Με αφορμή την μαθητική παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, θέλω να επισημάνω μερικά σημεία, που χαρακτηρίζουν αυτές τις επετειακές εκδηλώσεις, και σχολιάζονται ποικιλοτρόπως. Ως προς την αισθητική και τον συμβολισμό των μαθητικών παρελάσεων, προκύπτουν δύο διαπιστώσεις σχετικά με την ένδυση των συμμετεχόντων: η αυθαίρετη ανομοιομορφία και η σκανδαλώδης ομοιομορφία!

Όσον αφορά στην πρώτη περίπτωση, η εμφάνιση μουσουλμάνων μαθητριών (κυρίως), με τη μαντίλα και τα καλυμμένα πόδια, παραβιάζει την έννοια της ομοειδούς ενδυμασίας, κάτι που συνιστά βασικό κανόνα σε μια συλλογική δράση επίδειξης. Για να μη παρεισφρήσει κάποια προβοκατόρικη σκέψη περί φυλετικού ή θρησκευτικού ρατσισμού, σπεύδω να διευκρινίσω ότι το ίδιο θα έλεγα, αν αναφερόμουν σε αθλητική ομάδα, όπου ο κάθε παίκτης φορούσε ό,τι ήθελε, αντί της καθιερωμένης στολής του αθλητικού συλλόγου. (Φαντάζεστε μια αυτοσχέδια συμμετοχή παικτών σε αγώνα π.χ. Ποδοσφαίρου; Άλλοι να φοράνε αριθμημένη φανέλα κι άλλοι κοινό φανελάκι, άλλοι ποδοσφαρικά παπούτσια, άλλοι σπορτέξ, κι άλλοι… σαγιονάρες; Ακόμα και παίκτες της Μικτής Κόσμου να ήταν, αισθητικά το θέαμα θα μας απογοήτευε!) Άρα, για να ενταχθεί κάποιος/κάποια σε ένα τμήμα παρέλασης, πρέπει να είναι ομοιόμορφα ντυμένος(η), ειδάλως υπονομεύει την εν λόγω πρωτοβουλία, η οποία υποτίθεται αποδίδει τιμή σε ένα γεγονός, σε ένα πρόσωπο ή σε μια ιδέα. (Παρεμπιμπτόντως, τίποτα δεν εμποδίζει τις μουσουλμάνες μαθήτριες, εφόσον επιθυμούν να λάβουν μέρος σε μια εθνική εκδήλωση της χώρας που τις φιλοξενεί, να σχηματίσουν δικό τους (ομοιόμορφο) ουλαμό, και να παρελάσουν αυτόνομα. Νομίζω ότι θα χειροκροτηθούν ιδιαιτέρως!)

Όσον αφορά στη δεύτερη περίπτωση, η ενδυματολογική ομοιομορφία των κοριτσιών έχει τη δική της αυθαιρεσία, που κυμαίνεται (“τρικυμιωδώς”!) μεταξύ επιτηδευμένης σεμνότητας και απροσχημάτιστης πρόκλησης! Αντί της ενιαίας γραμμής, που πρέπει να χαρακτηρίζει τη στολή παρέλασης, εδώ έχουμε υποκειμενικές προσεγγίσεις της εμφάνισης, ανάλογα με τον βαθμό σοβαρότητας των ενδεδυμένων! Οπότε η τυπική ομοιομορφία της περιβολής καταλήγει, κατ’ ουσίαν, σε παραλλαγές της, που καλύπτουν όλες τις εκδοχές της μόδας αλλά και όλη την κλίμακα της “αισθητικής” ηθικής –ως φούστα συρρικνώνει το μήκος γόνατα – γλουτοί, και ως πουκάμισο αφήνει επαρκή χώρο για να “αναπνέει” το στήθος! Οπότε η διαδρομή της παρέλασης γίνεται μια συνεχόμενη πασαρέλα, όπου εκτονώνονται, από τη μια πλευρά, η αυταρέσκεια και η ματαιοδοξία των θηλυκών και, από την άλλη, η ηδονοβλεψία των αρσενικών.

Τώρα, ως προς τον ρόλο τού (τής) σημαιοφόρου, αυτός συναρτάται με τον τρόπο επιλογής του (της). Αν επελέγη με κριτήριο τη διάκριση/πρωτιά του (της), τότε διαθέτει το κύρος της αξιολόγησης, που προσδίδει μεγαλύτερη βαρύτητα. Αν κληρώθηκε μέσα από ένα σύνολο αδιάφορων συμμαθητών/συμμαθητριών, τότε είναι απλώς εύνοια της τύχης, που υποβαθμίζει τον συμβολισμό. (Ας μην ξεχνάμε ότι ο σημαιοφόρος της εθνικής μας αντιπροσωπείας στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι ο καλύτερος αθλητής μας!) Και επειδή η Σημαία δεν είναι απλό αξεσουάρ της παρέλασης (ας πούμε… ομπρέλα) αλλά εθνικό σύμβολο, για το οποίο αρκετοί θυσιάστηκαν, θεωρώ απαραίτητη την ελληνική υπηκοότητα του (της) σημαιοφόρου, ώστε να λειτουργήσει συνειρμικά η σημειολογία της ειδικής σχέσης του (της) με τη Σημαία. Δεν ενδιαφέρει η καταγωγή και το χρώμα των σημαιοφόρων, αρκεί να θεωρούν ως δεύτερη πατρίδα τους την Ελλάδα και να έχουν συνδυάσει την προσωπική τους τύχη με την τύχη της!

Facebook Comments