Είναι εμφανές ότι οδηγούμαστε στο τέλος της περιόδου της ελληνικής δημοκρατίας, που ξεκίνησε το 1974 και ονομάζεται «μεταπολίτευση».
Πλήρης παρακμή, οικονομική, πολιτική, ηθική και νόμιμη και πτώση αξιών και ηθών.Υποδούλωση, αδυναμία, έλλειψη οράματος και εθνικών στόχων και επιθετικότητα των εχθρών μας πάνω από το πτώμα μας.

Έλλειψη ηγετών, στοπ.

Είμαστε σε κώμα και περιμένουμε να μας τραβήξουν την πρίζα και να γίνει η κηδεία και να εμφανιστούν οι κληρονόμοι.
Συνήθως, σε αυτές τις περιπτώσεις, η κηδεία γίνεται με κάποια εθνική τραγωδία, η Κύπρος παλαιότερα, οι παγκόσμιοι πόλεμοι κοκ.

Για μένα, τραγωδία είναι και τα μνημόνια, απώλεια κυριαρχίας στην εθνική οικονομία και περιμένω και το εθνικό δράμα στην εξωτερική πολιτική.
Συνήθως, πριν την κηδεία εμφανίζεται ένας ανίκανος λαϊκιστής πολιτικός με αριστερές τάσεις που παίζει τον ρόλο του νεκροθάφτη.

Δεν ξέρω αν ο Τσίπρας τα καταφέρει να έχει ευρωπαϊκή καριέρα, όπως φαίνεται ότι επιθυμεί, αλλά σίγουρα θα είναι ο τελευταίος ΠΘ της μεταπολίτευσης και της Ελληνικής Δημοκρατίας όπως την ζήσαμε τον τελευταίο μισό αιώνα.

Περιμένουμε, ως είθισται επίσης, έναν δεξιόστροφο και πατριώτη, εθνικό ηγέτη, να μας οδηγήσει στην «ύστερη μεταπολίτευση».
Χρειάζεται όραμα, θράσος και θάρρος.

Μπορεί να είναι από τους υπάρχοντες, μπορεί να είναι από τους παλαιότερους, μπορεί να είναι κρυμμένος, με «νέο όχημα» πάντως, ίσως μετα-κατασκευή, όπως η ΝΔ του 1974, από την ΕΡΕ.

Το σίγουρο είναι ότι θα είναι εντελώς διαφορετικό το τοπίο στην ελληνική Βουλή, το 2020, με την εκλογή του τελευταίου ΠτΔ της μεταπολίτευσης, όπως τους γνωρίζαμε μέχρι τώρα.

Οι αλλαγές θα ενδυναμωθούν από τις τοπικές κοινωνίες και την τοπική αυτοδιοίκηση.
Να αισιοδοξούμε λοιπόν, αναμένουμε με αγωνία κάτι «νέο», θα επιβληθεί από την φύση, το «οικοσύστημα» της πολιτικής και της ζωής.

Facebook Comments