Η ώρα των ανθρώπων

Το δίλημμα είναι σκληρό και δεν μπορείς εύκολα να πάρεις απόφαση. Ψηφίζω κόμμα ή υποψήφιο; Κανένα από τα κόμματα που διεκδικούν την ψήφο μας δεν έχει ξεφύγει από την παγίδα του λαϊκισμού.

Ούτε το Ποτάμι, που έχει λανσάρει τον “μεταμοντέρνο” λαϊκισμό: θα κάνουμε μεταρρυθμίσεις αλλά δεν θα στεναχωρήσουμε κανέναν! Τα άλλα, “ευρωπαϊκού προσανατολισμού” κόμματα, κάνουν τα πάντα για να μας διώξουν από την Ευρώπη. Για τους μπαχαλάκηδες του Σύριζα, τους ψεκασμένους της ΑΝΕΛ, τους αιθεροβάμονες του Γιωργάκη και τους φασίστες της ΧΑ και του ΚΚΕ ούτε το συζητάμε καν. 

Πώς λοιπόν αλλάζει το σύστημα; Με ένα κόμμα που θα το χτυπήσει ξεκινώντας από το μηδέν όπως η “Δημιουργία, ξανά!”, ή με ανθρώπους που θα μπουν ή βρίσκονται στα άλλα κόμματα με σκοπό να τους αλλάξουν προσωπικότητα; Η άποψή μου: ούτε με το ένα ούτε με το άλλο. Το σύστημα είναι καθολικός καρκίνος. Δεν θα αφήσει κανένα υγιές κύτταρο να ανασάνει, κι ούτε θα νικηθεί από εξωτερικά αντισώματα. Εμάς μάς “λιάνισαν” τα πληρωμένα ΜΜΕ μόλις αντιλήφθηκαν την απειλή. Κι όσοι εντός των κομμάτων κάτι πήγαν να κάνουν, το σύστημα τους πέταξε έξω φορτώνοντάς τους του κόσμου τη λάσπη.

Άρα; Ζόρια! Δυστυχώς πρέπει να προηγηθεί η ολική κατάρρευση του πολιτικού συστήματος ώστε να απελευθερωθούν οι υγιείς δυνάμεις που βρίσκονται μέσα του. Αυτή είναι η άποψή μου, γι αυτό τη συμμετοχή σ΄ αυτές τις εκλογές τη βρίσκω χωρίς νόημα. Ο Σαμαράς ακύρωσε κάθε υποψία ελπίδας για δομικές μεταρρυθμίσεις (μόλις προχθές ο Γιακουμάτος ξαναέκανε υποχρεωτική την εγγραφή στα Επιμελητήρια) και η κωμική, αλλά εξαιρετικά επικίνδυνη λόγω μειωμένης νοημοσύνης, θράσους και αγραμματοσύνης, καρικατούρα του Ανδρέα μάς οδηγεί ολοταχώς στο 80 και μετά στο 45 και μετά στο 22… Εμείς κρατάμε δυνάμεις για το “μετά”. Όταν από τα συντρίμμια του λαϊκισμού και της αριστερίστικης παράνοιας θα πρέπει να χτίσουμε την Ελλάδα του 21ου αιώνα.

Κάποιοι δίνουν τώρα τη δική τους μάχη, πιστεύοντας ότι μπορούν να αλλάξουν την ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ ή να δώσουν πολιτικό περιεχόμενο στoν κουβελοπόταμο. Το κακό είναι ότι η ψήφος σ΄ αυτούς τους άξιους θα υπεξαιρεθεί από τα ανάξια κόμματά τους. Όμως προτιμώ περισσότερους Κυριάκους και Αδώνιδες στην ΝΔ παρά Γιακουμάτους, μολονότι μια άλλη ανάγνωση λέει ότι η παρουσία μη κρατικιστών σε κρατικιστικά κόμματα, απλώς επιβραδύνει τη σήψη τους και επιμηκύνει το βασανιστήριο όλων μας.

Επειδή η απόφαση είναι δύσκολη, και ο καθένας κάνει τις δικές του σταθμίσεις, η “Δημιουργία, ξανά!” δεν στηρίζει σ αυτές τις εκλογές κανένα κόμμα. Στηρίζει όμως ανθρώπους και υποστηρίζει ότι η θεσμική αλλαγή που χρειάζεται το πολιτικό μας σύστημα περιλαμβάνει και αλλαγή του εκλογικού νόμου: καθιέρωση ενός μόνιμου εκλογικού συστήματος παραπλήσιου με το γερμανικό με τους μισούς βουλευτές να προέρχονται από μονοεδρικές περιφέρειες και τους μισούς από το Επικρατείας, όπου μπορείς να ψηφίσεις ξεχωριστά για τον υποψήφιο και ξεχωριστά για το κόμμα.

Όσοι λοιπόν έχετε πάρει απόφαση να ψηφίσετε Ποτάμι, ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας Παναγιώτης Καρκατσούλης είναι μια προσωπικότητα που ξέρει και μπορεί να προσφέρει στην επόμενη Βουλή. Δεν ισχύει το ίδιο για τον δεύτερο ποταμίσιο στη σειρά του Επικρατείας, πρώην στέλεχος της ΚΝΕ και του ΚΚΕ και επί χρόνια κρατικοδίαιτο συνδικαλιστή του ΤΣΜΕΔΕ, Σκόκο. Άρα, ας ελπίσουμε το Ποτάμι να βγάλει έναν Επικρατείας, γιατί αν βγάλει δύο, μαζί με το φιλέτο θα πάρουμε και τον κατιμά.

Αν ψηφίζετε Ποτάμι, στον Πειραιά ο Τάσος Αβραντίνης, στην Α Αθηνών η Γεωργία Πανοπούλου, στην Α Θεσσαλονίκης η Νιόβη Παυλίδου, στη Μαγνησία ο Στέφανος Ψημένος και στο Ρέθυμνο ο Νίκος Μολδοβανίδης, είναι πολύ καλές επιλογές.

Αν ψηφίζετε ΝΔ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ένας άνθρωπος που θέλει να κάνει μεταρρυθμίσεις και το προσπάθησε, παρά τη λυσσαλέα αντίδραση του ίδιου του κόμματός του. Είναι ο μοναδικός γόνος πολιτικής οικογένειας που το όνομά του λειτούργησε όχι ως εφαλτήριο αλλά ως βαρίδι. Ο Άδωνις Γεωργιάδης είναι η πάντα απαραίτητη αλογόμυγα που ξυπνάει τον ψηφοφόρο από τον λήθαργο των ιδεοληψιών του – δεν πρέπει να λείπει από τη Βουλή. Θα χαιρόμουν πολύ να έβλεπα στη Βουλή, επίσης, τον Άγη Βερούτη και τον Γιώργο Καισάριο, φιλελεύθερους που πιστεύουν ότι μπορούν να αλλάξουν το σύστημα από μέσα. Όσοι ψηφίζετε ΝΔ δώστε τους την ευκαιρία.

Σίγουρα υπάρχουν κι άλλοι αξιόλογοι, αλλά εγώ γράφω για όσους γνωρίζω προσωπικά. Ανθρώπους προτιμήστε. Τα κόμματα είναι οι αλυσίδες τους. Δώστε τους τη δύναμη να τις σπάσουν. Ελπίζω μετά την καταστροφή να αναδιαταχθεί το πολιτικό σκηνικό και να αποκτήσει επιτέλους η Ελλάδα πολιτικούς σχηματισμούς με ιδεολογική συνάφεια. Τώρα ιδεολογία έχουν μόνο κάποιοι άνθρωποι.