Το τελευταίο πράγμα που θέλει κάθε εχέφρων άνθρωπος αυτής της χώρας είναι να διαιωνιστεί επ’ άπειρον η τραγωδία της οικονομικής κρίσης που μας δέρνει από το 2010. Αρκετά έχουμε  τραβήξει όλοι μας και εν πάσει περιπτώσει δεν νομίζω ότι ένας λαός ολόκληρος διακατέχεται από τόσο σφοδρά μαζοχιστικά σύνδρομα ώστε να διαμαρτύρεται ενώ η οικονομική του κατάσταση βελτιώνεται. Το γράφω διότι, αν δεν το ‘χετε πάρει χαμπάρι, δεν υπάρχει ούτε ένας πολίτης που εκδηλώνει κάποιο συναίσθημα αισιοδοξίας. Μόνο η κυβέρνηση θριαμβολογεί, ζώντας μέσα σ’ ένα ροζ συννεφάκι ευτυχίας που τροφοδοτείται από δικές της αναγνώσεις επιλεγμένων μακροοικονομικών στοιχείων.

Το αφήγημα της «καθαρής εξόδου» έχει ήδη γίνει χίλια κομμάτια, όμως οι υπουργοί μας –κόντρα σε κάθε εκδήλωση της πραγματικότητας- συνεχίζουν να το υποστηρίζουν με τον φανατισμό προσήλυτου. Συχνά-πυκνά, ο μέσος λογικός άνθρωπος καταλαμβάνεται από ένα συναίσθημα απελπισίας ακούγοντας την κυβερνητική επιχειρηματολογία. Πώς να συνομιλήσεις με κάποιον που ενώ έξω απ’ το παράθυρο υπάρχει μαύρο σκοτάδι, αυτός διατείνεται ότι ήλιος λαμπρός  φωτίζει την γύρω πλάση; Πως ν’ αντιδράσει ο εχέφρων και ο καλόπιστος  μπροστά σε παρόμοια φαινόμενα πολιτικής σχιζοφρένειας; Απλώς θα γυρίσει την πλάτη, αρνούμενος να σπαταλήσει το σάλιο του.

Από πού ν’ αρχίσει κανείς και που να τελειώσει. Η κυβέρνηση χάρισε στον Ζάεφ τη Μακεδονική εθνότητα και γλώσσα, η Σπυράκη φταίει. Το χρηματιστηριακό κραχ αποκάλυψε πόσο σαθρό και άρρωστο συνεχίζει να είναι το τραπεζικό οικοδόμημα της χώρας, η ΝΔ φταίει που σορτάρει  πάνω στα δεδομένα της οικονομίας. Δεν έχω καμιά διάθεση να ωραιοποιήσω τη ΝΔ, αλλά καλό είναι να μη λέμε και ασυναρτησίες. Στον άσχετο κυρ-Αλέκο Φλαμπουράρη παραχώρησε την εποπτεία των τραπεζών ο Τσίπρας, ο Στουρνάρας φταίει που έκανε δήλωση εναντίον του σορταρίσματος. Ακόμα δεν έχουν αντιληφθεί ότι οι διεθνείς επενδυτές έρχονται ή φεύγουν ορμώμενοι από πράξεις κι όχι από λόγια του αέρα.

Τέλος πάντων, καλό θα είναι να συνειδητοποιήσουμε όλοι πως έτσι θα πορευτούμε μέχρι τις εκλογές. Ζώντας όχι σε μια κανονική χώρα, αλλά σ’ έναν φανταστικό κόσμο που υπάρχει μόνο στο μυαλό του Τσίπρα, του Καμένου, του Τσακαλώτου και της παρέας τους. Όταν σήμερα το Αλβανικό δεκαετές είναι στο 3% και το ελληνικό στο 4,5%, τι άλλη χρεία μαρτύρων έχουμε για την κατάντια μας; Ας μην μιλήσουμε για το Ισπανικό, το Κυπριακό ή το Πορτογαλικό, που κινούνται γύρω στο 1%. Αλλά βέβαια, όλο το κυβερνητικό επιτελείο ασχολείται μόνο με το αν η μαντάμ-Μέρκελ θα πει τελικά το ναι για να μην μειωθούν οι συντάξεις, γεγονός που θα της δώσει το φιλί της ζωής στις εκλογές. Όλα τα υπόλοιπα είναι άνευ σημασίας, επουσιώδη και δευτερεύοντα. Κάποιο γερανό να υψώνεται προς ουρανούς, δείγμα μιας κάποιας επερχόμενης ανάπτυξης, δεν βλέπουμε. Δεν έχει ούτε αυτό σημασία. Μας φτάνει που στο τέλος του χρόνου οι φτωχότεροι θα πάρουν κανένα πεντακοσαρικάκι να κάνουν γιορτές. Τέλεια.

Facebook Comments