Η δεδηλωμένη δεν έχει στιγμιαίο χαρακτήρα. Η ψήφος εμπιστοσύνης δεν αποτυπώνει τη διάθεση των κυβερνητικών βουλευτών τη στιγμή που δίδεται, αλλά την πάγια στήριξή τους στις επιλογές της κυβέρνησης.  Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι οι κυβερνητικοί βουλευτές θα ψηφίζουν μονοκούκι όλα τα νομοσχέδια και δεν θα υφίσταται η έννοια της ψήφου κατά συνείδησιν. Όμως αυτό που καταψήφισαν χθες 39 κυβερνητικοί βουλευτές δεν ήταν ένα οποιοδήποτε νομοσχέδιο. Ήταν ο οδικός χάρτης για την κυβερνητική πολιτική. Ήταν η κατάληξη των διαπραγματεύσεων στο πιο σημαντικό ζήτημα της νεότερης ιστορίας μας. Ήταν η συμφωνία την οποία προτείνει ο ίδιος ο πρωθυπουργός.

Πώς είναι δυνατόν να τα απορρίπτεις όλα αυτά και να στηρίζεις την κυβέρνηση; Αυτά ακριβώς θα κληθεί και θα κληθείς να εφαρμόσετε, με μια σειρά εφαρμοστικούς νόμους. Θα τους καταψηφίσεις κι αυτούς; “Ναι”, δηλώνουν ήδη οι “αντάρτες” για τους οποίους η σωστή στρατηγική είναι “να πάρουμε τα λεφτά και μετά να τους κοροϊδέψουμε πάλι τους κουτόφραγκους.” Στην καλύτερη περίπτωση. Γιατί υπάρχει και το “θα μπουκάρουμε στο νομισματοκοπείο” (Αλήθεια, γι’ αυτό το καραμπινάτο πραξικόπημα που ετοίμαζε ο Λαφαζάνης και η πλατφόρμα του, η Εισαγγελία Εφετών δεν θα διατάξει κατεπείγουσα προκαταρκτική έρευνα;) Άρα, πώς την φαντάζεσαι την κυβερνητική πλειοψηφία, κυβερνητικέ βουλευτά; Να στηρίζεται στην αντιπολίτευση;

Η κυβέρνηση έχει πέσει ήδη. Κι όχι μόνο λόγω της χθεσινής ψηφοφορίας. Τα κυβερνητικά κόμματα δεν πήραν εντολή να κυβερνούν ελέω Θεού. Όσοι τα ψήφισαν, το έκαναν, καλώς η κακώς, για να εφαρμόσουν τις προεκλογικές τους εξαγγελίες: τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, το σκίσιμο του μνημονίου, την εκδίωξη της τρόικας, την αύξηση μισθών και συντάξεων, την επαναπρόσληψη απολυθέντων, την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, τη θέσπιση αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ, την εφαρμογή του προγράμματος της Θεσσαλονίκης. Το ότι αυτά είναι εξ ορισμού αντιφατικά, και δεν γίνονται ούτε στο Χόλιγουντ, είναι μια άλλη ιστορία. Ο Τσίπρας αυτά υποσχέθηκε, γι’ αυτά εξελέγη. Για καλύτερη διαπραγμάτευση τον έστειλαν στις Βρυξέλλες, δεν τον έστειλαν για να έρθει πίσω με το 3ο μνημόνιο. Δεν τον έστειλαν για να αντικαταστήσει τα 900.000 ευρώ του e-mail Χαρδούβελη, με την φοροκαταιγίδα των 12 δισ. του e-mail Τσακαλώτου.

Δοκιμάσατε, αποτύχατε. Αν ξέρατε ότι όλα αυτά που υποσχόσασταν είναι ανεφάρμοστα, είστε απατεώνες. Αν δεν το ξέρατε, είστε ανόητοι. Εγκληματικά ανόητοι, διότι όχι μόνο δεν ακούγατε τις προειδοποιήσεις, αλλά κατηγορούσατε ως “γερμανοτσολιάδες” και “νενέκους” όσους προσπαθούσαν να σας εξηγήσουν ότι στον πραγματικό κόσμο δεν υπάρχουν δανεικά χωρίς «χαρτιά». Ούτως ή άλλως, δεν κάνετε για τη δουλειά.

Δεν κάνει για τη δουλειά ένας πρωθυπουργός με μηδενικό κύρος στο εξωτερικό που οι θεσμικοί παράγοντες αλλά και τα πρωτοσέλιδα των πιο σοβαρών ΜΜΕ αποκαλούν «ψεύτη», «αλήτη», «αγύρτη» και «σαλτιμπάγκο». Δεν κάνει για τη δουλειά ένας ανεπάγγελτος που δεν έχει μανουβράρει ούτε παιδική φουσκωτή βάρκα και νομίζει ότι είναι ικανός να οδηγήσει κρουζιερόπλοιο σε τυφώνα. Και παρ’ ό,τι το έχει κατατσακίσει στα βράχια και είναι μισοβουλιαγμένο, δεν παραιτείται, αλλά «αναλαμβάνει την ευθύνη» συνεχίζοντας την εφιαλτική πορεία του. Δεν κάνει για τη δουλειά ένας που υπογράφει μια συμφωνία για να έρθει να δηλώσει στο κομματικό του κοινό «δεν την πιστεύω». Τότε γιατί την υπέγραψες;

Δεν κάνουν για υπουργοί άνθρωποι που είναι πρόθυμοι, για να μην χάσουν την καρέκλα τους και τον μισθό που την συνοδεύει, να κάνουν στροφή 180 μοιρών από τις προεκλογικές τους εξαγγελίες και κανενός να μην ιδρώνει το αυτί.

Δεν κάνουν για βουλευτές άνθρωποι που είναι πρόθυμοι, για να μην χάσουν την καρέκλα τους και τον μισθό που την συνοδεύει, να υποστηρίζουν τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που έλεγαν πριν λίγες μέρες και να υπερψηφίζουν το 3ομνημόνιο.

Δεν κάνουν για βουλευτές άνθρωποι που είναι πρόθυμοι, για να μην χάσουν την καρέκλα τους και τον μισθό που την συνοδεύει, να το παίζουν εκ τους ασφαλούς αντάρτες, στηρίζοντας δήθεν μια κυβέρνηση αλλά υπονομεύοντας το έργο της και να καταψηφίζουν το 3ο μνημόνιο.

Και φυσικά, last but not least, δεν κάνει για πρόεδρος της Βουλής, ένα πρόσωπο με εμφανή, δια γυμνού οφθαλμού, επικίνδυνα (και για την ίδια) διαταραγμένο ψυχισμό, που θα έπρεπε, εδώ και χρόνια, να δέχεται τη φροντίδα των προνοιακών δομών της χώρας.

Από ηθικής πλευράς, η κυβέρνηση έχει πέσει όταν ακύρωσε όλες τις προεκλογικές εξαγγελίες της. Χθες, αυτό επικυρώθηκε στην κάλπη της Βουλής. Αυτό που χρειαζόμαστε σήμερα δεν είναι ανασχηματισμός. Είναι αποσχηματισμός. ΟΛΩΝ. Πλανώνται όσοι νομίζουν ότι αυτός ο αλληλοσπαρασσόμενος αχταρμάς θα ψηφίσει και, το κυριότερο, θα εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις. Η χώρα χρειάζεται ανθρώπους που πιστεύουν στην ευρωπαϊκή της προοπτική, ξέρουν και θέλουν να κάνουν μεταρρυθμίσεις, χτυπώντας το τέρας του κρατισμού, του συνδικαλισμού, των νεποτισμού, της πελατειακής λογικής. Αλλιώς θα σερνόμαστε, γελώντας και κλαίγοντας με τα καμώματα του κυβερνητικού τσίρκου, χωρίς να κάνουμε τίποτε, για να φτάσουμε μετά από μερικούς μήνες σε χειρότερο σημείο από αυτό που είμαστε τώρα.

 

Facebook Comments