Αυτό δεν ξεχνιέται

Με τις παραιτήσεις πάνε να θολώσουν την εικόνα που σχημάτισε η κοινή γνώμη για το ποιόν τους.

Πάνω από 10 ημέρες ισχυρίζονταν πως για την τραγωδία της 23^ης Ιουλίου στο Μάτι έφταιγαν χίλιοι δύο παράγοντες αλλά καθόλου εκείνοι.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός αναρωτιόταν στο διάγγελμα του αν έγιναν λάθη.

Ο Νίκος Τόσκας έλεγε πως δεν βρίσκει λάθη.

Οι αρχηγοί που ενημέρωσαν τον Αλέξη Τσίπρα σε εκείνη τη θλιβερή σύσκεψη, του έλεγαν πως έκαναν ό,τι μπορούσαν.

Γενικά το μήνυμα που εξέπεμπε η κυβέρνηση ήταν πως για την τραγωδία ευθύνονταν η κλιματική αλλαγή, οι άνεμοι, σκοτεινά κέντρα, ασύμμετρα φαινόμενα, οι ιδιοκτήτες αυθαιρέτων, ακόμα και τα …θύματα σύμφωνα με την ύβρι που ξεστόμισε ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας.

Το σχέδιο ήταν εξ αρχής βασισμένο στην επικοινωνία. Πως δηλαδή θα διαχειριστούν την κατάσταση με τέτοιο τρόπο ώστε να περιορίσουν το πολιτικό κόστος.

Γι’αυτό απέφευγαν τις συγνώμες και τις παραιτήσεις για μέρες.

Θα ήταν βλέπετε έμμεση παραδοχή ευθυνών και αυτή η κυβέρνηση 3,5 χρόνια τώρα βαφτίζει το κρέας ψάρι και κάνει το μαύρο άσπρο παντού και πάντα για να πείσει ότι τα κάνει όλα σωστά και διαφορετικά από τους προηγούμενους παρότι τελικά κάνει τα ίδια και χειρότερα…

Και όταν αντιλήφθηκαν ότι η κοινωνία βράζει και πως το σανό τους αυτή τη φορά δεν χωνεύεται, αποφάσισαν να ψελλίσουν συγνώμες και να παραιτήσουν μερικούς.

Έτσι μπήκε σε εφαρμογή το plan B. Και καλά ήρθε δηλαδή πλέον η ώρα της απόδοσης ευθυνών και δεν ήταν πια πράξη δειλίας οι καρατομήσεις.

Θα «φάνε» όσους μπορούν και θα μετρήσουν και πάλι αντιδράσεις.

Κι αν χρειαστεί σύντομα θα πάνε σε plan C με έναν …γενναίο ανασχηματισμό..

Να θολώσουν την εικόνα θέλουν και αν είναι δυνατόν σε βάθος χρόνου να τη σβήσουν στη μνήμη της κοινής γνώμης.

Το ξέρουν και ποντάρουν σε αυτό, ότι δηλαδή ο κόσμος ξεχνάει σχετικά γρήγορα..

Αυτή τη φορά πάντως όλα δείχνουν διαφορετικά.

Την ανεπάρκεια και την ανικανότητα μιας κυβέρνησης μπορεί και να την ξεχάσει κανείς.

Τον κυνισμό, την κουτοπονηριά και την αυθάδεια δύσκολα.

Όσοι κι αν παραιτηθούν, η εικόνα του πρωθυπουργού το βράδυ της τραγωδίας σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση αλλά και τις μετέπειτα ημέρες, δεν θα ξεχαστεί.

Ένας κανονικός πρωθυπουργός εκείνο το βράδυ θα ήταν παρών, στην καρδιά των γεγονότων, και το επόμενο πρωί στον τόπο της τραγωδίας, δίπλα σε χαροκαμμένους ανθρώπους.

Δεν μπορεί να σου λένε ότι η φωτιά έφτασε στη θάλασσα για να σβήσει και εσύ να μην ρωτάς αν υπάρχουν τραυματίες ή θύματα.

Δεν μπορεί να πηγαίνεις στο Μάτι χαράματα, μια εβδομάδα μετά, κυριολεκτικά σαν τον κλέφτη..

Δεν μπορεί να διατηρείς τον Πολάκη στην κυβέρνησή σου μετά από αυτό που είπε, έχει δεν έχει ευθύνες.

Καθένας στη θέση του πρωθυπουργού στις 23 Ιουλίου θα βρισκόταν σε πολύ δύσκολη θέση.

Στο πρόσωπο όμως του νυν πρωθυπουργού το βράδυ της τραγωδίας καθρεφτίστηκε η μεγάλη διαφορά.

Ήταν ζωγραφισμένο ένα μεγάλο «γιατί».

Όχι γιατί κάηκε ένας ολόκληρος οικισμός και κάπου 100 άνθρωποι αλλά γιατί να συμβεί αυτό επί των ημερών της κυβέρνησής του.

Αυτό δεν ξεχνιέται.