“Προβλέψιμος διαπραγματευτής” ο Έλληνας πρωθυπουργός

Ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έχει αποδειχθεί οτιδήποτε άλλο παρά ένας προβλέψιμος διαπραγματευτής, αναφέρει το Bloomberg σε δημοσίευμά του στο οποίο μεταξύ άλλων υποστηρίζει ότι οι τακτικές του Τσίπρα αφήνουν στους Έλληνες μία δαπανηρή κληρονομιά.

Από την πρόταση οι τουρίστες να βοηθούν στην πάταξη της φοροδιαφυγής έως την ηλεκτρονική αποστολή του λάθους προσχεδίου λίγες ώρες πριν της έκτακτη σύνοδο κορυφής της Δευτέρας, ο Τσίπρας και η κυβέρνησή του, χρησιμοποιούν τακτικές που έχουν αποδειχθεί ξένες στον πιο μεθοδικό κόσμο της περιοχής του ευρώ:

Συγκρουσιακή, ιδεολογική και σε ορισμένες περιπτώσεις χαοτική. Εγχώρια, η στρατηγική ενθουσίασε ένα πληγωμένο έθνος που είδε τη μικροπολιτική ως γενναιότητα. Στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο, εξόργισε πιθανούς συμμάχους, υποστηρίζουν οι συντάκτες του Bloomberg.

Το εάν αυτό απέδωσε, είναι ένα διαφορετικό ερώτημα: Οι Έλληνες θα υποστούν περισσότερη λιτότητα είτε έρθουν τα κεφάλαια διάσωσης είτε δεν έρθουν.

Το μέτρο της επιτυχίας του είναι αντιθέτως το κατά πόσον η πρόοδος αυτής της εβδομάδας θα μπορούσε να έχει γίνει μήνες νωρίτερα, πριν η οικονομία βυθιστεί και πάλι στην ύφεση, οι καταθέτες κάνουν ανάληψη από τις τράπεζες 30 δισ. ευρώ και οι θέσεις εργασίας αρχίσουν να εξαφανίζονται.

“Αρκετά έχουν χαθεί και πολύ λίγα έχουν κερδιστεί” αναφέρει ο Kevin Featherstone, καθηγητής σύγχρονων ελληνικών σπουδών στο London School of Economics. Εάν “ήταν μία παρελκυστική τακτική, θα είχε νόημα μόνο εάν η συμφωνία έγινε καλύτερη” αναφέρει.

Περισσότερη βοήθεια μπορεί να είναι πλέον προ των θυρών, αλλά οι πιστωτές της ευρωζώνης θεωρούν τις τελευταίες ελληνικές προτάσεις για μέτρα ως μία βάση για περαιτέρω εργασία και όχι μία τελειωμένη συμφωνία.

Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι κατάφερε να προστατεύσει τους χαμηλοσυνταξιούχους, αυξάνοντας τις εισφορές για τους εργαζόμενους και τους εργοδότες και με την απαλλαγή από την πρόωρη συνταξιοδότηση. Ισχυρίζεται ότι έπεισε τους πιστωτές θα δεχθούν λιγότερο φιλόδοξους δημοσιονομικούς στόχους για την επόμενη 2ετία.

Ωστόσο οι πιστωτές σημειώνουν ότι συμφώνησαν στην αναθεώρηση μόνο διότι η οικονομία συρρικνώθηκε τόσο που οι προηγούμενες προβολές δεν ήταν πλέον ρεαλιστικές, αναφέρει το Bloomberg.

“Ο Τσίπρας σπατάλησε το πολιτικό του κεφάλαιο σε ατελείωτους μήνες αδιέξοδων συνομιλιών όπου ο θόρυβος και οι απειλές βρέθηκαν στο προσκήνιο σε βάρος ενός λεπτομερούς σχεδιασμού” αναφέρει η Ειρήνη Καραμούζη, λέκτορας σύγχρονης ιστορίας στο Sheffield University.

Ένας Ευρωπαίος αξιωματούχος χαρακτήρισε το προσχέδιο αυτής της εβδομάδας, την πρώτη σοβαρή δέσμη μέτρων από την έναρξη των συνομιλιών μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον ριζοσπαστικό αριστερό συνασπισμό του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο.

Το Bloomberg, κάνει αναφορά και στο χθεσινό μπέρδεμα με την ηλεκτρονική αποστολή των ελληνικών προτάσεων.

“Ο ερασιστεχνισμός είχε πολύ αρνητικές επιπτώσεις και θα έχει σίγουρα αντίκτυπο στη φύση της συμφωνίας που πρόκειται να υπογράψουν” αναφέρει ο Στάθης Καλύβας, καθηγητής πολιτικής επιστήμης στο Yale.

Ο 40χρονος Αλέξης Τσίπρας, συνεχίζει το δημοσίευμα του πρακτορείου, έμαθε τις πολιτικές του δεξιότητες, στον ταραχώδη κόσμο της φοιτητικής πολιτικής σκηνής της Αθήνας.
Ως ο νεώτερος πρωθυπουργός της χώρας, δεν ήταν απλώς το ανοικτό πουκάμισό του που ήρθε σε αντίθεση με τις δεμένες γραβάτες γύρω από το τραπέζι.

Οι ιδέες του είναι της παλαιάς ευρωπαϊκής Αριστεράς – φορολόγηση των πλουσιότερων πολιτών και των ιδιωτικών εταιρειών για τη διατήρηση των συντάξεων και τη χρηματοδότηση του κρατικού μηχανισμού απασχόλησης. Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν είχαν να το αντιμετωπίσουν αυτό προηγουμένως σε κυβερνητικό επίπεδο.

Σύμφωνα με τους συντάκτες του Bloomberg, θα χρειαστεί περισσότερος πολιτικός ελιγμός καθώς η οικονομική πραγματικότητα που περιμένει τους Έλληνες γίνεται εμφανής εγχώρια και οι πιο ριζοσπαστικοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ διαβάζουν τα ψιλά γράμματα. Και μόλις τώρα, οι συνομιλίες ενδέχεται να ξεκινήσουν για την ελάφρυνση χρέους, κάτι που ο Αλέξης Τσίπρας έχει υποσχεθεί να παραδώσει.

“Όσο βρισκόταν στην αντιπολίτευση, ο Τσίπρας ισχυριζόταν ότι η απειρία ήταν ένα ηθικό πλεονέκτημα, κάτι που είχε μεγάλη απήχηση στους ψηφοφόρους που ήταν βαθύτατα απογοητευμένοι από το πολιτικό κατεστημένο των τελευταίων 40 ετών” επισημαίνει η κα. Καραμούζη. Η απειρία “δεν ήταν τόσο επιτυχής για να πείσει τους Ευρωπαίους εταίρους του να του χορηγήσουν περισσότερο χρόνο”.