Ιεροεξεταστές γιδοβοσκοί

Αυτό που συμβαίνει με το γλυπτό του Κωστή Γεωργίου στο Παλαιό Φάληρο δεν είναι αστείο, ούτε γραφικό, αλλά τραγικό. Η υπόθεση αυτή, στην οποία πολιτικάντηδες γυρολόγοι ξεσηκώνουν ψεκασμένους και δαιμονοποιούν απολύτως κυριολεκτικά ένα έργο τέχνης με πρόσχημα την προσβολή θρησκευτικών ευαισθησιών, αντικατοπτρίζει τα πιο σκοτεινά και απάλευτα χαρακτηριστικά της νεοελληνικής κοινωνίας, που ψωμί-τυρί δεν έχει και ως αποτέλεσμα τείνει να εξαγριωθεί τελείως.

Πριν μπούμε, όμως, στο ψητό και με δεδομένο ότι ζούμε τη δικτατορία της μασημένης τροφής, μία διευκρίνιση: Το κείμενο αυτό τάσσεται απολύτως υπέρ της oρθοδοξίας, υπέρ του βάθους, της γλυκύτητας του πνεύματος και του λόγου της κορύφωσης, που λέγεται εν Χριστώ κοινωνία. Εξ ου και η στήλη καταγγέλει, ειδικά σε καιρούς επιθετικής αθεΐας, τον εξευτελισμό της πίστης από μια δράκα κανίβαλων, που χριστουγεννιάτικο δεν είχαν κάτι καλύτερο να κάνουν, από το να τα βάλουν με έναν από τους επιφανέστερους διεθνώς Έλληνες καλλιτέχνες, που τίποτα το διαβολικό δεν εκφράζει με την τέχνη του – αντίθετα, ψηλαφίζει μέσω αυτής φωτεινές οδούς.

Ο Γεωργίου δεν είναι μόνο ζωγράφος, ή γλύπτης, αλλά ένας πνευματικός άνθρωπος με άγκυρα στα νάματα του Ελληνισμού – είτε αυτά περνούν μέσα από το ρεμπέτικο, είτε μέσα από την θρησκευτική τέχνη και παράδοση. Ο ευλαβής και μυστικός κόσμος του, στα νάματα του Εγγονόπολου, του Τσαρούχη, του Μυταρά, μόνο αντίθεος δεν είναι. Το ίδιο το γλυπτό, μάλιστα, που χρηματοδοτήθηκε εξ ολοκλήρου μέσω φιλότεχνης χορηγίας, καμία σχέση με σατανικές προεκτάσεις δεν έχει – οι “πιστοί”, δε, που πιάστηκαν από το χρώμα του, καλό θα ήταν να ανατρέξουν στην βυζαντινή αγιογραφία για αγγέλους Κυρίου με κόκκινα φτερά.

Ποσώς, βέβαια, ενδιαφέρονται για τα δεδομένα της πραγματικότητας ζηλωτές και αγανακτισμένοι, που συνασπίζονται αφιονισμένοι από πρώην υποψήφιο δήμαρχο και νυν δημοτικό σύμβουλο, ο οποίος κατέβηκε στι εκλογές, μεν, με το Ποτάμι, αλλά στο προσκλητήριό του ενάντια στο δαιμονόμορφο, υποτίθεται, γλυπτό συγκεντρώνει κάποιους από τους ίδιους σαλεμένους και ασταθείς, που εύχονται ψόφο στους Εβραίους και είναι πάντα πρόθυμοι να τα κάνουν λίμπα, να κλείσουν θέατρα, να προπυλακίσουν Αλβανούς, ομοφυλόφιλους και όσους δεν εντάσσονται στο ανατριχιαστικό τους όραμα για την ορθοδοξία κα τον Ελληνισμό.

Το χειρότερο, είναι ότι οι διώκτες του γλυπτού του Κωστή Γεωργίου αποτελούν την άλλη όψη του νομίσματος των επιθετικών αθέων, που ενδύονται έναν μανδύα φιλελευθερισμού κάτω από τον οποίο κρύβουν τη λεοντή του νεοφαιοχίτωνα – μη περιοριζόμενοι στη δικαιολογημένη κριτική ενός νεοελληνικού καισαροπαπισμού, αλλά χλευάζοντας και περιπαίζοντας όποιον τολμά εν έτει 2017 να υπερασπίζεται και να μαρτυρά την πίστη του.

Ειδικά η περίπτωση του πρωτοστάτη της αντίδρασης στο γλυπτό αφήνει με ανοιχτό το στόμα. Ο Δημήτρης Πιτούλης, αστός, απόφοιτος Κολλεγίου, επιτυχημένος επαγγελματίας, επικαλείται το δικαίωμα των πιστών να μην αντικρύζουν τον σατανά στην είσοδο της πόλης τους, αφήνοντας κατά μέρος τη μικρή λεπτομέρεια, ότι το γλυπτό δεν αναπαριστά τον εξαποδώ κι ότι διαβόλια, τριβόλια, καλικάτζαροι και ταγκαλάκια υπάρχουν μόνο στο μάτι όσων επιλέγουν να τα βλέπουν στον PHYLAX.

Ποιος ξέρει; Μπορεί ο κος Πιτούλης να διέγνωσε το κύμα του δεξιού λαϊκισμού που φτουράει παγκοσμίως και να αποφάσισε να μετατοπίσει το πολιτικό του κέντρο. «Λυπούμαστε, που κάποιος που πορεύτηκε στο παρελθόν μαζί μας, επέλεξε ένα τέτοιο outing μισαλλοδοξίας και γραφικότητας», λένε από το Ποτάμι και ξεκαθαρίζουν ότι ο κος Πιτούλης δεν ανήκει πια στις τάξεις τους. Αν, πάντως, ο εν λόγω στόχευε προς τη ΝΔ, από όπου προέρχεται, «σύρμα» για την περίπτωσή του έχει πέσει τώρα και στην Πειραιώς, που ναι μεν σέβεται κλασικές, δεξιές αξίες, αλλά δεν καλοσωρίζει μπροστάρηδες βανδάλων.

^{Πηγή:Φιλελεύθερος}