Στο «Αναπτυξιακό» κατ΄ ευφημισμό συνέδριο που διοργανώθηκε στην Πάτρα με την παρουσία του Πρωθυπουργού αξίζει να γίνει αναφορά στην παρουσία του Υπουργού Παιδείας Κυρίου Γιαβρόγλου. Συζητήσεις και εξαγγελίες περί παιδείας ως να βρισκόμαστε σε μία άλλη «εκπαιδευτική» σφαίρα. Σαν να μην έχουν αντιληφθεί οι κυβερνητικοί παράγοντες πως η ουσιαστική και μακροπρόθεσμη ανάπτυξη θα προέλθει μετά από σοβαρό και μακροπρόθεσμο προγραμματισμό και όχι από πολιτικά τσιτάτα και πρόσκαιρες εξαγγελίες όπως για παράδειγμα την ίδρυση Νομικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας την ίδια στιγμή που οι φοιτητές δεν έχουν στέγη αλλά «ζουν» στην φοιτητική εστία ως σύγχρονοι τρωγλοδύτες.  Η ανάπτυξη λοιπόν θέλει παιδία. Η παιδία όμως συνθήκες αξιοπρέπειας που να εμπνέουν την απαιτούμενη ευπρέπεια που θα έπρεπε να αναδεικνύει η σωστή αντίληψη περί «ασύλου».
 
Η ανάδειξη του προβλήματος στέγασης των φοιτητών στις περισσότερες φοιτητικές εστίες παραμένει  επίκαιρο όσο κανένα. Μάχη με ένα στρεβλό σύστημα που κάθε υπουργός θέλει να «ονοματίζει» ως δικό του, που αναδεικνύει την συνολική παθογένεια που λίγοι προσπάθησαν επί της ουσίας να αλλάξουν. Παθογένεια θεσμική, λειτουργική και εκπαιδευτική. Μία πραγματικότητα που συγκρινόμενη με την εκπαιδευτική βάση άλλων χωρών μοιάζει με ψυχολογικό μαρτύριο γι αυτούς που στην ουσία θα πρέπει να αποτελούν το εφαλτήριο της επόμενης μέρας για την χώρα μας. Ειδικά για τους οικονομικά ασθενέστερους.
 
Στην στρεβλότητα τους συστήματος έρχεται να προστεθεί και η ανεπάρκεια υλικοτεχνικών υποδομών κάθε επιπέδου. Βασικός παράγοντας της φοιτητικής ζωής. Περίγυρος που σε ορισμένες περιπτώσεις θυμίζει τοπίο σουρεαλισμού.  Οι συνθήκες διαβίωσης των φοιτητικών εστιών άθλιες. Φοιτητικές εστίες για λίγους δυστυχώς. Η αδυναμία συντήρησης και  παροχής των αυτονόητων όπως θέρμανση, εντονότερη. Ανύπαρκτη κάθε έννοια «υποψίας» υγιούς φοιτητικού περιβάλλοντος όσων προσβλέπουν στον «μικρό τους κύβο» την θαλπωρή μία κατοικίας για ύπνο και διάβασμα.
 
Η κρίση και η μείωση των προϋπολογισμών των Πανεπιστημίων έχει αποδυναμώσει ουσιαστικά  την ικανότητά τους ακόμα και για την προώθηση αυτονόητων παρεμβάσεων στις υποδομές. Δυστυχώς, ακόμα η ιδιωτική πρωτοβουλία απαγορεύεται να περάσει τις πόρτες των ΑΕΙ. Η παρούσα φάση όμως θα μπορούσε να αποτελέσει την απαρχή αποδοχής της διεξόδου στήριξης των ΑΕΙ από την ιδιωτική πρωτοβουλία μέσω ειδικού τύπου χορηγιών αλλά και κινήτρων. Αναγκαία όμως μία συνολική αλλαγή νοοτροπίας για την παιδεία ως πρωτογενή αναπτυξιακό μοχλό. Δυστυχώς, το «άβατο» για την φαινομενική πολλές φορές προστασία της ελευθερίας της γνώσης έχει εξελιχθεί σε άβατο κάθε διεξόδου που θα προήγαγε την ανάπτυξη των ΑΕΙ.
 
Είναι ανάγκη να εκπονηθεί ένα νέου τύπου μεταβατικό πεδίο «συνεργασίας» για την χρηματοδότηση σε πρώτη φάση των βασικών αναγκών των ΑΕΙ σε πεδίο υποδομών. Από την στιγμή που οι φοιτητικές εστίες διαλύονται, λύση θα αποτελούσε η απένταξη τους από την καθαρά Πανεπιστημιακή δικαιοδοσία και η δημιουργία ενός ενιαίου Πανελλαδικού δικτύου (cluster) διαχείρισης φοιτητικών εστιών, στο οποίο θα συμμετείχε τόσο η ιδιωτική πρωτοβουλία, όσο και κάθε Πανεπιστήμιο με τον υφιστάμενο προϋπολογισμό του.
 
Το καινοτόμο της πρότασης έγκειται στην συμμετοχή της φοιτητικής κοινότητας μέσω της ίδρυσης κοινωνικών επιχειρήσεων προώθησης προϊόντων του Πανεπιστημίου – όπως ρουχισμό, προωθητικά αντικείμενα και υπηρεσίες- χωρίς να αποκλείετε η συμμετοχή των επιχειρήσεων αυτών στις δραστηριότητες λειτουργίας των εστιών. Μέρος δε των κερδών του συνολικού αυτού διαχειριστικού προγράμματος θα διατίθενται για υποτροφίες.
 
Εναλλακτικά, εάν στην φάση αυτή δεν προκριθεί η συμμετοχή της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, οι εστίες θα μπορούσαν να κατηγοριοποιηθούν ανά Περιφέρεια και μέσω της ίδρυσης «ενιαίων περιφερειακών ταμείων εστιών» με την χρηματοδότηση των Περιφερειών, σε πρώτη φάση θα προχωρούσε η λειτουργική αποκατάσταση των εστιών. Πάντα με την συμμετοχή μικρών φοιτητικών κοινωνιών επιχειρήσεων.
 
Υλοποιήσιμες ιδέες ανάπτυξης υπάρχουν. Διάθεση δεν παρατηρείται. Ούτε ίσως η … παιδεία εκείνων που θα έπρεπε να είναι επιφορτισμένη να αναδείξουν την σημαντικότερη επένδυση της οικονομίας. Την …παιδεία.  

Facebook Comments