Σε αδιέξοδο ο Τσίπρας, σε ίλιγγο η κοινωνία!

Το φιάσκο με την πολυήμερη διακοπή της υδροδότησης στη Θεσσαλονίκη, είναι πρωτοφανές. Ποτέ στην ενήλικη ζωή μου δεν θυμάμαι να έχει συμβεί κάτι παρόμοιο σε τόσο μεγάλη έκταση σε μια μεγάλη πόλη της Ελλάδας. Οι λόγοι είναι πλέον προφανείς: Το έλλειμμα διοικητικής επάρκειας που διακατέχει όλους τους συριζαίους, που αποτυγχάνουν στη διοίκηση αυτού που αναλαμβάνουν, από το δήμο, τον οργανισμό μέχρι την ίδια την κυβέρνηση. Και φυσικά η ιδεοληψία κι οι ιδεολογικές αγκυλώσεις, που τους χαρακτηρίζουν. Αυτό δεν έχει συμβεί ποτέ στο παρελθόν.

Οι ίδιοι άνθρωποι, που νόμιζαν ότι θα αλλάξουν την Ευρώπη μέσα στον φαντασιακό κόσμο, που ζούσαν, δεν μπορούν να σώσουν την Μάνδρα από τις πλημμύρες, την Θεσσαλονίκη από τη διακοπή της υδροδότησης, την Μακεδονία από το όνομα τους, τα Ίμια από την τουρκική επιβουλή, τους στρατιωτικούς μας από τις φυλακές του “σουλτάνου” Ερντογάν, την οικονομία από την συνεχή υποβάθμιση, τα παιδιά μας από την ανεργία και την υποχρεωτική μετανάστευση, τους συνταξιούχους από το συνεχές πετσόκομμα των συντάξεων τους, τα πανεπιστήμια και τα σχολεία μας από τους μπαχαλάκηδες, τους πολίτες από την διαρκώς αυξανόμενη εγκληματικότητα.

Δυστυχώς, ζούμε στην εποχή κατά την οποίαν το αριστερό κράτος, του κ. Τσίπρα και των συντρόφων του, έχει διαταράξει το κοινωνικό συμβόλαιο, που έχει από τη δημιουργία του ελληνικού κράτους συναφθεί με τους πολίτες. Οι πολίτες πληρώνουν τους φόρους τους, που σήμερα είναι επαχθείς μέχρι ληστρικοί, και το κράτος τους προσφέρει ασφάλεια, τόσο στο εσωτερικό όσο κι έναντι εξωτερικών κινδύνων, σχολεία, νοσοκομεία, δρόμους κι υποδομές. Δυστυχώς σε κανέναν από τους τομείς αυτούς, ο πολίτης δεν αισθάνεται σήμερα ούτε ασφαλής ούτε ικανοποιημένος. Κι η συνεχής υποβάθμιση της ζωής του, μοιραία τον περιθωριοποιεί. Το φέρνει σε προσωπικό η κι οικογενειακό αδιέξοδο. Κι αυτό, εκ των πραγμάτων, έχει επίπτωση στην λειτουργία του πολιτικού βίου της χώρας.

Η κυβέρνηση Τσίπρα- Καμμένου, μολονότι ευαγγελίζεται το νέο, στην πραγματικότητα εκπροσωπεί ότι το πιό ξεπερασμένο, το αντιδραστικό, το παλαικομματικό. Το μόνο που δείχνει να την ενδιαφέρει είναι η νομή της εξουσίας αλλά και το “βόλεμα” φίλων και συγγενών στο Δημόσιο, με τεράστιο κόστος για την ελληνική οικονομία, η οποία αντίθετα από το κυβερνητικό αφήγημα, ούτε ανακάμπτει ούτε οδηγείται στο οριστικό τέλος της λιτότητας. Αντίθετα, όπως προκύπτει από τις τελευταίες δηλώσεις των ευρωπαίων αξιωματούχων, τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ αλλά και τις αναλύσεις των διεθνών οικονομικών κύκλων, η οικονομία σέρνεται, κι αν δεν υπήρχαν τα κοινοτικά κονδύλια, που διοχετεύονται μέσω του ΕΣΠΑ κι ο τουρισμός, δεν θα μπορούσε να επιβιώσει.

Εκ των πραγμάτων, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ βρίσκεται σε αποδρομή. Ακόμα και μέσα από το κυβερνών κόμμα θεωρείται πλέον βέβαιο ότι οι εκλογές θα γίνουν εντός του 2018, το πιθανότερο, όπως γράφουμε εδώ και μήνες, το φθινόπωρο, με πρόσχημα το ψευδοαφήγημα της “καθαρής εξόδου” από τα Μνημόνια, τον Αύγουστο. Μάλιστα, τελευταία δίνεται και συγκεκριμένη ημερομηνία, η 11η Νοεμβρίου 2018, ημέρα Κυριακή. Δεν γνωρίζω αν θα είναι αυτή η οριστική ημερομηνία. Αλλά είναι βέβαιο ότι μετά τις θερινές διακοπές, ο χρόνος για να στηθούν οι κάλπες αρχίζει να μετρά αντίστροφα. Καθώς κι ο ίδιος ο κ.Τσίπρας διαπιστώνει ότι τίποτα δεν του βγαίνει. Κι ακόμα κι η σκανδαλολογία, όπως συμβαίνει με την υπόθεση Novartis, αντί να του βγει θετικά μπορεί να στραφεί ως μπούμερανγκ εις βάρος της κυβέρνησης και του κόμματος του. Κατά συνέπεια, οι εκλογές είναι πλέον μονόδρομος για το κυβερνητικό επιτελείο στο Μαξίμου.

Το ερώτημα όμως είναι με ποιό τρόπο θα φτάσουμε στις εκλογές. Η κόπωση στην οικονομία είναι πλέον εμφανής. Η ανεργία αρχίζει και πάλι την ανιούσα. Η μετανάστευση ικανών στελεχών στο εξωτερικό συνεχίζεται. Η πολυπόθητη ανάπτυξη δεν ήρθε. Οι συνταξιούχοι, οι χήρες, οι ανάπηροι, οι τρίτεκνοι κι οι πολύτεκνοι, των οποίων τα επιδόματα έχουν μειωθεί, ασφυκτιούν. Η κοινωνία γονατίζει υπό το βάρος των παρανοϊκών φόρων και εισφορών. Οι τιμές των αγαθών στην αγορά συνεχίζουν να ανεβαίνουν, οδηγώντας την κοινωνία σε ίλιγγο. Το μέλλον προοιωνίζεται ακόμα δυσχερέστερο. Και την απαισιοδοξία αυτή του κόσμου έχουν αρχίσει να αποτυπώνουν κι οι δημοσκοπήσεις της κοινής γνώμης. Μετά την μικρή ανάκαμψη, που είχε παρατηρηθεί μετά τις παροχές, τα κοινωνικά μερίσματα και τους διθυράμβους περί τέλους της λιτότητας, που είχαν προκαλέσει άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στα τέλη του 2017, το 2018 από το πρώτο τρίμηνο δείχνει ιδιαίτερα αρνητικό κι ανησυχητικό.