Ήταν 9 το απόγευμα της 17ης Φεβρουαρίου του 1933 όταν μαθεύτηκε στο Βερολίνο πως «Το Ράιχσταγκ καίγεται!». Λίγο αργότερα έφτασε επί τόπου ο Φύρερ για τη φωτιά που ο ίδιος μαζί με τον Γκέρινγκ είχαν σχεδιάσει και μια ομάδα των ταγμάτων εφόδου είχε εκτελέσει, για να δώσει μια εκπληκτική παράσταση εναντίον των κομμουνιστών και των διεθνών συνωμοτών κατά του Γερμανικού έθνους. Η Αστυνομία συνέλαβε έναν δυστυχή καθυστερημένο πνευματικά Ολλανδό αλήτη, 24 χρόνων, που είχαν εμπλέξει τα τάγματα εφόδου, ονόματι Μαρίνους βαν ντερ Λούμπε, που ήταν κάποτε μέλος μιας κομμουνιστικής Ένωσης στην Ολλανδία, και τον κατηγόρησε γι αυτό. Μαζί τους η Αστυνομία συνέλαβε τον Έρνστ Τόργκλερ, επικεφαλής των Κομμουνιστών στο Ράιχσταγκ, τον Γκεόργκι Δημητρώφ, τον Βασίλη Τάνεφ και τον Σίμων Ποπώφ. Λόγω της διεθνούς κατακραυγής οι ναζί, που ακόμη δεν είχαν την απόλυτη εξουσία, αναγκάστηκαν να φέρουν τους κατηγορούμενους σε δίκη αντί να τους εκτελέσουν αμέσως, όπως ούρλιαζε ο Χίτλερ.

Ο δυστυχής νεαρός δεν μίλησε καθόλου στο δικαστήριο, αποδέχτηκε την κατηγορία, προφανώς μετά από ψεύτικες υποσχέσεις των ναζιστών και νομίζοντας πως επρόκειτο περί θεάτρου σχεδιασμένου από αυτούς. Αντιθέτως, η αγόρευση και οι απαντήσεις του Δημητρώφ στον Γκέρινγκ (τον εμπνευστή του σχεδίου) στο δικαστήριο έχουν μείνει στα διεθνή χρονικά. “Μιλώντας με έξαψη και καταλαμβάνοντας εξ εφόδου τους δικαστές, απέδειξε ότι οι εναντίον του κατηγορίες ήταν ψεύτικες. Ήταν φανερό ότι ήταν αθώος, και εκμεταλλεύτηκε τη θέση του στο δικαστήριο, στο επίκεντρο της προσοχής, για να μιλήσει… Μόνο ο παθητικός, σχεδόν ανισόρροπος βαν ντερ Λούμπε, που είχε δηλώσει κατ’ επανάληψη ότι μόνο αυτός είχε ανάψει τη φωτιά, βρέθηκε ένοχος. Καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε με αποκεφαλισμό στην αυλή των φυλακών του Λάιπτσιχ. Η εκτέλεση ήταν δραματική. Μέχρι την τελευταία στιγμή ο βαν ντερ Λούμπε δεν πίστευε ότι ήταν αλήθεια. Θα πρέπει να είχε πάρει σχετικές διαβεβαιώσεις από τους Ναζί. Ίσως να πίστευε ότι η δίκη ήταν μια παράσταση των Ναζί, και ότι θα τον άφηναν ελεύθερο.” (πηγή: «Η μηχανή του χρόνου»)

Μόλις έναν μήνα αργότερα από την καταστροφή τους συμβόλου της Γερμανικής Δημοκρατία, οι ναζί, που είχαν κατορθώσει να πείσουν τους απελπισμένους από την κατάσταση πολίτες ότι η πυρκαγιά στο Ράιχταγκ ήταν μια αντιγερμανική διεθνής κομμουνιστική και εβραϊκή συνωμοσία, στις εκλογές της 5ης Μαρτίου 1933 κατέλαβαν την εξουσία. Και παρότι δεν είχαν την απόλυτη πλειοψηφία (έλαβαν μόνο το 42%), κατόρθωσαν να συμμαχήσουν με το μικρότερο εθνικιστικό κόμμα και να σχηματίσουν πλειοψηφία 52%. Η οποία κατάργησε τη δημοκρατία και έδωσε και την απόλυτη νομοθετική εξουσία στον Φύρερ.

Η συνέχεια είναι γνωστή. Μόλις έντεκα χρόνια αργότερα, τον Ιούνιο του 1944, μετά από δεκάδες εκατομμύρια νεκρούς στρατιώτες και αμάχους σε όλον τον κόσμο, απίθανες βαρβαρότητες, ισοπεδωμένες πόλεις, συντρίμμια, ακρωτηριασμένους, διαλυμένες ζωές, απίστευτη βία, ατσάλι και φωτιά σε όλη τη γη, τα συμμαχικά στρατεύματα είχαν ήδη αποβιβαστεί στη Σικελία, το Ανατολικό μέτωπο είχε καταρρεύσει, ενώ οι σύμμαχοι προέλαυναν από τη Νορμανδία, ο πόλεμος για την Γερμανία είχε χαθεί.

Παρόλα αυτά ο Χίτλερ δεν συνθηκολόγησε. Ο απίστευτα αδίστακτος και αποτελεσματικός μηχανισμός προπαγάνδας του καθεστώτος συνέχιζε να σερβίρει στους Γερμανούς πολίτες και στρατιώτες τα πιο χοντρά ψέματα για σχεδόν έναν χρόνο ακόμη, Ότι κερδίζουν τον πόλεμο, πως θα συντρίψουν τους εχθρούς, ότι η επικράτηση του Γ Ράιχ είναι αναπόφευκτη, πως οι όποιες μικρές ήττες (όταν δεν μπορούσαν να τις κρύψουν) είναι στρατηγικές κινήσεις του Φύρερ στο πλαίσιο του μεγαλοφυούς σχεδιασμού του. Ότι η νίκη είναι αναπόφευκτη και οι Σύμμαχοι θα συνθηκολογήσουν.

Εκατομμύρια παραπάνω νεκροί, πόλεις ολόκληρες συντρίμμια, κατεστραμμένες υποδομές, εργοστάσια, σοδειές, τα νιάτα της Γερμανίας χάνονταν στα πεδία των μαχών, άμαχοι θάβονταν κάτω από τα ερείπια για έναν τελειωμένο πόλεμο, μια στρέβλωση του νου, μια μανία. Μέχρι που τα συμμαχικά στρατεύματα στις 30 Απριλίου 1945 εισήλθαν στα ερείπια αυτού που κάποτε υπήρξε το περήφανο και κραταιό Βερολίνο, και ο Χίτλερ διέφυγε δια της αυτοκτονίας. Οι επιζώντες διάδοχοί του υπέγραψαν την άνευ όρων συνθηκολόγηση, η οποία εκμηδένισε τη νομική υπόσταση της Γερμανίας ως χώρας στις 9 Μαΐου 1945, ώρα 0.43 π.μ., στην αίθουσα της στρατιωτικής σχολής μηχανικού, στο προάστιο Κάρλσχορστ του Βερολίνου.

Κάθε ομοιότης με πράγματα, πρόσωπα, τράπεζες , οικονομίες, κόμματα, μάχες, δημοψηφίσματα, υπουργούς, χώρες είναι αποτέλεσμα της φαντασίας του αναγνώστη της ιστορίας.

Facebook Comments