Κονσέρτο για τούμπα

Ο – πώς τον είπαμε – που έφερε η Ζωή από την Εσπερία, έβγαλε κι όλας το συμπέρασμά του: το χρέος είναι τοξικό, επαχθές, έχει βέλιουρα, μουχρίτσα, κλαταρισμένο λάστιχο και καμένη τσιμούχα. Άρα, οι εργασίες τέλειωσαν. Τέτοια ταχύτης! Άντε, λοιπόν, στα σπίτια σας, εμπειρογνώμονες της πυρκαγιάς. Να μην σας πληρώνουμε άλλο, ε;

Πάντως, αν θέλουν να το ψάξουν και λίγο περισσότερο, όχι το πώς τα δανειστήκαμε (κανονικότατατα τα δανειστήκαμε, από τις αγορές, με ομολογιακά δάνεια) αλλά τι κάναμε αυτά που δανειστήκαμε, ας έχουν υπόψη τους και το παρακάτω μήνυμα που μου έστειλε φίλος:

“Το 2001 ήμουν μάγειρας σε ένα μεγάλο catering. Στέλναμε ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ στο Μέγαρο Μουσικής υπερλούξ εδέσματα: πρωινό, coffee break, lunch, για 35 άτομα, Δ. Σ. και παρατρεχάμενους, χωρίς να γίνεται κάποια εκδήλωση, έτσι για να τσιμπήσουν!!! Μιλάμε για φρέσκα ψάρια, φρέσκιες φράουλες, Δεκέμβριο μήνα, (12 ευρώ το κιλό) και εκλεκτά κρασιά. Τις περισσότερες φορές τρώγανε μόνο 2-3 από τους 35 και τα πετάγαμε όλα!”

Ας πάει λοιπόν η επιτροπή τού πώς τον είπαμε (αυτoυνού που εμφανίστηκε στη Βουλή πιο λέτσος κι απ’ τον Γιάνη) να βρει τα τιμολόγια του Μεγάρου και να τα βγάλει στη σέντρα, διότι τα ψάρια και τις φράουλες και τα κρασιά τα πληρώσαμε εσύ κι εγώ. 245 εκατομμύρια δάνεια έχει πάρει το Μέγαρο με εγγύηση του Δημοσίου και δεν έχει επιστρέψει φράγκο. Όμως, μέχρι τώρα, ουδείς μπήκε στον κόπο να το ελέγξει. Κοτζάμ Γενική Διεύθυνση Δημοσιονομικών Ελέγχων έχουμε, αλλά κατά πού πέφτει το Μέγαρο δεν ήξερε. Γιατί άραγε; Διότι… “δεν περιλαμβανόταν  στον κατάλογο των ελεγχόμενων από αυτή φορέων, για την επιλογή του δείγματος, καθόσον δεν πληρούσε τις ορισθείσες από την Επιτροπή Συντονισμού Ελέγχων προϋποθέσεις!” Ω, γιες! Αυτή η απίστευτη φράση ήταν η επίσημη απάντηση της προηγούμενης κυβέρνησης (Σταϊκούρας), σε επερώτηση βουλευτών του Σύριζα. Ο Σύριζα, ως αντιπολίτευση, κατακεραύνωνε τα ΔΟΛια ρουσφέτια. Τώρα όμως είναι κυβέρνηση. Θα περίμενε κανένας να στείλει κάθε κατεργάρη στον πάγκο του. Αμ, δε! 

Ο νέος αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού συνεχίζει να βγάζει λάδι έναν καταχρεοκοπημένο Οργανισμό αφού παρατείνει μέχρι 31.8.2015 (έληξε 30.4.2015) την απαλλαγή του ΟΜΜΑ από την υποχρέωση προσκόμισης ασφαλιστικής και φορολογικής ενημερότητας μαζί με την απαλλαγή από όλες τις συνέπειες (αναστολή συμψηφισμών, μέτρων αναγκαστικής εκτέλεσης, τόκων και προστίμων για χρέη από καταπτώσεις εγγυήσεων του ελληνικού δημοσίου κλπ). Εσύ θα πας φυλακή για 500 ευρώ, αλλά τα πρωτοπαλλήκαρα του ΔΟΛ, για 245 εκατομμύρια, όχι! Ταυτόχρονα αυξάνει σε 90 από 48 τον αριθμό των δόσεων για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές στο ΙΚΑ και δίνει έκπτωση 50% στις προσαυξήσεις τους! Ισονομία και δικαιοσύνη, α λα συριζαϊκά!

Το πιο ωραίο, όμως, σας το κρατάω για το τέλος. Επειδή αισθανόταν άσχημα ο υπουργός, για την τούμπα που έκανε, και εκεί, η πρώτη φορά αριστερά, είπε την κλασική συριζαϊκή εξαγγελία (νομίζουν ότι είναι στην αντιπολίτευση ακόμα όλοι αυτοί): θα φέρουμε, λέει, νομοθετική ρύθμιση, βιώσιμη και δίκαιη, με την οποία θα διασφαλίζεται το δημόσιο συμφέρον και θα επιλύεται το θέμα!

Πώς θα τα καταφέρεις αυτά τα αντιφατικά, παλληκάρι μου; Για να διασφαλισθεί το δημόσιο συμφέρον θα πρέπει ο ΟΜΜΑ να πληρώσει τα δάνεια που πήρε – και τα κρασιά και τις φράουλες – μέχρι δεκάρας. Για να επιλυθεί το θέμα θα πρέπει να μην τα πληρώσει! Και τα δύο μαζί δεν γίνονται! Και γιατί δεν την έφερες, μετά από 3 μήνες, αυτή τη ρύθμιση, αλλά έφερες την κατάπτυστη τροπολογία; Λεπτομέρειες, που κανένα παπαγαλάκι από αυτά που υποδύονται τους δημοσιογράφους δεν ρωτάει τους κυβερνητικούς, γιατί θα τους χαλάσει τη φαντασίωση και θα μπει μπλακ λιστ.

Ακόμα λοιπόν μια μεγαλοπρεπής τούμπα από μια κυβέρνηση – τσίρκο που θέλει να τα έχει καλά με το άντρο της διαπλοκής και της σπατάλης. Δεν πρέπει να τη γιορτάσει το Μέγαρο; Ας παραγγείλει, όπως το συνηθίζει, ένα κονσέρτο για τούμπα σε κάποιον από τους συριζοσυνθέτες. Στον Τσακνή, ας πούμε, π.χ. μια παραλλαγή του «γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον». Για να σας βοηθήσω, σύντροφοι: «Γυρίζω τις πλάτες μου στα χρέη, στα χρέη που έραψα στα μέτρα σας». Αριστερή ληστεία μετά μουσικής.

Μια που το πληρώνουμε να το φχαριστηθούμε, βρε αδερφέ!