Δώστε μας πίσω την χαμένη Εμπιστοσύνη!

Ανοικτή επιστολή πολίτη προς τον νέο Πρωθυπουργό της Ελλάδας: Δώστε μας πίσω την χαμένη Εμπιστοσύνη!

Η καταστροφή που έχει υποστεί αυτός ο λαός δεν είναι αμιγώς οικονομική. Είναι –κυρίως- ηθική και κοινωνική. Τα τελευταία πέντε χρόνια κατέρρευσαν πολλοί σύγχρονοι «μύθοι». Ο μύθος του Κράτους Πρόνοιας, ο μύθος του Κράτους Δικαίου, ο μύθος του Κράτους-Προστάτη της δημόσιας τάξης και του Κράτους-Υπερασπιστή της εθνικής ανεξαρτησίας. Το χειρότερο όλων είναι οτι κατέρρευσε και το τελευταίο ψήγμα Εμπιστοσύνης που είχαν οι πολίτες προς το Κράτος και τους θεσμούς του.

Μαζί με την νομιμότητα, που διατρήθηκε από πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, (ν)τροπολογίες και παρεμβάσεις της εκτελεστικής προς την δικαστική εξουσία, καταλύθηκε κάθε συνταγματική αρχή και κάθε θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, χαρακτηριστικό της σύγχρονης κοινωνίας. Με την εξοντωτική φορολογία έμμεσα και με δημευτικές πράξεις άμεσα, όπως τα «κουρέματα» και τα claw back, καταλύθηκε το δικαίωμα στην ιδιοκτησία, που αποτελεί θεμέλιο της ατομικής ελευθερίας.

Η εχθρική προς τον λαό διακυβέρνηση, η ανατροπή κεκτημένων δικαιωμάτων αιώνων και η παραπλάνηση του λαού από τους έχοντες την εξουσία, εκτελεστική, νομοθετική αλλά και αυτήν του Τύπου, διέρρηξε – πιθανώς ανεπανόρθωτα – τις όποιες σχέσεις Εμπιστοσύνης μεταξύ κυβερνωμένων και κυβερνώντων, μεταξύ πολιτών και Κράτους, αλλά και των πολιτών μεταξύ τους, κατά τις ιδιωτικές τους συναλλαγές. Και ενώ οι σύγχρονοι διανοητές προβάλλουν το Κοινωνικό Κεφάλαιο ως σημαντικότερο, ίσως, και από το φυσικό κεφάλαιο μιας κοινωνίας, καθώς αποτελεί την βάση της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτισμικής ανάπτυξης, οι απερχόμενες κυβερνήσεις έκαναν ότι ήταν δυνατό, όχι απλώς για να μην επιτρέψουν την δημιουργία του, αλλά και να εξαφανίσουν οποιοδήποτε κατάλοιπό του υπήρχε στην ελληνική κοινωνία από τους αγώνες και τις εθνικές μας νίκες.

Όταν το ίδιο το κράτος χειραγωγεί τους πολίτες του και τους προτρέπει, δια στόματος «ιθυνόντων» να επενδύσουν στο Χρηματιστήριο γιατί είναι «ασφαλές», να τοποθετήσουν τις οικονομίες μιας ζωής σε Ομόλογα του Δημοσίου γιατί είναι «ασφαλή», να αγοράσουν ακριβά αυτοκίνητα που δεν μπορούν να συντηρήσουν γιατί είναι «αφορολόγητα», να επενδύσουν σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας γιατί είναι «αποδοτικές»… και μετά τους τραβά το χαλί κάτω από τα πόδια, κουρεύοντας, δημεύοντας, ληστεύοντας, φορολογώντας, αλλάζοντας συνεχώς τους όρους του παιχνιδιού και εν τέλει λοιδορώντας τους πολίτες που ήταν τόσο «εύπιστοι», καταστρέφει τις παρακαταθήκες Εμπιστοσύνης και Κοινωνικού Κεφαλαίου ολόκληρων γενεών, παρελθόντων και μελλοντικών.

Ένα κράτος που διαχωρίζει τους πολίτες σε δημόσιους «κοπρίτες» και ιδιωτικούς «εργαζόμενους» με 200 ευρώ, σε «έχοντες» μιαν καλύβην και «μη έχοντες» κανένα εμφανές περιουσιακό στοιχείο, πέρα από καταθέσεις στο εξωτερικό και ακίνητα σε off shore. Ένα κράτος που τοποθετεί τους πολίτες σε ρόλους «νόμιμου» και «παράνομου» κατά το δοκούν και εναλλάξ. Ένα κράτος που πυροδοτεί κοινωνικές εκρήξεις,  επιβραβεύοντας τους παρανομούντες και διαφεύγοντες και κυνηγώντας τους ίδιους πάντα νομιμόφρονες. Ένα κράτος που βάζει τους πολίτες να αντιμάχονται μεταξύ τους, αντί να αγωνίζονται για κοινά αγαθά, καθώς το ίδιο συμπεριφέρεται ωσάν «προαγωγός» και χαρατσοεισπράκτορας, ή –ακόμα χειρότερα- ωσάν στρατός κατοχής. Ένα κράτος-προτεκτοράτο που διοικείται από δυναστείες, με τρόπο που εξυπηρετούν πάντα κάποια θολά, ξένα συμφέροντα, επικαλούμενες το συμφέρον «του Δημοσίου» και όχι το δημόσιο, εθνικό συμφέρον.

Κάποιοι που ψάχνουν τώρα σε αρχαίους τάφους να βρουν και να ταυτοποιήσουν νεκρούς, προσπάθησαν να μας αφανίσουν φυσικά και  πολιτισμικά, ρίχνοντάς μας σε έναν αέναο διχασμό, καταστροφικότερο από πέντε εμφύλιους μαζί. Οι πραγματικοί νεκροί θα ήθελαν να είμαστε εμείς, αλλά εμείς είμαστε ακόμα εδώ και είμαστε ακόμα ζωντανοί, έστω και ετοιμοθάνατοι. Ένα πράγμα χρειαζόμαστε για να επιβιώσουμε, να σηκωθούμε από το νεκροκρέβατο, να δουλέψουμε και να δημιουργήσουμε:

Να αποκαταστήσετε τους δεσμούς Εμπιστοσύνης προς τις ίδιες τις δυνάμεις μας και προς την Πολιτεία. Να αποκαταστήσετε την νομιμότητα και τους θεσμούς της. Να αποκαταστήσετε τις συνταγματικές μας ελευθερίες. Μας είναι πιο απαραίτητες από επιδόματα, «δώρα» και παροχές. Σπάστε τα δεσμά που μας συνδέουν με ένα κράτος-τέρας αδηφάγο, δυνάστη, βάσανο. Πετάξτε τα βαρίδια από το αερόστατο για να σηκωθεί και να πάει ψηλά.

Είμαστε πιο έτοιμοι από ποτέ για την απογείωση, και ας είναι για «άγνωστους» προορισμούς όπως λέει και η παρελκυστική πολιτική διαφήμιση. Μπορεί η κατεύθυνση προς το άγνωστο, με βάρκα την «ελπίδα» να είναι και αυτή μια κάποια λύσις.