Γιατί οι αγορές δεν χορεύουν στο νταούλι του Αλέξη;

Παρακολουθώντας τις αντιδράσεις των αγορών από την ημέρα του «θριάμβου» όπως διαμηνύει η κυβέρνηση, στο Eurogroup, είναι ηλίου φαεινότερο ότι κανείς δεν έχει πεισθεί από αυτό το… success story που έκανε τον Τσίπρα να φορέσει… δανεική(!) γραβάτα.

Το ελληνικό Χρηματιστήριο παραπαίει με τον γενικό δείκτη να έχει βαλτώσει και την συναλλακτική δραστηριότητα να έχει υποστεί καθίζηση, οι επενδυτές αποχωρούν ή δεν ασχολούνται καν με τις ελληνικές μετοχές, ενώ πολλοί παράγοντες της αγοράς επισημαίνουν ότι με αυτούς τους τζίρους θα δημιουργηθούν σοβαρά προβλήματα επιβίωσης πολλών ΑΧΕ. Με λίγα λόγια έχει μηδενίσει το “κοντέρ” του ενδιαφέροντος. Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει η BetaΧρηματιστηριακή, την προηγουμένη εβδομάδα οι μέσες ημερήσιες συναλλαγές στο Χ.Α άγγιξαν τα 25 εκατ. ευρώ, με την επίδοση αυτή να συνιστά το χειρότερο ξεκίνημα για το μήνα Ιούλιο στην πρόσφατη ιστορία του ελληνικού Χρηματιστηρίου (1999 – 2018) σε επίπεδο συναλλαγών ακόμα και σε σχέση με το 2012 όταν και είχε καταγραφεί η χαμηλότερη αξία συναλλαγών τα τελευταία 20 χρόνια (9,4 εκατ. ευρώ 14/8/2012). «Νεκρή από τζίρο» με όγκους σε χαμηλά διετίας, χαρακτηρίζουν την αγορά άλλοι αναλυτές, τονίζοντας ότι η πτώση των συναλλαγών είναι σχεδόν τρομακτική και δεν διαφαίνεται ότι μπορεί να αλλάξει σύντομα.

Από την άλλη, τα ελληνικά ομόλογα με το ζόρι αντιδρούν, με τις αποδόσεις στο 10ετές να κινούνται γύρω από το 4%, και όχι στα χαμηλότερα επίπεδα από το 2006 όπως λανθασμένα ανακοίνωσε ο Αλέξης Τσίπρας. Αυτό είχε συμβεί τον Ιανουάριο όταν η απόδοση του 10ετούς ήταν στο 3,6%. Και σε αυτή την αγορά υπάρχει απόλυτη… λειψυδρία, με τον τζίρο στην ΗΔΑΤ να φτάνει την ημέρα ) σε μέσο όρο από τις αρχές Ιουνίου) μετά βίας τα 16 εκατ. ευρώ… Θυμίζουμε πως τον Απρίλιο και τον Μάρτιο ο τζίρος είχε φτάσει σε κάποιες συνεδριάσεις να ξεπερνά ακόμη και τα 100εκατ. ευρώ. Παράλληλα, οι αναλυτές με μπαράζ εκθέσεών τους προειδοποιούν ουσιαστικά, ότι τα 10ετή ελληνικά ομόλογα ενέχουν πολύ ρίσκο, δεν είναι ασφαλή και για αυτό προτείνουν τους μικρότερους διαρκείας κρατικούς τίτλους.

Εάν το «ορόσημο» που είναι το 10ετές ομόλογο για μία χώρα, το οποίο απεικονίζει ουσιαστικά όχι μόνο το κόστος δανεισμού του Δημοσίου αλλά και την διάθεση που έχουν οι επενδυτές προς αυτήν (αν το κρατούν ψηλά – δηλαδή το θεωρούν επικίνδυνο- ή όχι) αποτελεί για τους αναλυτές επένδυση προς… αποφυγή, τότε για ποιο success story μιλάμε. Όπως τόνισε η HSBC η οποία αποφεύγει τα ελληνικά ομόλογα από το 10ετές και πάνω, αν και ο κίνδυνος αντιστροφής των μεταρρυθμίσεων έχει μειωθεί σημαντικά μετά τη συμφωνία του Eurogroup, ωστόσο το ρίσκο δεν εξαφανιστεί τελείως πάνω από τη χώρα. Ο πιστωτικός κίνδυνος βραχυπρόθεσμα μοιάζει να είναι περιορισμένος, ωστόσο μακροπρόθεσμα η χαμηλή ανάπτυξη απειλεί τη βιωσιμότητα του χρέους, ενώ ο κίνδυνος ρευστότητας αποτελεί σημαντικό παράγοντα την στιγμή που η ελληνική αγορά εξακολουθεί να είναι ρηχή.

Αυτό ακριβώς είναι το σημαντικό σημείο. Κανείς δεν έχει πιεστεί για την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Αυτήν υποσχόταν όμως ο Τσίπρας για να περάσει τα σκληρά μέτρα για τις συντάξεις και το αφορολόγητο. Και όπως φαίνεται η συμφωνία του Eurogroup άφησε το θέμα άλυτο για το… μέλλον. Για αυτό οι επενδυτές δεν πείθονται από το success story του Αλέξη Τσίπρα και των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, γι αυτό και ο Χουλιαράκης στις συναντήσεις που είχε με 25 funds και τράπεζες στο Λονδίνο στα τέλη του Ιουνίου προκειμένου να πείσει για τις προοπτικές της Ελλάδας, αντιμετώπισε ένα κλίμα επιφυλακτικότητας και προβληματισμού, τόσο για το τι θα γίνει με το ελληνικό χρέος πέραν της περιόδου χάριτος που έχει προσφέρει το Eurogroup στην Ελλάδα καθώς και για τη δυνατότητα να επιτύχει η Ελλάδα τόσο υψηλά πλεονάσματα για τόσο μεγάλο διάστημα. Και αυτές είναι ανησυχίες επενδυτών με μακροπρόθεσμο ορίζοντα, την προσέλκυση των οποίων επιδιώκει το ελληνικό Δημόσιο, προκειμένου να διευρύνει την επενδυτική του βάση. Αλλιώς τα ελληνικά ομόλογα θα είναι μαγνήτες μόνο κερδοσκοπικών funds, όπως και είναι αυτή τη στιγμή, και όχι κομμάτι ενός μακροπρόθεσμου χαρτοφυλακίου.

Όπως σχολιάζουν οι οικονομολόγοι, τα μέτρα που συμφώνησε του Eurogroup βελτιώνουν τις προοπτικές της βραχυπρόθεσμης βιωσιμότητας του χρέους της Ελλάδας, αλλά οι όποιοι πανηγυρισμοί είναι λίγο πρόωροι, δεδομένου ότι οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης υποστηρίζουν ότι η βιωσιμότητα του χρέους δεν είναι εγγυημένη αν η Ελλάδα δεν ακολουθήσει τους επαχθείς όρους. Με άλλα λόγια, η Ελλάδα παραμένει προσηλωμένη σε ένα πρόγραμμα για μεταρρυθμίσεις ακόμη και μετά την επίσημη “έξοδο” της από τα προγράμματα διάσωσης. Σε ένα σημάδι αποδοχής ότι πρέπει να γίνουν περισσότερα, οι χώρες της ευρωζώνης συμφώνησαν να… ξανασυναντηθούν το 2032, μετά την πάροδο της περιόδου χάριτος, προκειμένου να επανεκτιμήσουν τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους και να αποφασίσουν τα άλλο απαιτείται να γίνει. Έτσι, επισημαίνουν, η τελική εκτίμηση του εάν το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο έχει αναβληθεί για τα επόμενα… 14 χρόνια, με την ελπίδα ότι η εμπιστοσύνη της αγοράς στην ελληνική οικονομία θα αποκατασταθεί μέχρι τότε. Ουσιαστικά λοιπόν, δεν έκαναν τίποτε άλλο από το σπρώξουν το πρόβλημα για το μέλλον, σε μία άλλη… σύνθεση του Eurogroup, σε άλλους (πιθανότατα) επικεφαλής των θεσμών. Αυτό βλέπουν οι αγορές και κρατούν την Ελλάδα στο περιθώριο αντί να χορεύουν… πεντοζάλη.