Έλειψα μια βδομάδα απ’ την Αθήνα και κάθε απόδραση είναι πολλαπλώς διδακτική. Ξεφεύγεις λίγο από τον συνηθισμένο σου κύκλο, αποκαθιστάς επαφή με πρόσωπα και καταστάσεις που είχαν βγει από την καθημερινότητα σου, άρα μπορείς να συγκρίνεις το πριν και το μετά με μια διαφορά χρονικής φάσης που είναι ιδιαιτέρως χρήσιμη. Κοντολογίς, πηγαίνοντας εκεί που είχες να πας έξι μήνες, βλέπεις ανάγλυφα τι έχει συντελεστεί στο μυαλό και τις πράξεις των ανθρώπων στο διάστημα αυτό.

Αν και δεν είμαι ο πιο ακριβοδίκαιος παρατηρητής, σας λέω μετά λόγου γνώσεως ότι το κύρος και η πειθώ της κυβέρνησης έχει υποστεί σοβαρότατη βλάβη στην επαρχία. Θα έλεγα ανήκεστη, αλλά ας πούμε ότι υπερβάλω. Και σας μιλώ τώρα για περιοχές που ο ΣΥΡΙΖΑ σάρωνε. Θαρρώ πως το Μακεδονικό δεν ήταν τόσο ο καταλύτης για ν’ αλλάξουν πολιτική άποψη οι άνθρωποι, αλλά ότι ήταν ο καταλύτης για ν’ αρχίσει να εκφράζει ο κόσμος μια αλλαγή που είχε γίνει νωρίτερα μέσα του και δεν τολμούσε να την πει ευθέως. Καλώς ή κακώς και ανεξάρτητα πως το βλέπει ο καθένας, το Μακεδονικό απελευθέρωσε την γλώσσα των πολιτών.

Πάντα πίστευα ότι η οικονομία καθορίζει πρωτίστως την πολιτική συμπεριφορά των ανθρώπων, αλλά τώρα διαπιστώνω ότι τα εθνικά ζητήματα είναι εν τέλει ικανά να διαμορφώσουν τον πολιτικό χάρτη δια της τεθλασμένης. Ο οικονομικά ικανοποιημένος από μια κυβέρνηση πολίτης, δύσκολα θα φύγει απ’ τις αγκάλες της λόγω ενός αμφισβητούμενου ζητήματος εθνικής σημασίας. Αν όμως υπάρχει το υπόβαθρο της οικονομικής δυσαρέσκειας, τότε το εθνικό ζήτημα αποτελεί το τέλειο κοινωνικό άλλοθι για να αλλάξει ο πολίτης στρατόπεδο.

Στην επαρχία που ήμουν και όπου γνωρίζω πράγματα και καταστάσεις, έμενα παλιότερα έκπληκτος από την πολιτική αντοχή ανθρώπων που επέμεναν να υποστηρίζουν την κυβέρνηση παρά το γεγονός ότι είχαν καταφανώς πάθει οικονομική ζημιά από την πολιτική της. Στις μικροκοινωνίες, η στροφή του προσωπικού ή οικογενειακού καραβιού προς άλλο πολιτικό λιμάνι είναι δύσκολη και χρονοβόρα υπόθεση. Πρέπει να γίνει αργά και δίχως να πληγεί η αξιοπρέπεια του καπετάνιου ή του πληρώματος. Τώρα λοιπόν που ξαναπήγα, είδα ανθρώπους που ευθέως και δημόσια έρχονταν σε αντιπαράθεση μ’ αυτό που ψήφισαν την προηγούμενη φορά. Ούτε ένας δεν έλεγε για τα οικονομικά του, όλοι μνημόνευαν το Μακεδονικό. Εγώ ήξερα…

Facebook Comments