Για πολλούς Έλληνες η παράσταση που στήθηκε για την έξοδο από τα μνημόνια δεν είναι παρά μια κακόγουστη φάρσα. Πολλοί πολίτες φοβούνται ακόμα πως δεν θα μπορέσουν να βρούνε μια  εργασία πλήρους απασχόλησης. Έχουν εξοικειωθεί άλλωστε με την ιδέα της συνεχούς αλλαγής εργασίας. Πολλοί Έλληνες που έχουν φύγει στο εξωτερικό δεν σκέφτονται καν το σενάριο της επιστροφής. Και επιχειρηματίες, ιδίως, μικρομεσαίων επιχειρήσεων ζούνε ακόμα στην ανασφάλεια. Πιά ζώντας στο διαρκή φόβο, την αβεβαιότητα και την απάτη από πολιτικάντηδες οι πολίτες δεν μπορούν να γελάσουν τη «μεγάλη» μέρα.

Το μέγαρο Μαξίμου χαιρέτισε το τέλος των προγραμμάτων διάσωσης ως ιστορική ημέρα. Σύμφωνα με το διάγγελμα του πρωθυπουργού η Ελλάδα απέκτησε ξανά την εθνική της ελευθερία και ανεξαρτησία. Ακόμα η Ευρωπαϊκή Ένωση παρουσιάζει ως επιτυχία και success story τον τρόπο χειρισμού της ελληνικής κρίσης και η Γερμανία κάνει λόγο για μία έμπρακτη απόδειξη της αλληλεγγύης που δείξανε όλα τα κράτη μέλη στην Ελλάδα.

Οι περισσότεροι Έλληνες δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι αυτό είναι πραγματικά το τέλος μιας εποχής. Άλλωστε υποψιασμένοι πιά από παλαιότερες ρητορικές περί βελτίωσης και καλυτέρευσης των συνθηκών ζωής τους, θέλουν να δούνε έμπρακτα αποτελέσματα για να πιστέψουν πώς κάτι βελτιώθηκε.

Η απαισιοδοξία και η οργή κυριαρχούν ακόμα σε μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας, μετά από μια δεκαετία οικονομικής κατάθλιψης που έχει αφήσει τους ανθρώπους εξαντλημένους και απογοητευμένους. Η λιτότητα – με τη μορφή βαθιών περικοπών στις δημόσιες υπηρεσίες και των ασφυκτικά υψηλών φόρων – αναμένεται να συνεχιστεί για μια γενιά ακόμα, βάσει της συμφωνίας μεταξύ της κυβέρνησης της Αθήνας και των δανειστών της. Για πολλούς, οι οικονομικές θυσίες των Ελλήνων να παραμείνουν στο ευρώ μοιάζουν διαρκή ανήφορο χωρίς τέλος.

Τα προγράμματα διάσωσης της Ελλάδας από το 2010, που ανέρχονται σε περίπου 290 δισεκατομμύρια ευρώ (331 δισεκατομμύρια δολάρια) από δάνεια έκτακτης ανάγκης από την ευρωζώνη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αποτελούν τη μεγαλύτερη χρηματοοικονομική διάσωση ενός κυρίαρχου κράτους στην ιστορία. Σε αντάλλαγμα των δανείων, οι πιστωτές έκαναν την Ελλάδα να κλείσει ένα δημοσιονομικό έλλειμμα που είχε διογκωθεί σε ποσοστό μεγαλύτερο του 15% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος το 2009, οδηγώντας στην κατάρρευση της αγοράς ομολόγων της Ελλάδας. Το κράτος έχει τώρα ένα μικρό πλεόνασμα του προϋπολογισμού. Ωστόσο, τα μέτρα λιτότητας για την επίτευξή της – συνολικού ύψους 72 δισ. Ευρώ ή περίπου 40% του ΑΕΠ – επιτάχυναν την ύφεση της χώρας.

Η ελληνική οικονομία έχει συρρικνωθεί κατά ένα τέταρτο από την έναρξη της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης. Η ανεργία, αν και μειώνεται σταδιακά, παραμένει σχεδόν 20%. Σχεδόν το ήμισυ των αιτούντων εργασία είναι άνεργοι για περισσότερο από ένα χρόνο. Παρά τις διστακτικές ενδείξεις ότι η ανάπτυξη επιστρέφει, η οικονομική κρίση ήταν τόσο σοβαρή ώστε πολλοί ηλικιωμένοι εργαζόμενοι είναι απίθανο να βρουν και πάλι εργασία πλήρους απασχόλησης. Η πρόσληψη αρχίζει να ανακάμπτει, αλλά οι περισσότερες θέσεις εργασίας είναι μερικής απασχόλησης ή εποχιακή, για πενιχρή αμοιβή.

Το μέλλον θα δείξει και η καθημερινή πραγματικότητα της αγοράς πόσο η έξοδος που διατυμπανίζεται όντος θα σημάνει την αρχή μίας νέας εποχής.

Facebook Comments