Το “Ελληνικό Apartheid”: Ο διαχωρισμός

Το “Ελληνικό Apartheid”: ο “Διαχωρισμός a·part·heid (-pärtht, -ht) n. 1. An official policy of racial segregation formerly practiced in the Republic of South Africa, involving political, legal, and economic discrimination against nonwhites. 2. A policy or practice of separating or segregating groups. 3. The condition of being separated from others; segregation. [Afrikaans : Dutch apart, separate (from French à part, apart; see apart) + Dutch -heid, -hood.] Κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι ζούμε σε ένα ιδιότυπο Απαρτχάιντ. Απαρτχάιντ είναι ο “Διαχωρισμός”.

Στην Ελλάδα οι υπήκοοι “Διαχωρίζονται” σε εκείνους που σιτίζονται από το κράτος ως υπάλληλοι ή εργολάβοι, και εκείνους που πληρώνουν για αυτές τις παροχές προς τους πρώτους, χωρίς να μπορούν να δικαιώσουν καμία ανταποδοτικότητα για τις πληρωμές τους, πέραν του να τους αφήσει το καθεστώς να συνεχίζουν να ζουν με το μίνιμουμ της παρενόχλησης.

Η μια “κάστα” Ελλήνων έχει μόνο προνόμια, δικαιώματα και απολαβές, ενώ η άλλη έχει μόνο υποχρεώσεις, οφειλές και αρνητικές επιπτώσεις.

Ο “Διαχωρισμός” επεκτείνεται τόσο σε διοικητικές πράξεις, νόμους και νομολογία και αφορά στη διαφορετική μεταχείρηση των μεν και των δε από το Καθεστώς.

Ο “Διαχωρισμός” εκτείνεται τόσο στην καταπάτηση βασικών συνταγματικά κατοχυρωμένων ανθρωπίνων δικαιωμάτων της κάστας των υποζυγίων, όπως η Υγεία, τα Περιουσιακά Δικαιώματα, η Άνιση Αντιμετώπιση από τη Δικαιοσύνη, και πολλά άλλα σημεία που αφορούν πρόσβαση σε βασικές λειτουργίες του κράτους.

Για παράδειγμα όταν ένα μέλος της “Προνομιούχας Κάστας” γεννήσει ένα παιδί, το παιδί του έχει εξασφαλισμένη υγειονομική κάλυψη από τη γέννησή του ως την ενηλικίωσή του, ενώ αντίθετα, αν γεννήσει ένα μέλος της “Υποτελούς Κάστας”, είναι υποχρεωμένο να πληρώνει με σημαντικό μερίδιο των εργάσιμων ωρών του για να έχει το παιδί του ένα υποσύνολο των υγειονομικών καλύψεων του παιδιού της άλλης κάστας.

Μάλιστα αν δεν πληρώνει αυτό το φόρο υποτέλειας, τότε αρχικά θα χάσει αυτός και τα παιδιά του πρόσβαση σε κάθε υπηρεσία υγείας, ενώ θα συνεχίζει να είναι οικονομικά υπόχρεος για τις υπηρεσίες που του αρνήθηκαν, ενώ λίγο μετά θα υποστεί επίθεση αρχικά στα περιουσιακά του στοιχεία όσα λίγα και αν έχει, και ακόμα και αν η αφαίρεσή τους θα σημάνει την εξαθλίωση, ενώ σε αργότερα στάδια σύρρεται στα δικαστήρια και τελικά φυλακίζεται, ενώ του αφαιρείται η δυνατότητα να κερδίζει τα προς το ζην με διοικητικές πράξεις εξαίρεσης από την οικονομία.

Το βασικό χαρακτηριστικό της κρατικής αλλά και παρακρατικής βίας που ασκείται ενάντια στα μέλη της πολυάριθμης αλλά ανοργάνωτης και καταπιεζόμενης κάστας είναι η αδιαφορία για την κατάσταση των υποζυγίων που απομυζώνται για την καλοπέραση των προνομιούχων της πρώτης κάστας.

Δυστυχώς είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς αυτές τις δυο “κάστες” οπτικά καθώς αμφότερες δεν βασίζονται σε μια φυλετική κατηγοριοποίηση, αλλά σε ένα πλέγμα διαχωρισμού της μιας από την άλλη με βάση τις κανονιστικές αποφάσεις και τον τρόπο αντιμετώπισης από το κράτος αλλά κυρίως από τις 3 εξουσίες, δηλαδή τη Νομοθετική, την Εκτελεστική, αλλά και την Δικαστική που αποτελεί υποχείριο των πρώτων δυο.

Γιαυτό και συνεχίζουν να υπομένουν οι Έλληνες υπήκοοι την ύπαρξή τους για δεκαετίες. Δυστυχώς αυτό το Απατχάιντ, ή ο Διαχωρισμός είναι εντεινόμενος με την κρίση, και δείχνει σημάδια αυξανόμενης αλαζονίας και απομάκρυνσης από την μέση οδό της Ισονομίας. Οι πρόσφατες αποφάσεις για τις αμοιβές των δικαστικών, ή των ένστολων, ή η απαράμιλη προστασία από διώξεις που το Καθεστώς παρέχει στα μέλη της Προνομιούχας Κάστας είναι απλά η άκρη του παγόβουνου.

Ο υποβιβασμός των οικονομικών εγκλημάτων της Προνομιούχας Κάστας και τελικά η αμνήστευση των τελεσθέντων και η ασυλία για τα επόμενα εγκλήματά τους με νόμους και τροπολογίες, και η ταυτόχρονη αυστηροποίηση για φυλάκιση των μελών της Υποτελούς Κάστας είναι ξεκάθαρη, ειδικά στο περιβάλλον της κρίσης και του Κραχ που προκάλεσε αυτός ο “Διαχωρισμός”. Επί αυτού του θέματος θα εμβαθύνω στο μέλλον και προσκαλώ κάθε συνδρομή με παραδείγματα του “Διαχωρισμού”.