Η απόπειρα της Κυβέρνησης να αλλάξει τον τρόπο εκλογής των ευρωβουλευτών είναι θεσμικά προκλητική. ΄Όχι μόνο γιατί μια τέτοια εξέλιξη θα συνεπαγόταν την απόλυτη εργαλειοποίηση των θεσμών στο βωμό του πολιτικού οφέλους αλλά και γιατί θα οδηγούσε την όποια συνταγματική ιδεολογία του ΣΥΡΙΖΑ σε άνευ προηγουμένου άτοπα.

Ας δούμε όμως ποιο ήταν το σχέδιο της κυβέρνησης. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Γιώργου Πιέρρου στο Dailypost.gr, η μεθόδευση περιλάμβανε «ένα μιξ λίστας και σταυρού στο ευρωψηφοδέλτιο». Με άλλα λόγια, οι δύο πρώτοι ευρωβουλευτές θα εκλέγονταν από λίστα ενώ οι υπόλοιποι με σταυρό προτίμησης από τους εκλογείς. Επρόκειτο για μια ακόμη εφαρμογή του κυβερνητικού θεσμικού βολονταρισμού. Η πραγματικότητα εδώ και τέσσερα χρόνια προσαρμόζεται από την Κυβέρνηση στην ακατανίκητη επιθυμία της αρχικά να αποκομίσει το μέγιστο πολιτικό όφελος και πλέον να περιορίσει κατά το δυνατόν την επερχόμενη εκλογική ήττα. Στο βωμό των κομματικών επιδιώξεων δε διστάζει να διχάσει και να παραπλανήσει τα κόμματα της αντιπολίτευσης και το εκλογικό σώμα.

Η στόχευση αυτή έχει οδηγήσει την Κυβέρνηση σε μια σειρά από άτοπα, καθώς από τις επιμέρους πρωτοβουλίες της απουσιάζει η οποιαδήποτε ενοποιητική λογική, η οποία θα συνιστούσε τη «συνταγματική της ιδεολογία». Αρκεί μόνο μια ματιά στο τι έχει διακηρυχθεί ή και ψηφισθεί έως τώρα: απλή αναλογική στις αυτοδιοικητικές εκλογές, μια ιδιάζουσα απλή αναλογική για τις μεθεπόμενες βουλευτικές εκλογές, σκέψεις για άμεση (υπό προϋποθέσεις) εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας αλλά και συνεχής έπαινος του θεσμού του δημοψηφίσματος, παρά την αρνητική εμπειρία της πρόσφατης εφαρμογής του από μικρή έως καμία σχέση δεν έχουν με ένα εκλογικό σύστημα που εκλέγει τους δύο πρώτους ευρωβουλευτές κάθε κόμματος με λίστα.

Εκεί όμως που θεωρητικά τα πράγματα μοιάζουν οξύμωρα, πρακτικά κρύβεται μια ακόμα σκοπιμότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποπειράθηκε την εφαρμογή αυτού του «μικτού» συστήματος αποσκοπώντας αφενός μεν στην εκλογή δια της λίστας του ενός πρόθυμου «κεντροαριστερού» που ήδη έχει συμπράξει μαζί της αφετέρου στο διχασμό και τον περιορισμό της εκλογικής δυναμικής των μικρών και μεσαίων αντιπολιτευομένων κομμάτων. Δεδομένου ότι τα κόμματα αυτά κατά πάσα πιθανότητα θα εκλέξουν δύο ευρωβουλευτές, η Κυβέρνηση θέλησε να τα διχάσει στη βάση της επιλογής των δύο αυτών ευρωβουλευτών που θα εκλέγονταν μέσω λίστας, στερώντας παράλληλα από τους υπόλοιπους υποψηφίους την προοπτική εκλογής, άρα και τη διάθεση προσέλκυσης νέων ψηφοφόρων, πράγμα που θα επέφερε «δια παραλείψεως» τον περιορισμό των εκλογικών ποσοστών τους.

Η ματαίωση της νέας αυτής μεθόδευσης είναι εξαιρετικά σημαντική για την ποιότητα της δημοκρατίας μας. Είμαι πρόθυμος να δεχτώ επιχειρήματα είτε υπέρ είτε κατά της εκλογής με λίστα ή σταυρό. Ο συνδυασμός όμως των δύο μεθόδων θα οδηγούσε σε εκλογές, ευρωβουλευτές και κόμματα «δύο ταχυτήτων»: στα μεγάλα κόμματα, θα υπήρχαν αφενός μεν ευρωβουλευτές οι οποίοι θα είχαν αναδειχτεί μέσω της κομματικής λίστας, αφετέρου εκείνοι οι οποίοι θα είχαν ψηφιστεί από το εκλογικό σώμα, οι δε ψηφοφόροι των μικρών κομμάτων θα στερούνταν της δυνατότητας να επιλέγουν τους εκπροσώπους τους στο Ευρωκοινοβούλιο, δυνατότητα που δε θα αρνείτο το εκλογικό σύστημα στους ψηφοφόρους των δύο μεγάλων. Επιπλέον, μια ακόμα κατάφωρη εργαλειοποίηση των θεσμών και των εκλογικών συστημάτων από την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα έπληττε το κύρος της ίδιας της εκλογικής διαδικασίας. Με άλλα λόγια, το εκλογικό σύστημα που απεργάστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν, κατά παράφραση του εθνικού ποιητή «είδος μικτόν αλλά μη νόμιμον».

Facebook Comments