντούσε και ξενύχταγε με αγόρια από τη Δύση, με αποτέλεσμα, να αποφασίσουν να τον στείλουν πίσω στην Σοβιετική Ένωση, ενώ το συγκρότημα θα συνέχιζε την περιοδεία, κανονικά.
 
Στο αεροδρόμιο του Παρισιού, πήγε προς το μέρος της Γαλλικής Αστυνομίας και του είπε ότι ήθελε να μείνει στο Παρίσι.
Μεσολάβησα για τα τον στείλω στα μπαλέτα του Μαρκήσιου Ντε Κουέβας, με τον οποίο τσακώθηκε, μετά από πέντε μήνες. Τον βλάκα. Δεν κατάλαβε την αύρα του.
 
Είναι μια ατίθαση ηλιαχτίδα της Τέχνης και της ζωής. Είναι ένα ιερό πλάσμα που αξίζει να το αγγίξει κάποιος. Έχει κάτι παιδικό απάνω του. Ξέρει καλά το μέγεθος του ταλέντου του και έχει δουλέψει σκληρά γι’ αυτό. Γι’ αυτό, αυτό το πλάσμα είναι θεϊκό πάνω στη σκηνή. Δεν έχει καταλάβει, βέβαια, ακόμα ότι μεγάλωσε και κάνει πολλά συγχρόνως πράγματα, με αποτέλεσμα, κάπου να είναι υποχρεωμένος να τσαλαβουτήσει και να δεχθεί τη σκληρή κριτική του κοινού και των κριτικών.
 
Όλοι, ωστόσο, γνωρίζουν την ιδιοφυία του και γι’ αυτό τον στήριξαν. Όλοι τον θέλαμε κοντά μας για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Για να περνάμε καλά. Γιατί νοιώθεις ωραία μαζί με τον Ρούντολφ, επειδή η χάρη του ωραίου, ξυπνά τις αισθήσεις μέσα σου.
 
Η ψυχή του και το σώμα του, κρύβουν ένα τόσο εξαίσιο μυστήριο , που σε ερέθιζε να το εξερευνήσεις, να το υιοθετήσεις, να το κάνεις δικό σου.»
Κατάλαβα. Ήταν όλοι τους χορευτές…»

Facebook Comments