Το 2019 θα είναι η χρονιά των μεταρρυθμίσεων;

Για πολλά χρόνια, οι μεταρρυθμίσεις στην οικονομία, στους θεσμούς, στην αγορά και στο κράτος ήταν δαιμονοποιημένες. Ο κόσμος άκουγε για μεταρρυθμίσεις κι έπιανε πέτρα. Λογικό ως έναν βαθμό, αφού όλες οι περικοπές μισθών, συντάξεων και δικαιωμάτων είχαν βαφτιστεί μ’ αυτή την ονομασία. Τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότεροι Έλληνες αρχίζουν να ξαναβλέπουν το θέμα με άλλη ματιά, καθώς συνειδητοποιούν ότι η κοινωνία και οικονομία μας  συνεχίζει να βρίσκεται σε τέλμα. Βλέπει και όλες τις άλλες χώρες να μας ξεπερνούν σιγά-σιγά, ακούνε ότι το πέτυχαν μέσω των μεταρρυθμίσεων, αρχίζουν λοιπόν να κάνουν ωριμότερες σκέψεις: «Γιατί όχι κι εμείς;»

Φυσικά, ο Σύριζα δεν πρόκειται να κάνει μεταρρυθμίσεις απελευθέρωσης της οικονομίας. Κρατιστές ως το κόκκαλο και οπαδοί της ιδεοληψίας ότι ο κόσμος ανήκει στην φτωχολογιά, προτιμούν να κρατούν τις κοινωνίες μέσα στην ελεγχόμενη φτώχεια παρά να τους ανοίξουν τα φτερά για να πετάξουν. Την απέχθεια του Σύριζα για κάθε είδους μεταρρύθμιση την βιώσαμε ήδη, δεν πρόκειται ν’ αλλάξει τίποτα στο μέλλον. Εδώ ένα Ελληνικό παλεύουν να ξεκινήσουν επί τέσσερα χρόνια και ακόμα το ταλαιπωρούν.

Η μπάλα λοιπόν είναι στο γήπεδο του Κυριάκου. Μόνο αυτός έχει την δυνατότητα να ξεκινήσει ένα ευρύ πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που δυνητικά θ’ αλλάξουν την χώρα και τους ρυθμούς ανάπτυξης της. Πριν απ’ τον Κυριάκο βέβαια, η μπάλα είναι στους ψηφοφόρους. Αν αυτοί δεν δώσουν με την ψήφο τους την δυνατότητα διακυβέρνησης στον τόπο, τότε όλα μπορούν να ξαναμπούν σε μια τρομερή κατρακύλα που κανένας δεν θα ξέρει που θα είναι ο πάτος της.

Αν, όπως όλα δείχνουν, ο Κυριάκος βρεθεί στο τιμόνι, τότε λογικά το 2019 θα πρέπει να είναι η χρονιά των μεταρρυθμίσεων. Διότι αυτές πρέπει να γίνουν γρήγορα και δίχως δισταγμούς. Δεν υπάρχει ούτε περιθώριο για χάσιμο χρόνου, αλλά ούτε και αποθέματα πολιτικού κεφαλαίου ικανά να κρατήσουν για μακρύ χρονικό διάστημα την λαϊκή υποστήριξη σε οποιαδήποτε κυβέρνηση. Όλα πρέπει να γίνουν με τρόπο σωστό, αλλά γρήγορο και καίριο.

Είδατε τι έγινε και στην Γαλλία. Οι Γάλλοι ψήφισαν τον Μακρόν για να κάνει μεταρρυθμίσεις, αλλά όταν πήγε να τις κάνει φόρεσαν τα κίτρινα γιλέκα και τον έτρεψαν σε φυγή. Καθότι όλοι είναι υπέρ των μεταρρυθμίσεων γενικώς, αλλά κανένας δεν είναι υπέρ της συγκεκριμένης μεταρρύθμισης που τον αφορά, όποια κι αν είναι αυτή. Η δύναμη της αδράνειας είναι τεράστια, ειδικά δε στην Ελλάδα ανίκητη.

Η ηγεσία της ΝΔ έχει επίγνωση, πιστεύω, της κατάστασης αυτής. Κι όσο κι αν θεωρεί ότι πολλές από τις μεταρρυθμίσεις που θα φέρει θα είναι ευχάριστες (η αλλαγή φορολογικών δεδομένων για παράδειγμα), είναι παράλληλα προφανές ότι κάποιοι θα ξεβολευτούν βραχυπρόθεσμα από ένα κύμα αλλαγών. Θα υπάρξει λοιπόν ένας αγώνας δρόμου, πριν οι δυνάμεις της αδράνειας καταβάλλουν την ζωτικότητα της νέας κυβέρνησης. Το κλειδί για να γίνει αυτό, είναι να είναι από τώρα έτοιμες οι μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται κι όχι ν’ αρχίσουν να τις μελετούν με το πάσο τους τότε. Άρα, το 2019 θα είναι η κρίσιμη χρονιά. Διότι το 2020 ίσως να είναι πια αργά.