Στη χώρα τα δεδομένα αυτή τη στιγμή είναι τα εξής: Τα ταμεία είναι άδεια, χωρίς προηγούμενο. Είμαστε σε καθεστώς capital controls που θα αργήσουμε πολύ να απαλλαχτούμε, οι καταθέσεις είναι στον αέρα και η κοινωνία από τις περικοπές, την ύφεση και την ανεργία κινείται στο όριο.
 
Υποδεχόμαστε λοιπόν, από σήμερα, το σκληρότερο μνημόνιο που έχουμε δει μέχρι στιγμής. Με κίνδυνο να μετατραπεί σε βαθιά υφεσιακό – πόσο ακόμα θα μου πεις και με το δίκιο σου –  αν δεν προχωρήσουν παράλληλα οι βαθιές μεταρρυθμίσεις του στη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης, των θεσμών, της αγοράς. Αλλαγές που βρίσκουν αντιστάσεις εδώ και χρόνια.
 
Στα ακόμα χειρότερα νέα, η αντιμνημονιακή υστερία στη χώρα όχι μόνο δεν πρόκειται να υποχωρήσει αλλά ενδεχομένως να γιγαντωθεί. Και να βρει νέους και πιο επικίνδυνους πολιτικούς εκπροσώπους. Ήδη η Ζωή την Παρασκευή έκανε την πρώτη αρχηγική της εμφάνιση. Από κοντά ο Βαρουφάκης που, μη γελιόμαστε, η ανεύθυνη στάση του να μην πάει στη Βουλή χειροκροτήθηκε από πολλούς συμπολίτες μας. Και το πρόβλημα με αυτούς τους δυο, ειδικά με τη Ζωή, είναι ότι, σε αντίθεση με τους Σαμαρά και Τσίπρα πριν την αναδίπλωση, δείχνουν να πιστεύουν αυτά που λένε.
 
Στα καλά νέα, για πρώτη φορά από το 2010 έχουμε την συντριπτική πλειοψηφία του κοινοβουλίου και των πολιτικών δυνάμεων από την ίδια πλευρά.  Αργήσαμε μερικά χρόνια αλλά τώρα υπάρχει η μεγαλύτερη ευκαιρία για την πλήρη εφαρμογή ενός μνημονίου. Με τις ρήξεις και τις συγκρούσεις που απαιτεί με συντεχνίες και συμφέροντα. Μια σύγκρουση που είναι η μόνη μας διέξοδο πριν οδηγηθούμε στη δραχμή και την απομόνωση.
 
Όσοι αυτοί την στιγμή ονειρεύονται τακτικισμούς, αλλαγή Πρωθυπουργού, εκλογές, είναι εκτός τόπου και χρόνου. Δεν πρόκειται πότε ξανά, τόσοι πολλοί εντός Βουλής να βρεθούν από την ίδια πλευρά. Και δεν πρόκειται να βρεθεί εύκολα καλύτερος “πωλητής” του μνημονίου από τον Αλέξη Τσίπρα. Ο τελευταίος των αντιμνημονιακών αρχηγών του 2010. Λαικιστής και επιπόλαιος. Έκανε καταστροφικά λάθη εδώ και 5 μήνες. Εμπιστεύτηκε τον πιο λάθος άνθρωπο για Υπουργό Οικονομικών. Άντεξε όμως το χθεσινοβραδινό άγριο ξύλο από τους εταίρους χωρίς να σπάσει. Έχει αρκετά ποιοτικά χαρακτηριστικά που μπορούν να έχουν απήχηση στο μέσο έλληνα. Επιπρόσθετα δεν κουβαλά καμία από τις αμαρτίες της μεταπολίτευσης στη συνείδηση του κόσμου. Ναι ξέρω, η ζωή καμιά φορά παίζει περίεργα παιχνίδια. Αλλά αφού έτσι τα έφερε, αυτός είναι που πρέπει να στηριχτεί και να κυβερνήσει. 
 
Ας βάλουν οπότε όλοι μαζί πλάτη. ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ. Ας βάλουμε πλάτη και εμείς οι πολίτες. Να αλλάξουμε επιτέλους αυτά που πρέπει να αλλάξουν. Το επόμενο διάστημα πρόκειται να καθορίσει τα επόμενα 50 χρόνια της χώρας και είναι, πραγματικά, η τελευταία μας ευκαιρία. 

Facebook Comments