Ο Ν. 4446/2016 για τα αδήλωτα κεφάλαια ουσιαστικά τελειώνει. Δεν γνωρίζουμε τα αποτελέσματα των επιχειρήσεων που έχουν ενταχθεί και τι ποσά έχουν πληρωθεί ή έχουν βεβαιωθεί από τις αρμόδιες ΔΟΥ. Θεωρώ ότι κάποια στιγμή το Υπουργείο Οικονομικών θα ανακοινώσει τα αποτελέσματα. Βέβαια, από την πρώτη στιγμή θεωρούσα και το πρότεινα, ότι στον Ν. 4446 θα έπρεπε να μπορούσαν να υπαχθούν και όσοι κατά την ψήφιση του Νόμου είχαν λάβει οριστικό προσδιορισμό του φορολογικού ελέγχου.

Θεώρησα σωστό να αναφερθώ πάλι στον νόμο αυτό σήμερα, διότι οι πληροφορίες μου λένε ότι τελικά θα δοθεί παράταση – μάλλον για 1 μήνα – χωρίς όμως μέχρι τώρα να γνωρίζω εάν οι συντελεστές προσαύξησης θα παραμείνουν οι ίδιοι ή θα «τσιμπήσουν» προς τα πάνω.

Και γιατί 1 μήνα;

Τι ζημιά θα υποστεί το ελληνικό δημόσιο εάν η διάρκεια είναι αόριστη;

Με βάση αυτό, αφού θα έρθει η τροπολογία στη Βουλή για να του δώσει μεγαλύτερη διάρκεια ζωής, άλλωστε αυτό δεν στοιχίζει τίποτα στον κρατικό προϋπολογισμό, αντίθετα θα φέρει έσοδα, είναι ευκαιρία για το Υπουργείο Οικονομικών να λάβει υπόψη του κάποιες αδικίες που έχουν προκύψει στην εφαρμογή του και να τις λύσει.

Συγκεκριμένες προτάσεις έχουν ήδη κατατεθεί και νομίζω ότι το Υπουργείο Οικονομικών είναι σε θέση να τις κρίνει, να τις αξιολογήσει θετικά και να διορθώσει τις αδικίες.

Συγκεκριμένα, η ΠΟΛ. 1115/2017 αναφέρει:

«2. Επιπλέον, κατά ρητή διατύπωση των ως άνω διατάξεων, στη ρύθμιση για την οικειοθελή αποκάλυψη φορολογητέας ύλης παρελθόντων ετών υπάγονται οι αρχικές ή τροποποιητικές χρεωστικές ή μηδενικές δηλώσεις. Επομένως, δεν δύνανται να υπαχθούν στη ρύθμιση αρχικές ή τροποποιητικές πιστωτικές δηλώσεις, έστω και αν με την τροποποιητική δήλωση πρόκειται να μειωθεί το πιστωτικό υπόλοιπο που είχε προκύψει με την αρχικώς υποβληθείσα δήλωση και ανεξάρτητα αν είχε πραγματοποιηθεί η επιστροφή του φόρου ή όχι. Εντούτοις, εμπίπτουν στις διατάξεις αυτές δηλώσεις με τις οποίες το πιστωτικό υπόλοιπο μηδενίζεται ή μετατρέπεται σε χρεωστικό.»

Παρατηρούμε λοιπόν ότι δεν δίνεται η δυνατότητα σε κάποιο φυσικό ή νομικό πρόσωπο, το οποίο επιθυμεί να φέρει στην επιφάνεια και να δηλώσει εισοδήματα που δεν έχουν φορολογηθεί, στην περίπτωση που μειώνεται το πιστωτικό του υπόλοιπο.

Τι ακριβώς εννοούμε;

Θα γίνω πιο κατανοητός με δυο πρακτικά παραδείγματα:

Έστω δυο εμπορικές επιχειρήσεις οι οποίες τηρούν διπλογραφικά βιβλία και κάνουν τροποποιητικές δηλώσεις Φ.Π.Α. παρουσιάζοντας εικονικά τιμολόγια για το φορολογικό έτος 2015 (01/01/15-31/12/15) με συντελεστή ΦΠΑ 23%

Εκείνο λοιπόν που εδώ παρατηρούμε είναι ότι ενώ η πρώτη επιχείρηση έχει διπλάσια αξία εικονικών τιμολογίων, πληρώνοντας 2.000 € (αποτέλεσμα χρεωστικό), μπορεί να υπαχθεί στις ευνοϊκές διατάξεις του Ν. 4446/2016.

Αντίθετα, η δεύτερη επιχείρηση με ακριβώς τα ίδια δεδομένα, αλλά εικονικά τιμολόγια μισής αξίας δεν μπορεί να υπαχθεί

Η αδικία γίνεται ακόμα μεγαλύτερη στην περίπτωση φόρου εισοδήματος όπου εμπλέκεται το δημόσιο.

Έστω δυο επιχειρήσεις (μια κλινική με παρακράτηση και μια εμπορική), οι οποίες τηρούν διπλογραφικά βιβλία και κάνουν τροποποιητικές δηλώσεις φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2015 (01/01/2015-31/12/2015) με συντελεστή φόρου 29% και παρουσιάζουν καθαρά κέρδη 200.000 € στις τροποποιητικές:

Τι βλέπει κανείς στο δεύτερο παράδειγμα με κάποια επιχείρηση που έχει παρακράτηση φόρου από το δημόσιο ή από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα;

Η συγκεκριμένη επιχείρηση, επειδή μειώνει το πιστωτικό υπόλοιπο της επιστροφής του φόρου εισοδήματος, δεν μπορεί να υπαχθεί.

Δηλαδή, τι του λέμε:

«Σου παρακρατήσαμε προκαταβολικά τον φόρο κι επειδή στον παρακρατήσαμε δεν μπορείς να υπαχθείς στις ευνοϊκές διατάξεις…»

Νομίζω ότι πιο καταφανής αδικία δεν μπορεί να υπάρξει!

Πως λοιπόν μπορούμε να δεχθούμε τα κριτήρια ως αξιοκρατικά;

Πως θα πούμε ότι για όλες τις επιχειρήσεις ισχύουν τα ίδια μέτρα και τα ίδια σταθμά;

Τελικά δεν θα πρέπει η αντιμετώπιση όλων των επιχειρήσεων απέναντι στον νόμο να είναι η ίδια;

Η λογική του Ν. 4446/2016 ήταν να κάνει διακρίσεις; Δεν ήταν όποιος δεν έχει δηλώσει εισοδήματα να μπορεί να τα τακτοποιήσει;

Και τελικά δεν μπορώ να καταλάβω ποια θα είναι η ζημιά για το Υπουργείο Οικονομικών;

Δεν μειώνεται το ποσό της επιστροφής που θα πρέπει να εκταμιεύσει; Αυτό δεν είναι όφελος;

Γιατί δεν υπάρχει η ίδια αντιμετώπιση όπως αναφέρεται και στον ίδιο τον νόμο ότι γίνονται δεκτές τροποποιητικές δηλώσεις που μειώνουν τη ζημιά;

Αυτή δεν μεταφέρεται στις επόμενες χρήσεις και συμψηφίζεται όταν το αποτέλεσμα γυρίσει θετικό;

Είναι ευκαιρία για το ίδιο το Υπουργείο να διορθώσει αυτήν την αδικία, συμπληρώνοντας την επικείμενη τροπολογία για την παράταση του Ν. 4446/2016 και τη διόρθωση αυτών των αδικιών.

Υ.Γ. Επειδή και σε προηγούμενο άρθρο είχαμε αναφέρει ότι πολλές ΔΟΥ, κυρίως οι Β’ τάξης, οδηγούσαν τις επιχειρήσεις και τους συναδέλφους να υποβάλλουν τις δηλώσεις πληροφοριακού χαρακτήρα (ανακεφαλαιωτικούς πίνακες, intrastat, κ.λπ.) να υποβάλλουν τις δηλώσεις αυτές ηλεκτρονικά και να προσκομίσουν στην αρμόδια ΔΟΥ μια γνωστοποίηση ότι οι δηλώσεις αυτές υπάγονται στις ευνοϊκές διατάξεις του Ν. 4446/2016. Επιπλέον, εδώ να υπενθυμίσω ότι στην αντίστοιχη εφαρμογή του taxis υπήρχε ένδειξη στις τροποποιητικές δηλώσεις του φόρου εισοδήματος ότι για τον Ν. 4446/2016 θα πρέπει να υποβληθούν χειρόγραφα στην αρμόδια ΔΟΥ, αντίστοιχη ένδειξη δεν υπήρχε στις δηλώσεις πληροφοριακού χαρακτήρα και στον ΦΠΑ. Μια σειρά ΔΟΥ μάλιστα έχουν στείλει ερωτήματα στην ΑΑΔΕ ζητώντας διευκρινίσεις. Σε ερώτησή μου κατά την παρουσίαση της πλατφόρμας της ΑΑΔΕ, ειπώθηκε ότι σκοπός της ΑΑΔΕ δεν είναι σε αυτές τις περιπτώσεις να επιβάλει πρόστιμα. Μέχρι σήμερα όμως κανένας, καμιά ανακοίνωση και καμιά απόφαση δεν έχει διασφαλίσει τις επιχειρήσεις….

Υπάρχει κάτι νεότερο;

Σε συνεργασία με τον Νίκο Κανδύλη

Facebook Comments