Δέκα χρόνια από το Δεκέμβριο του 2008 – Σκέψεις πάνω σε μία βαριά επέτειο

Έξι  Δεκεμβρίου, ανήμερα του Αγ. Νικολάου, λίγο πριν τις εννέα το βράδυ στην συμβολή των οδών Τζαβέλλα και Μεσολογγίου μέσα  στο ημίφως και το σκοτάδι χύθηκε αίμα. Οι οδυνηρές μνήμες εκείνων των  γεγονότων  δεν θα μπορέσουν ποτέ να σβήσουν από την μνήμη μας και αυτό γιατί τίποτα δεν δύναται  να μας κάνει να ξεχάσουμε τον τρόπο με τον οποίον ξεκίνησε η πολυδιάστατη κρίση που ζούμε.  Το όπλο που δολοφόνησε τον Α. Γρηγορόπουλο  σήμανε ταυτόχρονα και την έναρξη της ηθικής παρακμής.   

Δεν γνωρίζουμε τον άνθρωπο Γρηγορόπουλο ούτε ποια ήταν τα ερεθίσματα του, ούτε ποια ήταν η ιδεολογική του κατάρτιση.  Τα άφθονα ρεπορτάζ, άρθρα, φυλλάδια και αναρτήσεις σε κοινωνικά δίκτυα που γράφτηκαν για αυτόν δεν αναφέρουν τίποτα διαφωτιστικό για αυτά. Εμείς γνωρίσαμε ένα φάσμα που στο όνομα του και μόνον βρήκαν το  άδικο άλλοθι που ζητούσαν απεγνωσμένα για να κάψουν, να καταστρέψουν και να πλιατσικολογήσουν οργανωμένοι άγνωστοι κουκουλοφόροι. Ασφαλώς τότε ο  απλός κόσμος είχε μεγάλη οργή για την εν ψυχρώ  δολοφονία του δεκαπεντάχρονου αλλά αυτοί με τις κουκούλες είχαν την θέληση,  τα εργαλεία  και τα μέσα για το απόλυτο χάος.

Για όλους όσους ήμασταν τότε μαθητές η κατάσταση που είχε διαμορφωθεί στα σχολεία ήταν κάτι παραπάνω από νοσηρή. Όλοι μας μαθητές και καθηγητές είχαμε μέσα μας μια απόλυτη μαυρίλα. Η μεγάλη πλειοψηφία των νέων στην ηλικία μου έπαιζε τους επαναστάτες χωρίς να καταλαβαίνουν τι πραγματικά είχε συμβεί. Δεν υπήρξε ποτέ εξεγερμένη εκείνη η νεολαία, ήμασταν τα παιδιά της παρακμιακής ευημερίας των ετών 2004-08 για αυτό τα επόμενα χρόνια βρεθήκαμε ουσιαστικά γυμνοί και ζαλισμένοι στην καταιγίδα της κρίσης. Άλλους συνέφερε να μας παρουσιάζουν «ως εξεγερμένη νεολαία»…

Στο κύμα καταλήψεων  σε σχολεία που είχε ταράξει τότε την χώρα υπήρξαν και μετριοπαθείς μαθητές που δεν ήθελαν να συμμετάσχουν σε αυτό το νοσηρό σκηνικό. Αυτοί οι μεμονωμένοι μαθητές όμως γίνονταν αμέσως τα μαύρα πρόβατα και είχαν γίνει δέκτες ενός απερίγραπτου συναισθηματικού βιασμού. Μετά από το πρώτο σοκ τα σχολεία έκλεισαν για τα καλά και η Ελλάδα είχε γίνει ένας εφιάλτης με το καιόμενο Χριστουγεννιάτικο δέντρο του Συντάγματος για σύμβολο του. Οι μέθοδοι προπαγάνδας που εφαρμοστήκαν για πρώτη φορά τότε ξαναχρησιμοποιηθήκαν και το 2011 με τους «Αγανακτισμένους» και τον «αντιμνημονιακό αγώνα».

Τώρα μετά από δέκα χρόνια μπορούμε να κρίνουμε πιο καθαρά τα τότε γεγονότα γιατί ξέρουμε πως ο Δεκέμβρης του ’08 επηρέασε ή έγινε προϊόν εκμετάλλευσης από άτομα που μας απασχόλησαν τα επόμενα χρόνια. Ο Ν. Ρωμανός ήταν φίλος του θύματος και  μάρτυρας της μοιραίας νύκτας η οποία όπως έγραψε ο ίδιος αργότερα σε επιστολή του από τις φυλακές:  «έβαλε φωτιά στις γέφυρες της παρελθοντικής του ζωής» και τον έκανε να «περάσει στις γραμμές του παράνομου αναρχικού αγώνα» και από τότε έγινε κλέπτης για χάρη της τρομοκρατίας και στο τέλος έγινε  φυλακισμένος απεργός πείνας διεκδικώντας και αυτός μία θέση στο μαρτυρολόγιο της αναρχίας. 

Μέσα από τον φλεγόμενο βόρβορο του ’08 ξεκίνησε η πορεία προς την εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ. Τότε μάθαμε την δικηγόρο Ζ. Κωνσταντοπούλου και γνωρίσαμε καλύτερα τον Α. Τσίπρα που άρπαξε με τα δύο χέρια την ευκαιρία ανάδειξης που του προσφερόταν και ταυτίστηκε με το χάος. Αλλά την πιο θεαματική καριέρα την είχε ο τότε υπουργός εσωτερικών και πολιτικός προϊστάμενος της αστυνομίας ο οποίος δεν έκανε απολύτως τίποτα το ουσιαστικό και αποτελεσματικό να σταματήσει το χάος.  Μας έδινε την εικόνα ενός ανθρώπου που παρακολουθούσε αμέτοχος τις βαρβαρότητες, το πλιάτσικο, τους βανδαλισμούς και τον όλεθρο στον οποίο είχε παραδοθεί η Ελλάδα. Για αυτόν το 2015 οι φρουρές και τα αγήματα παρουσίασαν όπλα γιατί ελέω Τσίπρα εισήλθε στα «ανάκτορα» και έγινε πρώτος πολίτης της χώρας! Από τότε τον προσκυνούμε…

Άσχημα τελειώνει ότι άσχημα αρχίζει. Όλοι αυτοί που πρωταγωνίστησαν εκείνες τις ημέρες και που έκτισαν καριέρες πάνω στις φλόγες στάθηκαν μοιραίοι για τον τόπο. Ήταν αυτοί που ενορχήστρωσαν την φαρσοκωμωδία των αγανακτισμένων το 2011. Ήταν αυτοί που εξαπέλυσαν τον βάρβαρο λαϊκίστικο διχασμό των ετών 2012-15. Ήταν αυτοί που ευθύνονται για το έγκλημα του δημοψηφίσματος του Ιουλίου του 2015 που μας χρέωσε εκατό δις. Είναι αυτοί που τάζουν τα πάντα στους πάντες και γυρεύουν παράταση εξουσίας γατί ξέρουν ότι όσο και να προσπαθούν να ναρκοθετήσουν το μέλλον αυτό θα τους ξεπεράσει και θα τους ξεχάσει . 

Είναι πλέον οι ιστορικές συνθήκες ώριμες για να κλείσει μια για πάντα αυτός ο κύκλος παρακμής που άρχισε στις έξι Δεκεμβρίου του 2008.