Το γρήγορο κλείσιμο της τρίτης αξιολόγησης έφερε πρόσκαιρα χαμόγελα στην κυβέρνηση, όμως πολύ γρήγορα η σκληρή πραγματικότητα ήρθε να τα παγώσει.

Δύο μόνο προαπαιτούμενα έγιναν αιτία για να καθυστερήσει η εκταμίευση της δόσης για περισσότερο από ένα τρίμηνο και να φθάσουμε στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Μαρτίου για να «ξεκλειδώσει».

Η έναρξη της τέταρτης και τελευταίας αξιολόγησης του τρίτου μνημονίου ξεκίνησε εν μέσω μιας επιτυχημένης έκδοσης του επταετούς ομολόγου και της αναβάθμισης από τη Moody’s, ωστόσο χρειάστηκαν μόλις λίγες ημέρες για να δούμε και πάλι τα επιτόκια να ανεβαίνουν και την εμπορευσιμότητα στη δευτερογενή αγορά να είναι περιορισμένη.

Στην προσγείωση στην πραγματικότητα συνέβαλαν σημαντικά και τα μηνύματα που έρχονται από Βρυξέλλες και Ουάσινγκτον και κάνουν λόγο για «καυτό» καλοκαίρι διαπραγματεύσεων. Πηγές από τις Βρυξέλλες εμφανίζονται να μιλούν για «αχαρτογράφητα νερά» στα οποία εισέρχονται οι διαπραγματεύσεις, καθώς εκφράζουν αμφιβολία για το κατά πόσο θα καταφέρει η Αθήνα να υλοποιήσει 88 προαπαιτούμενα, όταν για μόλις δύο εναπομείναντα της τρίτης αξιολόγησης χρειάστηκε ένα τρίμηνο. Οι ίδιες πηγές, συμπληρώνουν με νόημα πως δεν έχουν ανάλογη εμπειρία για το πώς θα κλείσει το πρόγραμμα, αφού «κανένα ελληνικό πρόγραμμα δεν έχει ολοκληρωθεί μέχρι σήμερα».

Την ίδια ώρα, το ΔΝΤ ακονίζει τα νύχια του για τη μεγάλη και τελευταία μάχη. Οι προβλέψεις του δεν έχουν αλλάξει καθόλου. Επιμένει ότι η ανάπτυξη θα είναι χαμηλότερη από τις προβλέψεις του προϋπολογισμού, ότι ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% δεν θα επιτευχθεί και, κατά συνέπεια, ζητεί να μειωθούν τόσο οι συντάξεις όσο και το αφορολόγητο ταυτόχρονα την 1/1/2019. Για το λόγο αυτό, στελέχη που παρακολουθούν από κοντά τη διαπραγμάτευση περιμένουν αυξημένη δυσκολία στις συζητήσεις, που θα ξεκινήσουν μετά το Πάσχα.

Η κυβέρνηση συνεχίζει να επιχειρηματολογεί υπέρ της αναστολής εφαρμογής των μειώσεων στις συντάξεις και το αφορολόγητο, υποστηρίζοντας πως τα στοιχεία του Προϋπολογισμού θα διαψεύσουν τις εκτιμήσεις του ΔΝΤ. Ωστόσο, οι δανειστές δεν ανησυχούν μόνο για το δημοσιονομικό κομμάτι. Ο βασικός τους φόβος εδράζεται στο «πισωγύρισμα» στις μεταρρυθμίσεις, εκείνο που οι ιδίοι αποκαλούν «backtracking». Τα μηνύματα που έχουν είναι αρκετά. Υποσχέσεις για αύξηση του κατώτατου μισθού, προσλήψεις συμβασιούχων στο Δημόσιο με παράκαμψη του ΑΣΕΠ, αναστολή της αξιολόγησης, όπως ανακοινώθηκε μόλις από την αρμόδια υπουργό…

Παράλληλα με τα διαρθρωτικά, όμως, ανησυχία υπάρχει και για τα δημοσιονομικά. Ήδη, η ανάπτυξη για το 2017 αναθεωρήθηκε προς τα κάτω, γεγονός, που, όπως φαίνεται, θα επηρεάσει και το στόχο για το 2018. Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, που ανακοινώθηκαν χθες δείχνουν για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια αύξηση της ανεργίας από τρίμηνο σε τρίμηνο (στο 21,1% το δ’ τρίμηνο του 2017, από 20,2% στο γ΄τρίμηνο), ενώ ο αριθμός των ανέργων ξεπέρασε και πάλι το 1 εκατομμύριο.

Η αλήθεια είναι μία και αποτυπώνεται ξεκάθαρα τόσο στην πρόσφατη ανάλυση του Bloomberg όσο και στη χθεσινή έκθεση του ΣΕΒ: Εάν η Ελλάδα δεν καταφέρει να προσελκύσει επενδύσεις με ρυθμό αύξησης 10-15% ετησίως στα επόμενα χρόνια, το στοίχημα θα έχει χαθεί. Με ανάπτυξη της τάξεως του 1%-1,5% δεν πρόκειται να καταφέρει να σταθεί και πάλι στα πόδια της, ούτε να αντεπεξέλθει στην εξυπηρέτηση του δυσβάσταχτου χρέους της. Κοινό συμπέρασμα, ότι το πρόβλημα είναι βαθιά πολιτικό. Και είτε το αντιμετωπίζεις εγκαίρως, είτε κινδυνεύεις να χάσεις άλλη μία δεκαετία, σύμφωνα με το Bloomberg, είτε άλλη μία γενιά, σύμφωνα με τον ΣΕΒ. Διαλέγουμε και παίρνουμε…

Facebook Comments